The Streets: Το γεωμετρικό σύμπαν και street art του SIMEK

Ο street artist SIMEK παρουσιάζει τα νέα του έργα στην ομαδική έκθεση «Abstract Urban-Art» στην γκαλερί Delirium, μιλάει στο Platform και συνεχίζει να βάφει την Αθήνα.  

«Ξεκίνησα να κάνω τυπογραφικά graffiti και tags στην Χαλκίδα το 1999,  ενεργά για περίπου 10 χρόνια. Ερχόμενος στην Αθήνα και σπουδάζοντας γραφιστική όλη η φιλοσοφία μου γύρω από τον σχεδιασμό άλλαξε. Έχοντας ως πρωταρχικές εμπνεύσεις την γραφιστική, την αρχιτεκτονική, την τυπογραφία και διάφορα σημαντικά κινήματα ζωγραφικής, ξεκίνησα να αποδομώ τα γράμματα που σχεδίαζα μέχρι τότε δημιουργώντας αφηρημένα γεωμετρικά σχήματα και συνθέσεις. 

Κάπου εκεί, το 2010, γνώρισα τον Γρηγόρη Παπαγρηγορίου όπου μαζί ξεκινήσαμε την ομάδα Blaqk, κάνοντας αρχικά αφηρημένα γεωμετρικά ασπρόμαυρα έργα σε τοίχους της πόλης και σε εγκαταλελειμμένα κτίρια και στη συνέχεια έργα σε χαρτιά και καμβάδες στο στούντιο. 

Και κάπως έτσι αρχίσαν να μας καλούν σε διάφορα projects και εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Φυσικά όλο αυτό έχει τα πάνω του και τα κάτω του» μας λέει ο street artist SIMEK για το ξεκίνημα του στην street art και το graffiti.

Ένας από τους  πιο αναγνωρισμένους street artists της Ελλάδας, o Χρήστος Τζαφέρος aka SIMEK, συνεχίζει να βάφει την Αθήνα, να παρουσιάζει τα έργα του σε γκαλερί σε όλο τον κόσμο και να μας παραδίδει μαθήματα μινιμαλισμού και αφηγηματικής οικονομίας. Αποδομεί λέξεις και σχήματα, δίνοντάς μας κάτι νέο, μακριά από την παραδοσιακή φόρμα της street art και του graffiti lettering αλλά στενά δεμένος με την κουλτούρα του δρόμου.  Αυτές τις ημέρες «τρέχει» η ομαδική έκθεση με τίτλο «Abstract Urban-Art» (μέχρι και τις 13 Ιουνίου) στην γκαλερί Delirium (Ευστράτιου Πίσσα 49, Νέος Κόσμος), με δικά του έργα και συμμετοχές και από άλλους Έλληνες street artists όπως ο Woozy, Mint 101, Seikon 87, Kez, The Krank, Onebran, Bilos, Δημήτρης Ντόκος κ.α.

-Πού σε βρίσκουμε αυτό το διάστημα; Παίρνεις μέρος σε κάποια έκθεση ή «τρέχεις» κάποιο project;

Αυτό το διάστημα ασχολούμαι με πολλά και διαφορετικά projects. Κάποιες μέρες έχω τον ρόλο του καλλιτέχνη, δημιουργώντας είτε έργα σε τοίχους, είτε  ζωγραφίζοντας σε καμβάδες και χαρτιά στο στούντιο, και κάποιες άλλες του γραφίστα φτιάχνοντας εταιρικές ταυτότητες και λογότυπα. Στις 20 Μαΐου συμμετέχω και σε μία ομαδική έκθεση στη Delirium Gallery στην Αθήνα με θέμα το Abstract.

-Τα έργα σου είναι γεμάτα από γεωμετρικά στοιχεία. Γιατί επέλεξες αυτή τη φόρμα; Τι σε εμπνέει;

Η γεωμετρική δομική λογική, ορατή στα περισσότερα έργα μου, κληρονομήθηκε από το ενδιαφέρον μου για τη γραφιστική, την αρχιτεκτονική, την εικαστική γλώσσα του αστικού μας περιβάλλοντος, το σύμπαν. Σημαντική επιρροή επίσης υπήρξαν τα διάφορα κινήματα τέχνης όπως το Bauhaus, ο Σουπρεματισμός και ο Κονστρουκτιβισμός.

-Η δουλειά σου σαν γραφίστας αντανακλάται και στα κομμάτια στους τοίχους;

Σίγουρα ο σχεδιασμός μου έχει επιρροές από την γραφιστική, η οποία αντανακλάται στην προσαρμογή του σχεδίου στον εκάστοτε χώρο και στη χρήση των «καθαρών φορμών».

