Θέατρο: Συνέντευξη με τον ηθοποιό, δάσκαλο υποκριτικής και σκηνοθέτη Σωτήρη Δούβρη που φέτος βλέπουμε στην παράσταση ‘Interview’ και στην τηλεοπτική σειρά ‘IQ 160’.

Μία συνέντευξη για δουλειά, τέσσερις υποψήφιοι και μία φωνή. Εξευτελιστικές ερωτήσεις και δοκιμασίες, που οδηγούν σε μία διαδικασία κωμικοτραγικού παραλογισμού. 

Η θεατρική ομάδα Εμείς, μετά από 8 χρόνια, επανασυστήνει στο κοινό το ‘Interview’. Την κοινωνικοπολιτική μαύρη κωμωδία που επί 5 συνεχή χρόνια ενθουσίασε τους θεατές εντός και εκτός συνόρων. Μία παράσταση η οποία, 12 χρόνια μετά την πρώτη της παρουσίαση, παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ. Το ‘Interview’ παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο θέατρο Olvio της Αθήνας.

Ο ηθοποιός, δάσκαλος υποκριτικής, μέλος της ομάδας Εμείς και ιδρυτής της θεατρικής ακαδημίας Καταπactή, Σωτήρης Δούβρης, μιλάει για την 'υπόγεια' θριαμβευτική πορεία του ‘Interview’, όπου και πρωταγωνιστεί, τη θεατρική εκπαίδευση και το επιτυχημένο του πέρασμα από την τηλεόραση και τη σειρά ‘IQ 160’ (STAR), δίπλα στην Σμαράγδα Καρύδη και τον Νίκο Κουρή. 

Πώς νιώθεις που η παράσταση ‘Interview’ επέστρεψε θεατρικά; 

Πολύ όμορφα! Το ‘Interview’ είναι σαν μια σταθερά που μπαίνει ξανά στη ζωή μου μετά από χρόνια. Αν σκεφτείς ότι όλα γύρω μας μεταβάλλονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς και όχι προς το καλύτερο, είναι η ιδανική στιγμή για εμένα να μπει στη ζωή μου πάλι η δουλειά που με διαμόρφωσε καλλιτεχνικά, που μου χάρισε έντονες στιγμές, βραβεύσεις, ταξίδια αλλά και μια παρέα ανθρώπων που είναι πια οικογένεια. Αν σκεφτείς δε ότι πρόκειται για μια παράσταση που είναι 'χειροποίητη' από τα δικά μας χέρια από την αρχή έως το τέλος, καταλαβαίνεις καλύτερα το πώς αισθανόμαστε όλοι σήμερα με την επιτυχία της. 

Το πολύ ιδιαίτερο που βιώνουμε σε αυτήν την αναβίωση είναι από τη μια αυτή η αίσθηση της επανάληψης και από την άλλη ότι λέμε τα λόγια που σκεφτήκαμε και γράψαμε το 2013, όντες άνθρωποι του 2025. Είναι σαν να συνομιλεί και να κλείνει το μάτι ο σημερινός μας εαυτός, στον παλιό.

-Η παράσταση έχει παρουσιαστεί σε καταστήματα κράτησης, κέντρα απεξάρτησης και σχολεία στο παρελθόν, πέρα από θεατρικές σκηνές. Τι κρατάς από αυτό το ταξίδι με το ‘Interview’;

Σίγουρα τη διάθεση του κόσμου να αντιδράσει. Μας έχει καλλιεργηθεί πολύ η αίσθηση από τα μέσα ότι ο κόσμος είναι παθητικός αποδέκτης των καταστάσεων. Το κοινό όλων των παραστάσεών μας αποδεικνύει το αντίθετο. Σε όλους αυτούς τους χώρους που αναφέρεις, που το κοινό αποτελούνταν από ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών, ιδιοσυγκρασιών και βιωμάτων, όλοι ανεξαιρέτως βίωναν το ίδιο μούδιασμα και την ίδια διάθεση να αντισταθούν σε αυτό που συμβαίνει γύρω τους. Είτε ήταν κρατούμενοι φυλακών, είτε μαθητές λυκείου, έβλεπαν μέσα από την παράσταση μια πραγματικότητα απάνθρωπη και ένα μέλλον δυσοίωνο. Και ήθελαν να το αλλάξουν. 

-Πώς είναι να παίζει κάποιος σε κέντρα κράτησης και απεξάρτησης; Δυνατά συναισθήματα;

Σίγουρα δυνατά συναισθήματα και πιο πολύ για τον λόγο που ανέφερα περίπου στην προηγούμενη απάντηση. Πρόκειται για ανθρώπους, οι οποίοι από ένα στραβοπάτημα, ή και πολλά, βρέθηκαν σε συνθήκες εγκλεισμού. Παρά το ότι δεν ζουν στον 'έξω κόσμο' όπως εμείς, επηρεάζονται σημαντικά από αυτά που συμβαίνουν. Μόνο που δεν έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν για να βελτιώσουν τον κόσμο που θα βγουν σε λίγα ή πολλά χρόνια.

