Τη δουλειά του Dreyk the Pirate την έχουμε 'χαζέψει' άπειρες φορές στους δρόμους της Αθήνας (και όχι μόνο). Με εμμονή στους χαρακτήρες που 'γεννάει' σχεδόν σε καθημερινή βάση (απο street κομμάτια με πειρατές και ναύτες, μέχρι illustrations και μοναδικά art toys), θα πάρουμε άλλη μία δόση απο characters αυτή την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου στα εγκαίνια της ομαδικής έκθεσης 'Graphic Novels Are True' μαζί με τον b., Cacao Rocks, Ian Stevenson, στην K-Art Gallery (Σίνα 54, Αθήνα) και διάρκεια μέχρι τις 10 Μαρτίου 2012.

Περισσότερα για τον Dreyk the Pirate στο επίσημο site του, καθώς και στο Studio 4 Agency.

Συνέντευξη: Μάνος Νομικός - Photos: Dreyk the Pirate & Studio 4
















Γεια! Που βρίσκουμε τον Dreyk αυτή την περίοδο;

Εδώ και καιρό δεν εμφανίζομαι τόσο συχνά στους δρόμους. Όχι τόσο συχνά τουλάχιστον όσο εμφανιζόμουν κάποτε.
Είμαι 26 και από ένα σημείο και μετά έπρεπε να ρίξω το βάρος του ενδιαφέροντος μου στη καθημερινή μου δουλειά ώστε να μπορέσω να ζήσω. Το έχω πει άπειρες φορές ότι δεν θέλω να ζήσω από το graffiti και δυστυχώς η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα όπως άλλες που ένας freelance illustrator έχει καθημερινά δουλειά. Έτσι στον ελεύθερο μου χρόνο κάνω ότι κάνω σαν Dreyk.

Περιέγραψε μας το studio του Dreyk. Τι μπορεί κάποιος να βρει / δει σε αυτό;

Δυστυχώς δεν διαθέτω κανένα studio και ο χώρος που δουλεύω οτιδήποτε είναι το μικρό μου δωμάτιο.
Σε αυτό θα βρει κάποιος πολλά βιβλία περί design, illustrations και τέχνης, κούτες με μπογιές και sprays, πολλά ρολά και είδη χαρτιών, πινέλα, μελάνια, περιοδικά, ταινίες, τον υπολογιστή μου και το κρεβάτι μου.
Χαοτικό, το ξέρω.

Την ερχόμενη Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου είναι το opening του group show ‘Graphic Novels Are True’ στην γκαλερί K-art. Πες μας μερικά πράγματα για αυτό.

Είμαι αρκετά ενθουσιασμένος για αυτήν την έκθεση γιατί είναι ένα καλό selection από άτομα που ο καθένας artist είναι αξιοσέβαστος και κάνει αυτό που κάνει με τον δικό του τρόπο. Έχω δουλέψει 7 έργα και όλα έχουν αρκετή λεπτομέρεια και ο κόσμος μπορεί να δει πράγματα που δεν θα δει στο δρόμο.

Πειρατές θα υπάρχουν στην έκθεση;

Πλέον δεν ζωγραφίζω τόσους πειρατές όσο ναύτες αλλά φυσικά, υπάρχει ένα έργο με έναν πειρατή, το "The captain" το οποίο είναι 1.20 x 2.30 cm.









































Ποια η πηγή έμπνευσης σου για το συγκεκριμένο show;

Τα βιώματα μου στην καθημερινότητα, τα όνειρα και οι εφιάλτες που βλέπω όταν κοιμάμαι, η μουσική και ταινίες.

Πως σου φαίνεται η ιδέα συνύπαρξης με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες (b., Cacao Rocks, Ian Stevenson) σε ένα κοινό χώρο;

Είναι αρκετά ενδιαφέρον πιστεύω κ όπως είπα είναι όλοι αξιοσέβαστοι για αυτό που κάνουν. Ο καθένας έχει διαφορετικό style και αυτό το κάνει πιο ενδιαφέρον αν λάβεις και υπόψη  σου ότι όλοι μας σχεδιάζουμε characters, κάτι το οποίο λατρεύω.

