Το multitasking της καραντίνας σου «καίει» τον εγκέφαλο

Αξίζει όσο περνάει από το χέρι μας να μειώσουμε τις εισβολές, «να κλείσουμε παράθυρα»

Αφήνουμε ασχολίαστο το πόσο πολύ έχει διαταράξει το πρόγραμμά σου η νέα φάση ζωής στην οποία βρισκόμαστε όλοι εδώ και τόσο καιρό, η καραντίνα. Το υπνοδωμάτιό σου έχει γίνει το γραφείο σου, η κουζίνα αφού εκεί πια τρως και το σαλόνι σου ενώ εκεί χαλαρώνεις αφου μεταφερθείς με τα ροδάκια της καρέκλας από το γραφείο στο κρεβάτι μοιάζοντας πια αυτή η διαδρομή στη σκέψη σου σαν Σύνταγμα-Μεταξουργείο. Εκτός όμως από την επέμβαση που συμβαίνει στο ωρολόγιό μας, έχει αλλάξει ίσως και οριστικά το πώς ζούμε πια την κάθε ώρα της ημέρας, αν και με δυσκολία πλέον ξεχωρίζουμε στο μυαλό μας το πρωί-μεσημέρι-βράδυ αφού και τα τρία στάδια μοιάζουν σχεδόν ίδια. Καταφέρνουμε ακόμη να τα διακρίνουμε επειδή παραμένει σταθερό και ακλόνητο το αίσθημα της πείνας στις τρεις το μεσημέρι, η ανεξήγητη λιγούρα τα απογεύματα και η ανάγκης μας να κοιμηθούμε μέχρι να τελειώσει η πανδημία τα βράδια.

Αυτό που έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνο κατά τη διάρκεια της καραντίνας έχει όνομα και λέγεται multitasking.

Τις παλιές, καλές εποχές μπορεί να ήμασταν ρομπότ για να προλάβουμε όσα είχαμε να κάνουμε μες στη μέρα, διακτινιζόμασταν από μετρό σε ηλεκτρικό και από γραφείο σε σχολή, όμως τότε άλλαζαν και οι παραστάσεις μας. Τώρα, οι ίδιες ακριβώς υποχρεώσεις συνεχίζουν να υπάρχουν, με τη διαφορά ότι γίνονται όλα από το σπίτι. Η διαδικασία του πρωινού ξυπνήματος και μαζί της ρουτίνας που ακολουθούσε, όπως του να ετοιμαστούμε και να προλάβουμε το λεωφορείο, έχει χαθεί πια αφού ξέρουμε ότι μπορούμε να κλείσουμε την αφύπνιση και να είμαστε στην ώρα μας στο Zoom πέντε λεπτά πριν την αρχή της διάλεξης ή του meeting. Ο κίνδυνος βρίσκεται στα λεπτά όρια που χάσαμε ειδικά στη δεύτερη καραντίνα που τραβάει τόσο καιρό αφού τα κίνητρα για όλα όσα κάναμε στη πρώτη, όπως το να ντυθούμε για το μάθημα διακωμωδώντας ότι θα μας βρει στο κρεβάτι, χάθηκε. Μαζί με αυτά τα κίνητρα που μας κρατούσαν ζωντανούς, θόλωσε και το κομμάτι που αφορά τις ισορροπίες μας.

Για παράδειγμα, στην προ-covid εποχή ήξερες πως από τη στιγμή που θα εντόπιζες τη παρέα σου στο τραπέζι θα άφηνες το messenger στην άκρη για τις επόμενες τρεις ώρες. Τώρα; Τώρα δεν έχεις τίποτα να σε «εμποδίσει» από το να κάψεις όλη σου τη Κυριακή στα social. Ούτε οι ταινίες μπορούν να σε κρατήσουν μακριά, ούτε το αθόρυβο αφού δεν ενοχλεί κανέναν ο ήχος από τα μηνύματα της ομαδικής στη διάρκεια της ταινίας που κατά πάσα πιθανότητα βλέπεις μόνος/μόνη σου και όχι σε αίθουσα. Μία άλλη στιγμή που έχει χάσει τα φώτα της μέσα στη μέρα είναι αυτή του φαγητού. Αλήθεια, υπάρχει άνθρωπος μέσα στις καραντίνες που έφαγε έστω κι ένα πιάτο χωρίς παράσιτα από ήχο του messenger ή απορροφημένος από κάποια ξένη σειρά του Netflix σε mute; Μπορεί να νομίζουμε ως κάτι εντελώς ακίνδυνο το να τρώμε και να αποσπάται η προσοχή μας από το πόσο πράσινες ήταν οι πιπεριές στη σπέσιαλ πίτσα, όμως ο εγκέφαλός μας έχει αντίθετη άποψη.

Και ίσως έχεις αρχίσει να το καταλαβαίνεις μόνος/μόνη ή να σε κοροϊδεύουν ήδη κάποιοι φίλοι σου. Η μνήμη μας έχει αρχίσει να εξασθενεί όλο και πιο πολύ όσο κρατάει ο εγκλεισμός και απόδειξη γι' αυτό είναι ότι βάζουμε χίλιες υπενθυμίσεις στο κινητό για να θυμηθούμε να κάνουμε τόσα πράγματα, που διαφορετικά θα περιφερόμασταν τουλάχιστον σε τρεις διαφορετικές περιοχές της πόλης μας για να τα κάνουμε, μα τώρα όλα όσα αφορούν την Καλλιθέα, το Μαρούσι και τη Φιλαδέλφεια μπορούν να γίνουν μέσα σε μισή ώρα από το σπίτι μας, είτε πρόκειται για εξόφληση λογαριασμού, είτε για meeting με τον εθελοντισμό είτε για μάθημα στη σχολή.

Και πώς είναι δυνατόν η μνήμη μας να μείνει ανεπηρέαστη όταν το μυαλό μας πυροβολείται καθημερινά με τόση πληροφορία εφόσον όλα πια γίνονται διαδικτυακά;

Αυτό που αξίζει να κάνουμε όσο περνάει από το χέρι μας είναι να μειώσουμε τις εισβολές, «να κλείσουμε παράθυρα». Σίγουρα, το mail που έσκασε καθώς απολάμβανες τη μαρακονάδα σου είναι πολύ σημαντικό αλλά μπορεί να περιμένει. Μπορεί η συζήτηση που ξεκίνησε για τις ταινίες του Ταραντίνο ή τη τελευταία τάση που έγινε viral στο TikTok να είναι πολύ δελεαστική αλλά έχει πάει ήδη δύο το βράδυ και η ανάγκη σου για ύπνο είναι μεγαλύτερη. Οι υποχρεώσεις που σου απορροφούν τόσο χρόνο μέσα στη μέρα είτε αφορούν τη δουλειά σου, είτε τη σχολή σου, είτε το εργαστήρι που πρόσφατα γράφτηκες, είναι σημαντικές αλλά το ίδιο πολύτιμος είναι και ο χρόνος που έχεις υποχρέωση εκτός από όρεξη να αφιερώνεις στους φίλους σου, τα αδέρφια σου και όποιους άλλους έχεις. Και εκεί δεν χωράει το multitasking, είναι όλα σε  ζωντανή μετάδοση.