Αυτό που μου έχει μείνει πάντως έντονα στη μνήμη μου είναι η συζήτηση που είχαμε με την κοινωνική λειτουργό των γυναικείων φυλακών στη Θήβα, όπου παίξαμε το ‘Interview’ και την επόμενη χρονιά διδάξαμε θεατρικό εργαστήρι στις κρατούμενες. Στην πρώτη μας κουβέντα λοιπόν ρώτησα γιατί η ταμπέλα απ' έξω γράφει “Κέντρο Κράτησης” και όχι “Σωφρονιστικό Ίδρυμα”. Η απάντηση που πήρα ήταν: “Γιατί ο σωφρονισμός σαν διαδικασία στην Ελλάδα έχει αποτύχει. Δεν σωφρονίζεται κανείς μένοντας κλεισμένος σε έναν χώρο για κάποιο χρονικό διάστημα”.  

-Από το 2013 που πρωτοπαρουσιάστηκε η παράσταση μέχρι σήμερα, έχουν περάσει περισσότερα από 12 χρόνια. Οι συνθήκες στον εργασιακό στίβο, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουν βελτιωθεί από τότε. Συμφωνείς με αυτό; Ζούμε σε μία άγρια εποχή; 

Μέσα σε όλη αυτή τη χαρά κρύβεται βέβαια και μια δόση θλίψης. Θλίψη για το ότι είναι ακόμα επίκαιρο το έργο που γράψαμε πριν από 12 χρόνια. Αρκετά πράγματα τα οποία γράψαμε τότε ως θεατρική υπερβολή, σήμερα αποτελούν μέρος της νέας 'κανονικότητάς' μας.

-Έχεις βρεθεί και ο ίδιος σε δύσκολες, άβολες ή ακόμα και εξευτελιστικές συνεντεύξεις για δουλειά;

Η δουλειά που κάνουμε απαιτεί να περνάς αρκετά συχνά μια τέτοια διαδικασία. Εμείς τις λέμε ακροάσεις. Αυτές είναι οι δικές μας συνεντεύξεις, στις οποίες μέσα σε τρία λεπτά πρέπει να αποδείξεις ότι έχεις το κατάλληλο υλικό που χρειάζονται. Ταυτόχρονα, πρέπει να πείσεις ότι το υλικό που φέρεις εσύ είναι καλύτερο από των άλλων συνυποψήφιών σου. Δεν σου κρύβω ότι προσπαθώ να αποφεύγω τις ακροάσεις.

-Ποιες ανάγκες σας οδήγησαν να ιδρύσετε την θεατρική ακαδημία Καταπactή; 

Η Καταπactή είναι ένας χώρος όπου ο καθένας μπορεί να εκπαιδευτεί πάνω στην τέχνη του θεάτρου, της υποκριτικής κατά βάση αλλά και της σκηνογραφίας, των φωτισμών και της συγγραφής. Πιστεύω πολύ στην αξία της θεατρικής εκπαίδευσης και στον θετικό αντίκτυπο που έχει πάντα σε όσους ασχοληθούν. Είναι πάντα χρήσιμο και σωστό να μαθαίνεις να σκέφτεσαι με τον τρόπο που σκέφτεται ένας χαρακτήρας πολύ διαφορετικός από εσένα, με διαφορετικές καταβολές, βιώματα και κοινωνικό επίπεδο. Μαθαίνεις να αιτιολογείς συμπεριφορές ανθρώπων που στη ζωή δεν θα έμπαινες καν στη διαδικασία να το κάνεις, απλά θα τις απέρριπτες βάζοντας την ταμπέλα “κακός, αλήτης, ανεύθυνος κ.λπ.”. Μπαίνεις στα παπούτσια του άλλου και αυτό για εμένα είναι μαγικό.

Γνώμη μου είναι ότι για να φτιαχτεί μια υγιής κοινωνία, πρέπει η θεατρική εκπαίδευση να είναι μέρος της σχολικής ύλης. Έτσι, θα δημιουργηθούν πολίτες με ενσυναίσθηση και ανοιχτούς ορίζοντες. Και φυσικά, επειδή έτσι φτιάχνεται μια υγιής κοινωνία, στη χώρα μας πράττουμε το αντίθετο. Αφαιρούμε τη θεατρική εκπαίδευση σχεδόν από όλες τις βαθμίδες. 

Αυτό το κενό ονειρεύομαι ότι καλύπτω με την Καταπactή. Και παρά το ότι αρκετά χρόνια τώρα αυτό γινόταν σε ενήλικες, είμαι πολύ χαρούμενος που από πέρσι έχουμε το εργαστήρι θεατρικού παιχνιδιού και από φέτος το εργαστήρι εφηβικού θεάτρου, έτσι ώστε να καλύψουμε όλο το ηλικιακό φάσμα.