-Τι θέλεις να πεις μέσα από τα έργα σου; Έχουν κάποια ιστορία ή είναι ελεύθερα προς ερμηνεία;

Εργάζομαι πάνω σε διαφορετικές σχεδιαστικές μελέτες. Παράλληλες γραμμές και κύκλοι που κινούνται απόλυτα στον χώρο άλλοτε δημιουργούν ψευδαισθήσεις και άλλοτε απόλυτα συμμετρικά γεωμετρικά σχήματα, έχοντας τον αρνητικό χώρο ως κομμάτι της σύνθεσης. Χρησιμοποιώ τις φυσικές υφές και τα χρώματα της επιφάνειας που ζωγραφίζω ώστε να γίνονται μέρος του έργου. 

Εξερευνώντας την ικανότητα της αφαίρεσης και της ψευδαίσθησης και αντιμετωπίζοντας τον εκάστοτε χώρο που δημιουργώ ως αντικείμενο ή εγκατάσταση, αποσκοπώ στο να συνδεθεί ο θεατής συναισθηματικά και να «δει» κάτι προσωπικό, ξεπερνώντας τις πρωταρχικές του αισθήσεις, φτάνοντας τελικά στη δημιουργία της δικής του μοναδικής εντύπωσης και εμπειρίας.

-Τι σημαίνει δημόσιος χώρος για εσένα;

Προσγείωση στην πραγματικότητα.

-Πώς βλέπεις την Αθήνα τα τελευταία χρόνια με την «έκρηξη» του τουρισμού και το άνοιγμα νέων ξενοδοχείων σε κάθε σημείο της;  Έχει μείνει χώρος για να βάψετε;

Προσωπικά όσον αφορά το καλλιτεχνικό μου κομμάτι είναι κάτι που δεν με επηρεάζει για τον λόγο ότι τα τελευταία χρόνια ζωγραφίζω σε εγκαταλελειμμένα κτίρια έκτος πόλης. Όσον  αφορά τον χαρακτήρα της πόλης, προτιμώ την Αθήνα όπως ήταν πριν 10 χρονιά όπου τότε είχε μια αυθεντικότητα που σιγά σιγά χάνετε.

-Πώς ήταν τα πράγματα πριν από χρόνια και πώς τώρα; Πάντα θα υπάρχει καλή νέα γενιά και «νέο αίμα» local καλλιτεχνών; Ξεχωρίζεις κάποιους από παλιά και κάποιους νεότερους;

Σίγουρα λόγω του internet και μετέπειτα λόγω του Covid19, όλο και περισσότερος κόσμος ασχολείται με την τέχνη , κάτι το οποίο είναι πολύ καλό να συμβαίνει. Έχουν βγει πολλοί καλοί νέοι καλλιτέχνες, δεν θα ήθελα ακόμα να ξεχωρίσω κάποιον, η πάροδος του χρόνου θα τους ξεχωρίσει.

Όσον αφορά τους παλιούς, κάποιοι από τους αγαπημένους artists που προέρχονται από τον χώρο του graffiτi  είναι οι Ηit, ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης, thisismybworld, Βασίλης Μαρκοσιάν, Στέλιος Φαϊτάκης, Taxis, Donforty, Cwtos, Silver Formz, Quick Brown Fox, Pupet, Bilos και Dreyk the Pirate.

-Έχεις να θυμάσαι μία περίπτωση που βγήκες στον δρόμο για ένα κομμάτι και όλα πήγαν στραβά; Ή αντιθέτως το πιο αγαπημένο σου κομμάτι;

Πολλά και διάφορα έχουν έχουν συμβεί μέσα σε 24 χρόνια που ζωγραφίζω τοίχους. Όμως θυμάμαι ένα περιστατικό την εποχή όπου έκανα graffiti, νομίζω το 2008, όταν ένα βράδυ είχαμε βγει να βάψουμε στην πόλη και η αστυνομία μας έπιασε δύο φορές. Την πρώτη φορά μας έριξαν κάτω στον δρόμο ρίχνοντάς μας κλοτσιές και στο τέλος μας άφησαν, και τη δεύτερη φορά, ενώ είχαμε αλλάξει περιοχή για να μπορέσουμε να βάψουμε επιτέλους σε μια ήσυχη γειτονιά, μας έπιασαν ξανά με αποτέλεσμα να περάσουμε όλο το βράδυ μέσα στο αστυνομικό τμήμα. Για το τέλος της ιστορίας να πω ότι την επόμενη μέρα μάθαμε ότι ο συγκεκριμένος τοίχος για τον οποίο μας έπιασαν τη δεύτερη φορά είχε άδεια για graffiti.

simekone.tumblr.com