Πες μας μερικά πράγματα για το Studio 4. Ποιες οι ανάγκες για να δημιουργηθεί ίσως το μοναδικό public art curating agency στην Ελλάδα;

Ο Ανδρέας Φακής θεωρώ ότι κάνει πολύ σοβαρή και τρομερή προσπάθεια για κάτι διαφορετικό και κυρίως με ταυτότητα. Κάτι πολύ σημαντικό και ανύπαρκτο στις μέρες μας.














































Ίσως χιλιοειπωμένη ερώτηση. Ποιοι είναι οι street artists που πραγματικά ακόμα και σήμερα σε εντυπωσιάζουν με τις ιδέες και αλλά και τελικό αποτέλεσμά τους;

Χιλιοειπωμένη ερώτηση όντως αλλά σημαντική. Έχω πάρα πολλούς στο μυαλό μου. Το μεγάλο "μπαμ" της street art στην Ελλάδα πέρασε, κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν, κάποιοι όχι… Χαίρομαι αφάνταστα να βλέπω δουλειές ανθρώπων στον δρόμο σαν τον Dimitris Taxis, τον Fotizontas, οπου βάφαμε μαζί απο παλιά..
Τα πιο νέα άτομα σαν τον Sox, τον Cacao, τον WD... Οι Blaqk (Greg Papagrigoriou και Simeκ) δίνουν κάτι που λείπει, με την όμορφη καλλιγραφία και την τυπογραφία τους...

Ο b., o Βασμουλάκης και ο Φαϊτάκης με έχουν κάνει full περήφανο με τις διακρίσεις και τις δουλειές τους επίσης.

Απο εξωτερικό άτομα σαν τον Gr1t0 και Aryz με τις πελώριες φανταστικές τοιχογραφίες τους, ο Escif με τα τρελά σπότ που διαλέγει και αυτό που φτιάχνει, οι DMV με τον συνδυασμό διαφορετικών styles, ο ROA με τα ασπρόμαυρα μεγάλα ζώα του... θα μπορούσα να μιλάω για μέρες για το τί με εντυπωσιάζει στους δρόμους...

Υπάρχουν ‘street art friendly’ πόλεις (ας μας επιτραπεί ο όρος) και ποιες είναι αυτές; Πόλεις που πραγματικά νοιώθεις τα κτίρια και τοίχους σαν ένα άδειο καμβά…

Όλες οι πόλεις είναι φιλικές σε ότι κάνουμε, κάθε μία με τον δικό της τρόπο... To Καλοκαίρι του 11 με κάλεσαν να βάψω έναν τοίχο 100 μέτρα στο Galore festival, στην Κοπεγχάγη με άλλους πολύ respected graffiti artists...

H Κοπεγχάγη είναι πόλη με τεράστια ιστορία του γκράφιτι σε τρένα. Έτσι σκεφτόμουν οτι θα πάω εκεί και οι κάτοικοι και οι writers της δεν θα τους αρέσει το style που ζωγραφίζω. Όμως ακριβώς το αντίθετο συνέβει, ο κόσμος λάτρεψε οτι κάναμε γιατί ήταν τόσο διαφορετικό απο αυτό που έβλεπαν κάθε μέρα! Η Αθήνα είναι πραγματικά μια πόλη καμβάς επίσης..

Νοιώθεις όμως την Αθήνα σπίτι σου;

Η Αθήνα είναι πραγματικά ένας θησαυρός για τους γκραφιτάδες της ή όποιον την επισκέπτεται! Η Αθήνα είναι και θα συνεχίζει να είναι το σπίτι μου και αυτός είναι ο λόγος που αρνούμαι να φύγω.

Τι θα άλλαζες στην Αθήνα;

Στην Αθήνα δεν θα άλλαζα τίποτα, στους κατοίκους της ίσως να άλλαζα, την νοοτροπία τους. Γκρινιάζουν όλοι ότι δεν υπάρχουν δουλειές και αντί να ψάχνουν, τους βρίσκεις όλη μέρα να ρεμπελιάζουν στις καφετέριες;
Θα αφαιρούσα κάθε είδους μιζέρια! Γιατί να έχει 700 αυτοκίνητα η κάθε οικογένεια και να γίνεται αυτός ο χαμός στους δρόμους;;!!;;
Γιατί να πηγαίνουν όλοι στο τάδε μαγαζί επειδή είναι περισσότερο διαφημισμένο, έχουμε δεν ξέρω και εγώ πόσα μαγαζιά... Όλο παραξενιές είμαστε, και όλο την βρίζουμε αλλά  στην τελική εμείς φταίμε για ότι γίνεται...

Τι να περιμένουμε από τον Dreyk για το 2012;

Νομίζω ότι τα πολλά λόγια δεν βοηθάνε σε κάτι, οι πράξεις θα δείξουν.


