-Ποια όμορφα πράγματα έχουν γεννηθεί μέσα από την Καταπactή και σας κάνουν υπερήφανους; 

Πολλές είναι οι όμορφες εμπειρίες στην Καταπactή που όταν τις σκέφτομαι νιώθω υπερήφανος. Όπως  οι μαθητές που μέσα από τα μαθήματά μας 'βρήκαν τον δρόμο τους'. Παιδιά που φοιτούσαν σε κάποια άλλη σχολή, που πέρασαν χωρίς να το θέλουν επειδή την είχαν δηλώσει στο μηχανογραφικό τους έτσι για να υπάρχει, γνώρισαν την υποκριτική στην Καταπactή και αποφάσισαν να σπουδάσουν επαγγελματικά σε κάποια δραματική σχολή. Κάποιοι από αυτούς έχουν ξεκινήσει ήδη την επαγγελματική τους πορεία και έχω τη χαρά να τους αποκαλώ συναδέλφους! 

Σε έναν πίνακα ανακοινώσεων που υπάρχει στην Καταπactή,  αναρτώ όλα αυτά τα όμορφα πράγματα που μου έχουν γράψει κατά καιρούς. Η θέση του πίνακα αυτού είναι επίτηδες ακριβώς απέναντι από το γραφείο μου στην Καταπactή, έτσι ώστε σε στιγμές πίεσης να μπορώ να τον κοιτάζω και να χαμογελάω! 

-Φέτος, σε βλέπουμε ξανά στην τηλεοπτική σειρά ‘IQ 160’ στο STAR. Είναι μία συνεργασία που απολαμβάνεις; 

Πολύ! Είναι μια πολύ έξυπνη σειρά που συνδυάζει με μαεστρία δύο είδη που αρέσουν πολύ. Την κωμωδία με το αστυνομικό σασπένς. 
Τα γυρίσματα έχουν υψηλού επιπέδου οργάνωση αλλά και απαιτήσεις. Δεν είναι μια τηλεοπτική δουλειά που γίνεται γρήγορα, για να βγει ένα αποτέλεσμα να γεμίσει τον τηλεοπτικό χρόνο. Δυστυχώς έχω βρεθεί παλαιότερα σε τέτοιες δουλειές και έχω επιλέξει να μην το ξανακάνω. 

Επίσης έχω τη χαρά να συνεργάζομαι ξανά με τη Σμαράγδα Καρύδη, όπου ήταν και η πρώτη μου τηλεοπτική παρτενέρ μαζί με τον Θοδωρή Αθερίδη στο “Φίλα το βάτραχό σου”, όπου εγώ τότε ήμουν δευτεροετής σπουδαστής της δραματικής σχολής. Όπως τότε, έτσι και τώρα με αντιμετώπισε με αγάπη, ηρεμία και σεβασμό. Τώρα βέβαια έχουμε πολύ διαφορετική τηλεοπτική σχέση από τότε. Στο “Φίλα το βάτραχό σου” ήμασταν συνάδελφοι, στο IQ είμαστε πρώην ζευγάρι που έχουμε μαζί δύο παιδιά! Πολλές φορές οι σκηνές είναι απαιτητικές και σίγουρα με βοηθάει πολύ να έχω απέναντί μου τη Σμαράγδα, άνετη, ακομπλεξάριστη και πάντα, μα πάντα, έτοιμη να κάνει το οτιδήποτε για να σε βοηθήσει.

-Με το ‘Interview’, την τηλεοπτική σειρά και τη θεατρική ακαδημία, να περιμένουμε και κάτι άλλο από εσένα στα προσεχώς; Θα ξαναέπιανες μία στέκα μπιλιάρδου; 

Σίγουρα να περιμένετε πολλά μιας και είμαι άνθρωπος που δεν ησυχάζει! Εν καιρώ θα πούμε και περισσότερα.

Στέκα μπιλιάρδου θα ξαναέπιανα με χαρά! Αναφέρεσαι προφανώς στην παράσταση “Ρουά Ματ” του Γιώργου Κλεάνθους, που παιζόταν μέσα σε ένα μπιλιαρδάδικο. Πολύ θα ήθελα να την επαναλάβουμε αλλά δεν έχει αποφασιστεί κάτι ακόμα. Ο Γιώργος Κλεάνθους είναι ένας δραστήριος καλλιτέχνης που έχει ακόρεστη δίψα για καινούρια πράγματα. Από το “Ρουά Ματ” έχω την εντύπωση ότι ξεδίψασε και παρά το ότι εμείς ακόμα δεν έχουμε ξεδιψάσει, δεν βλέπω να το επαναλαμβάνουμε στο άμεσο μέλλον.

Θα χρησιμοποιήσω όμως αυτή τη συνέντευξη σαν μοχλό πίεσης μήπως και του αλλάξουμε γνώμη. Γιώργο ακούς;

Η παράσταση ‘Interview’ παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 στο θέατρο Olvio (Ιεράς Οδού 67 & Φαλαισίας 7, Αθήνα).
Εισιτήρια ΕΔΩ. 

H θεατρική ακαδημία Καταπactή βρίσκεται στην οδό Λάμπρου Κορομηλά 19, Νέος Κόσμος.