Οι χωρισμένοι δεν ποστάρουνε ποτέ;

Το τέλος μιας σχέσης στην εποχή των social media

Στην πραγματικότητα χωρίσατε. Στην, επίσης, πραγματικότητα κάνετε ο ένας στον άλλο like στο Facebook, κάνετε share δημοσιεύσεις και ποστάρει ο καθένας σας lol και yolo κάτω από τις αναρτήσεις του άλλου. Τελικά, χωρίζουμε η δια-χωρίζουμε την παλιά μας σχέση με μια νέα online φιλία με τους πρώην; Πόσο ξεχωριστά πορευόμαστε εάν έχουμε τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να ψαχουλέψουμε το παρόν της παλιάς μας σχέσης; Και πόσο σουρεάλ είναι όταν μετά από ένα διάστημα το Facebook μας βγάζει εορτολόγιο φιλίας με τον/την πρώην;

Πρόσφατη έρευνα του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης με επικεφαλής την καθηγήτρια Susan Andersen, επιβεβαιώνει αυτό που ούτως ή άλλως γνωρίζουμε ήδη: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα που προκαλούν τα social media είναι ότι επιμηκύνουν τον πόνο. Ιδίως, εφόσον, σπάνια θέλουν να χωρίσουν και οι δύο. Ο ένας εκ των δύο, στο συντριπτικό ποσοστό του 96%, δεν επιθυμεί τον χωρισμό και χρησιμοποιεί τα social media για να μαθαίνει πως το κάποτε έτερον ήμισυ του συνεχίζει τη ζωή του», σημειώνει η Andersen.

Διατηρώντας μετά το τέλος της σχέσης την «φιλία» στο Facebook και το Instagram (τα δύο βασικότερα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σήμερα), η ψυχολογική ταλαιπωρία είναι μεγάλη όταν λαμβάνεις κοινοποιήσεις για το πόσο καλά περνάει ο/η πρώην σου χωρίς εσένα. Ταξίδια, φλερτ, ποτά, διασκέδαση, φωτογραφίες αγκαλιά με όμορφους ανθρώπους, όλα βρίσκονται εκεί, ανοιχτά σε όλους, κάτι που παλαιότερα δεν συνέβαινε. Όπως υπογραμμίζει η μελέτη, οι millenials είναι «η γενιά του δημόσιου χωρισμού». Η αλλαγή του online status των σχέσεων από “σε σχέση” σε “single”, τα ποστ σπαραξικάρδιων τραγουδιών ή/και προκλητικών selfie που ανεβάζει ο χρήστης μετά τον χωρισμό, μετατρέπουν τον χωρισμό που είναι προσωπική υπόθεση, σε δημόσια, όπου ο καθένας μπορεί να κάνει like και να σχολιάσει. Στην εποχή των social media, εάν δεν εφαρμοστεί το unfriend, το unfollow και το block, δημιουργούμε ένα σύμπαν στο οποίο μετά τον χωρισμό συνεχίζουμε να ζούμε εικονικά με τις πρώην σχέσεις μας. Ουσιαστικά, στην προσπάθειά μας να φερθούμε πολιτισμένοι συνεχίζοντας την online «φιλία», δυσκολευόμαστε να προχωρήσουμε απαλλαγμένοι από το συναισθηματικό βάρος του παρελθόντος.

Το ίδιο το Facebook, νωρίτερα μέσα στη χρονιά, δημοσίευσε στοιχεία που ήθελαν με την αλλαγή του status από δεσμευμένος σε single, να παρουσιάζεται 225% επιπλέον διαδραστικότητα με άλλους χρήστες. «Λογικό», σημειώνει η Anderson και μας παραπέμπει στη σχετική έρευνα κατά την οποία «το 70% περίπου των χρηστών επανέρχονται μέσω των social media στο παιχνίδι του φλερτ και της αναζήτησης νέου συντρόφου, ενώ για το 30% είναι ένας προσχηματικός τρόπος για να βασανίσουν τον/την πρώην» Πώς όμως συμβαίνει αυτό; Σύμφωνα με τη μελέτη, δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο το ποσοστό που ποστάρει επί τούτου χαρούμενες φωτογραφίες ή ταγκάρει τον εαυτό του σε μέρη που φαίνεται πως διασκεδάζει, ενώ στην πραγματικότητα είναι μόνος στο σπίτι. Όλα αυτά είναι ένας τρόπος αντίδρασης που μόνο τα social media προσφέρουν για να πικάρει κάποιος τον πρώην, μια μάσκα για να δείξει ότι συνεχίζει τη ζωή του κανονικά, σα να μην συμβαίνει τίποτα. «Τα social media περιπλέκουν τη ζωή μας, δεν μας μεταλλάσσουν. Παραμένουμε το ίδιο ανθρώπινο είδος που ήμασταν πάντα: πονάμε, χαιρόμαστε και βιώνουμε με δυσκολία τον χωρισμό», λέει η Anderson και συμπληρώνει «Το μόνο που μπορεί να μας γλιτώσει ένα μερίδιο από το ψυχολογικό βάρος μιας σχέσης που τελειώνει είναι το μπλοκάρισμα του ανθρώπου με τον οποίο κάποτε μοιραστήκαμε τη ζωή μας. Ειδάλλως, είναι ένα τέλος.. χωρίς τέλος».