Τη δουλειά του Dreyk the Pirate την έχουμε 'χαζέψει' άπειρες φορές στους δρόμους της Αθήνας (και όχι μόνο). Με εμμονή στους χαρακτήρες που 'γεννάει' σχεδόν σε καθημερινή βάση (απο street κομμάτια με πειρατές και ναύτες, μέχρι illustrations και μοναδικά art toys), θα πάρουμε άλλη μία δόση απο characters αυτή την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου στα εγκαίνια της ομαδικής έκθεσης 'Graphic Novels Are True' μαζί με τον b., Cacao Rocks, Ian Stevenson, στην K-Art Gallery (Σίνα 54, Αθήνα) και διάρκεια μέχρι τις 10 Μαρτίου 2012.

Περισσότερα για τον Dreyk the Pirate στο επίσημο site του, καθώς και στο Studio 4 Agency.

Συνέντευξη: Μάνος Νομικός - Photos: Dreyk the Pirate & Studio 4
















Γεια! Που βρίσκουμε τον Dreyk αυτή την περίοδο;

Εδώ και καιρό δεν εμφανίζομαι τόσο συχνά στους δρόμους. Όχι τόσο συχνά τουλάχιστον όσο εμφανιζόμουν κάποτε.
Είμαι 26 και από ένα σημείο και μετά έπρεπε να ρίξω το βάρος του ενδιαφέροντος μου στη καθημερινή μου δουλειά ώστε να μπορέσω να ζήσω. Το έχω πει άπειρες φορές ότι δεν θέλω να ζήσω από το graffiti και δυστυχώς η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα όπως άλλες που ένας freelance illustrator έχει καθημερινά δουλειά. Έτσι στον ελεύθερο μου χρόνο κάνω ότι κάνω σαν Dreyk.

Περιέγραψε μας το studio του Dreyk. Τι μπορεί κάποιος να βρει / δει σε αυτό;

Δυστυχώς δεν διαθέτω κανένα studio και ο χώρος που δουλεύω οτιδήποτε είναι το μικρό μου δωμάτιο.
Σε αυτό θα βρει κάποιος πολλά βιβλία περί design, illustrations και τέχνης, κούτες με μπογιές και sprays, πολλά ρολά και είδη χαρτιών, πινέλα, μελάνια, περιοδικά, ταινίες, τον υπολογιστή μου και το κρεβάτι μου.
Χαοτικό, το ξέρω.

Την ερχόμενη Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου είναι το opening του group show ‘Graphic Novels Are True’ στην γκαλερί K-art. Πες μας μερικά πράγματα για αυτό.

Είμαι αρκετά ενθουσιασμένος για αυτήν την έκθεση γιατί είναι ένα καλό selection από άτομα που ο καθένας artist είναι αξιοσέβαστος και κάνει αυτό που κάνει με τον δικό του τρόπο. Έχω δουλέψει 7 έργα και όλα έχουν αρκετή λεπτομέρεια και ο κόσμος μπορεί να δει πράγματα που δεν θα δει στο δρόμο.

Πειρατές θα υπάρχουν στην έκθεση;

Πλέον δεν ζωγραφίζω τόσους πειρατές όσο ναύτες αλλά φυσικά, υπάρχει ένα έργο με έναν πειρατή, το "The captain" το οποίο είναι 1.20 x 2.30 cm.









































Ποια η πηγή έμπνευσης σου για το συγκεκριμένο show;

Τα βιώματα μου στην καθημερινότητα, τα όνειρα και οι εφιάλτες που βλέπω όταν κοιμάμαι, η μουσική και ταινίες.

Πως σου φαίνεται η ιδέα συνύπαρξης με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες (b., Cacao Rocks, Ian Stevenson) σε ένα κοινό χώρο;

Είναι αρκετά ενδιαφέρον πιστεύω κ όπως είπα είναι όλοι αξιοσέβαστοι για αυτό που κάνουν. Ο καθένας έχει διαφορετικό style και αυτό το κάνει πιο ενδιαφέρον αν λάβεις και υπόψη  σου ότι όλοι μας σχεδιάζουμε characters, κάτι το οποίο λατρεύω.

