Σε μια ιστορική κίνηση υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, η Πορτογαλία θεσμοθετεί ειδική άδεια για εργαζόμενες και φοιτήτριες με ενδομητρίωση ή αδενομύωση, αναγνωρίζοντας επιτέλους τον αόρατο πόνο που συνοδεύει εκατομμύρια ζωές.
Την ώρα που σε πολλές γωνιές του κόσμου η πρόοδος μοιάζει να κάνει βήματα πίσω, υπάρχουν χώρες που αποδεικνύουν ότι η κοινωνική ευαισθησία και η ιατρική εξέλιξη μπορούν να συνυπάρχουν. Ένα τέτοιο παράδειγμα δίνει η Πορτογαλία, που πρόσφατα θέσπισε έναν νόμο-ανάσα για τα άτομα που ζουν με ενδομητρίωση και αδενομύωση.
Οι δύο αυτές παθήσεις, που ταλαιπωρούν εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως, συχνά συνοδεύονται από αφόρητους πόνους και σημαντική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Κι όμως, οι ασθενείς καλούνται να φέρουν εις πέρας τις καθημερινές τους υποχρεώσεις σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Η νέα νομοθεσία που εγκρίθηκε τον Μάρτιο και υπεγράφη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Marcelo Rebelo de Sousa, θεσπίζει δικαιολογημένες απουσίες από την εργασία ή τη σχολή για γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με ενδομητρίωση ή αδενομύωση και υποφέρουν από εξουθενωτικούς πόνους. Συγκεκριμένα, δικαιούνται έως και τρεις εργάσιμες ημέρες άδειας τον μήνα, χωρίς να απαιτείται συνεχής ανανέωση της ιατρικής βεβαίωσης – αρκεί μία επίσημη διάγνωση κατά την αρχική αίτηση.
Περισσότερη στήριξη, καλύτερη ποιότητα ζωής
Πέρα από την άδεια, το νέο πλαίσιο προβλέπει πρόσβαση σε συμπληρωματικές διαγνωστικές και θεραπευτικές υπηρεσίες, καθώς και σε ειδικές διαβουλεύσεις μέσω του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Επιπλέον, θεσπίζεται αποζημίωση φαρμάκων που χορηγούνται για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, πάντα με συνταγή από εξειδικευμένο γιατρό.
Το Υπουργείο Υγείας της Πορτογαλίας έχει περιθώριο 90 ημερών για να εκπονήσει τις απαραίτητες τεχνικές οδηγίες, ώστε όλα τα δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας να εφαρμόζουν ομοιόμορφα το νέο πλαίσιο φροντίδας.
Η ανάγκη για ενημέρωση
Η ενδομητρίωση παραμένει μία από τις πιο υποδιαγνωσμένες γυναικολογικές παθήσεις στον κόσμο. Πολλές γυναίκες υποφέρουν σιωπηλά για χρόνια, αγνοώντας την αιτία των συμπτωμάτων τους ή καταφέρνοντας να φτάσουν σε διάγνωση έπειτα από μακρά και επίμονη αναζήτηση. Η Πορτογαλία δείχνει τον δρόμο, αποδεικνύοντας ότι η αναγνώριση και η στήριξη των χρόνιων παθήσεων δεν είναι πολυτέλεια αλλά δικαίωμα.
Μακάρι αυτό το βήμα να γίνει αφορμή για περισσότερες χώρες να υιοθετήσουν παρόμοιες πρακτικές, βάζοντας στο επίκεντρο την υγεία και την αξιοπρέπεια όσων ζουν με αόρατους, αλλά καθόλου αμελητέους, πόνους.
