Εκατοντάδες παρατημένα Range Rover σε ένα χωράφι της Ουαλίας, σαν μία διαφορετική γκαλερί παρακμής και ιστορίας.
Στους κυματιστούς πράσινους λόφους της Ουαλίας, εκεί όπου τα πρόβατα ξεπερνούν σε αριθμό τους ανθρώπους και η ομίχλη σκεπάζει τις κοιλάδες, κρύβεται ένα θέαμα σχεδόν κινηματογραφικό. Φανταστείτε ένα χωράφι που απλώνεται στον ορίζοντα, όχι γεμάτο καλλιέργειες ή ζώα, αλλά με εκατοντάδες Range Rover, με τις κάποτε αριστοκρατικές τους σιλουέτες να σκουριάζουν κάτω από την ψιλή βροχή. Το έχουν βαφτίσει «Νεκροταφείο των Range Rover», και όπως κάθε καλό μυστήριο, κανείς δεν φαίνεται να ξέρει ολόκληρη την ιστορία.
Το να περπατάς ανάμεσα σε αυτά τα κουφάρια είναι μια εμπειρία σχεδόν εξωπραγματική. Τα Range Rover, άλλωστε, δεν είναι φτιαγμένα για να πεθαίνουν έτσι. Είναι η τετράτροχη ενσάρκωση της βρετανικής φιλοδοξίας, οχήματα που μετέφεραν βασιλιάδες στο Κάστρο Μπαλμόραλ, ποδοσφαιριστές της Premier League στις προπονήσεις και τραπεζίτες του City στα ακριβά εστιατόρια του Mayfair. Ήταν σύμβολα status, γεννημένα από έναν συνδυασμό αριστοκρατικής φινέτσας και off-road αντοχής. Κι όμως, εδώ στέκονται ακίνητα, χωρίς τροχούς, απογυμνωμένα, μερικές φορές εντελώς διαλυμένα, σειρές ολόκληρες, με τα καπό ανοιγμένα σαν ηττημένοι στρατιώτες.
Το νεκροταφείο μοιάζει σε κάτι ανάμεσα σε μάντρα και υπαίθρια γκαλερί. Κάποια αυτοκίνητα είναι σκελετωμένα, προορισμένα για ανταλλακτικά για τα «ζωντανά» Range Rover που συνεχίζουν να κυκλοφορούν στους δρόμους. Άλλα παραμένουν σχεδόν άθικτα, σαν να μπορούσαν να πλυθούν, να γεμίσουν καύσιμο και να ξαναπάρουν τους δρόμους. Όμως ο ουαλικός καιρός δεν συγχωρεί. Το χρώμα ξεθωριάζει. Η βροχή τρυπώνει στις καμπίνες. Το δέρμα, κάποτε απαλό, σαπίζει.
Γιατί τόσα πολλά; Γιατί εδώ; Οι εικασίες δεν έχουν τελειωμό. Κάποιοι λένε πως ανήκουν σε έναν τοπικό έμπορο ανταλλακτικών. Άλλοι ψιθυρίζουν για έναν συλλέκτη με περισσότερα οχήματα απ’ όσα μπορεί να διαχειριστεί, του οποίου ο «ιδιωτικός παράδεισος» ξέφυγε από τον έλεγχο. Το βέβαιο είναι πως δεν μιλάμε για έναν εγκαταλειμμένο χώρο με την κινηματογραφική έννοια. Κάποιος έχει επιλέξει να τα παρατάξει σε σειρές, να τα αφήσει να σαπίσουν με τάξη, δημιουργώντας, άθελά του, μία γκαλερί παρακμής.
Ίσως γι’ αυτό το μέρος τραβά σαν μαγνήτης φωτογράφους, φανατικούς του αυτοκινήτου και urban explorers. Είναι η σύγκρουση της λάμψης με την παρακμή. Ένα Range Rover έχει σχεδιαστεί για να εκπέμπει διαχρονικότητα, να μοιάζει αιώνιο. Να βλέπεις εκατοντάδες να παραδίδονται στη φθορά είναι ταυτόχρονα τραγικό και παράξενα όμορφο.
Κι αν σταθείς αρκετή ώρα, σε πιάνει μελαγχολία. Αναρωτιέσαι ποιο από αυτά κυκλοφορούσε κάποτε στο King’s Road ή κουβάλησε μία οικογένεια στις Άλπεις. Είναι πολυτελή SUV που δεν τα νίκησε το δύσβατο έδαφος, αλλά ο ίδιος ο χρόνος.
Ακόμα και τα σύμβολα ισχύος, πλούτου και βρετανικής μηχανικής έχουν τη δική τους μετά θάνατον ζωή. Και καμιά φορά αυτή βρίσκεται σε ένα χωράφι της Ουαλίας στη μέση του πουθενά, όπου τα φαντάσματα φορούν μάσκες Range Rover.