Πες μας μερικά πράγματα για το Studio 4. Ποιες οι ανάγκες για να δημιουργηθεί ίσως το μοναδικό public art curating agency στην Ελλάδα;

Ο Ανδρέας Φακής θεωρώ ότι κάνει πολύ σοβαρή και τρομερή προσπάθεια για κάτι διαφορετικό και κυρίως με ταυτότητα. Κάτι πολύ σημαντικό και ανύπαρκτο στις μέρες μας.














































Ίσως χιλιοειπωμένη ερώτηση. Ποιοι είναι οι street artists που πραγματικά ακόμα και σήμερα σε εντυπωσιάζουν με τις ιδέες και αλλά και τελικό αποτέλεσμά τους;

Χιλιοειπωμένη ερώτηση όντως αλλά σημαντική. Έχω πάρα πολλούς στο μυαλό μου. Το μεγάλο "μπαμ" της street art στην Ελλάδα πέρασε, κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν, κάποιοι όχι… Χαίρομαι αφάνταστα να βλέπω δουλειές ανθρώπων στον δρόμο σαν τον Dimitris Taxis, τον Fotizontas, οπου βάφαμε μαζί απο παλιά..
Τα πιο νέα άτομα σαν τον Sox, τον Cacao, τον WD... Οι Blaqk (Greg Papagrigoriou και Simeκ) δίνουν κάτι που λείπει, με την όμορφη καλλιγραφία και την τυπογραφία τους...

Ο b., o Βασμουλάκης και ο Φαϊτάκης με έχουν κάνει full περήφανο με τις διακρίσεις και τις δουλειές τους επίσης.

Απο εξωτερικό άτομα σαν τον Gr1t0 και Aryz με τις πελώριες φανταστικές τοιχογραφίες τους, ο Escif με τα τρελά σπότ που διαλέγει και αυτό που φτιάχνει, οι DMV με τον συνδυασμό διαφορετικών styles, ο ROA με τα ασπρόμαυρα μεγάλα ζώα του... θα μπορούσα να μιλάω για μέρες για το τί με εντυπωσιάζει στους δρόμους...

Υπάρχουν ‘street art friendly’ πόλεις (ας μας επιτραπεί ο όρος) και ποιες είναι αυτές; Πόλεις που πραγματικά νοιώθεις τα κτίρια και τοίχους σαν ένα άδειο καμβά…

Όλες οι πόλεις είναι φιλικές σε ότι κάνουμε, κάθε μία με τον δικό της τρόπο... To Καλοκαίρι του 11 με κάλεσαν να βάψω έναν τοίχο 100 μέτρα στο Galore festival, στην Κοπεγχάγη με άλλους πολύ respected graffiti artists...

H Κοπεγχάγη είναι πόλη με τεράστια ιστορία του γκράφιτι σε τρένα. Έτσι σκεφτόμουν οτι θα πάω εκεί και οι κάτοικοι και οι writers της δεν θα τους αρέσει το style που ζωγραφίζω. Όμως ακριβώς το αντίθετο συνέβει, ο κόσμος λάτρεψε οτι κάναμε γιατί ήταν τόσο διαφορετικό απο αυτό που έβλεπαν κάθε μέρα! Η Αθήνα είναι πραγματικά μια πόλη καμβάς επίσης..

Νοιώθεις όμως την Αθήνα σπίτι σου;

Η Αθήνα είναι πραγματικά ένας θησαυρός για τους γκραφιτάδες της ή όποιον την επισκέπτεται! Η Αθήνα είναι και θα συνεχίζει να είναι το σπίτι μου και αυτός είναι ο λόγος που αρνούμαι να φύγω.

Τι θα άλλαζες στην Αθήνα;

Στην Αθήνα δεν θα άλλαζα τίποτα, στους κατοίκους της ίσως να άλλαζα, την νοοτροπία τους. Γκρινιάζουν όλοι ότι δεν υπάρχουν δουλειές και αντί να ψάχνουν, τους βρίσκεις όλη μέρα να ρεμπελιάζουν στις καφετέριες;
Θα αφαιρούσα κάθε είδους μιζέρια! Γιατί να έχει 700 αυτοκίνητα η κάθε οικογένεια και να γίνεται αυτός ο χαμός στους δρόμους;;!!;;
Γιατί να πηγαίνουν όλοι στο τάδε μαγαζί επειδή είναι περισσότερο διαφημισμένο, έχουμε δεν ξέρω και εγώ πόσα μαγαζιά... Όλο παραξενιές είμαστε, και όλο την βρίζουμε αλλά  στην τελική εμείς φταίμε για ότι γίνεται...

Τι να περιμένουμε από τον Dreyk για το 2012;

Νομίζω ότι τα πολλά λόγια δεν βοηθάνε σε κάτι, οι πράξεις θα δείξουν.