Ο Θεσσαλονικιός stand up κωμικός φέρνει την πρώτη σου σόλο παράσταση στην Αθήνα, μπλέκει τις αναπαραγωγικές συνήθειες του χταποδιού με τις γιαγιάδες στο χωριό και μιλάει στο Platform.



Μετά από μία σειρά επιτυχημένων εμφανίσεων στην γενέτειρα του, τη Θεσσαλονίκη, ο Πιέρρος Πατουχέας κατεβαίνει στην Αθήνα για την παρουσίαση της πρώτης του σόλο παράστασης «Γελάνε και οι πέτρες». Οπλισμένος με καυτά αστεία, μπόλικο ενθουσιασμό και ένα γεωλογικό σφυρί για να σπάσει τον πάγο, ο stand-up κωμικός Πιέρρος Πατουχέας έρχεται την Τρίτη 4 Ιουνίου στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός (Ευμολπιδών 13, Κεραμεικός) για να αποδείξει πώς υπάρχουν αστεία που κάνουν μέχρι και τις πέτρες να γελάνε.

Παρατηρώντας τους ανθρώπους και την καθημερινότητα μίας μεγάλης πόλης, σχολιάζει όλα εκείνα που απασχολούν κάθε άτομο που πάτησε τα 25, αλλά ποτέ δεν τόλμησε να το παραδεχτεί: τον δαίμονα του τυπογραφείου, τους νέους γονείς -στο Facebook και στον δρόμο-, τις αναπαραγωγικές συνήθειες του χταποδιού, τις γιαγιάδες στο χωριό, τον Πικάσο και τη Φουρέιρα.

Πολυεπίπεδη και καυστική, η παράσταση «Γελάνε και οι πέτρες» είναι ο μονόλογος ενός late-early adult που θα μπορούσε να κάνει αυτή τη συζήτηση μπροστά σε έναν καθρέφτη, αλλά προτιμά να μοιράζεται τις σκέψεις του με το κοινό.
 



Λίγες μέρες πριν από την παράσταση στον Μικρό Κεραμεικό της Αθήνας και την ανακοίνωση παραστάσεων σε όλη την Ελλάδα, ο Πιέρρος Πατουχέας μίλησε στο Platform.

 

-Είναι το Πιέρρος Πατουχέας το αληθινό σου όνομα ή το «καλλιτεχνικό»; Δεν ξέρω άλλον Πιέρρο.

Κι όμως, είναι το αληθινό. Αν μπορούσα να διαλέξω καλλιτεχνικό θα διάλεγα σίγουρα κάποιο καλύτερο. Το όνομα Πιέρρος το πήρα από τον παππού μου, που είναι από τη Μάνη. Είναι αρκετά σπάνιο, γνωρίζω μόνο άλλους 5-6 στην Ελλάδα και σκεφτόμαστε κάποια στιγμή να ξεκινήσουμε να οργανώνουμε ετήσιες μαζώξεις.

 

-«Γελάνε και οι πέτρες», η πρώτη σου σόλο παράσταση. Πώς γεννήθηκε η παράσταση και κάτω από ποιες διαδικασίες γράφτηκε;

Το «Γελάνε και οι πέτρες» είναι μία ανθολογία αστείων από τα πρώτα έξι χρόνια της κωμικής μου πορείας, τα οποία έδεσαν και «σμιλεύτηκαν» σε μία παράσταση. Τα αστεία πραγματεύονται το μεγάλο ταξίδι στην καθημερινότητα με τις απαραίτητες στάσεις παράνοιας. Μεγάλο ρόλο στην παράσταση, πέρα από τη συλλογή και την επιμέλεια των κειμένων, έπαιξε και η συμβολή του φίλου και ξαδέρφου Μήτσου, ο οποίος είναι θεατρικός σκηνοθέτης και ανέλαβε τη σκηνοθεσία (και την σκηνογραφία και την ενδυματολογία, είναι η αλήθεια). Μαζί περάσαμε άπειρες ώρες για το στήσιμο της παράστασης και έφτασε πολύ κοντά στο όριο να μου πετάξει το μικρόφωνο στο κεφάλι, όπως ο JK Simmons πέταγε πιατίνια στους φοιτητές του στο Whiplash. Σε αυτή την καλλιτεχνική τριβή οφείλεται σε ένα μέρος η δημιουργία, κι αργότερα η επιτυχία, της παράστασης.

 

-Πώς μπήκες στον κόσμο της κωμωδίας; Τι ήταν αυτό που σε ώθησε στη σκηνή;

Ξεκίνησα τον Οκτώβρη του 2015, σε ένα open mic στη Θεσσαλονίκη, στο μοναδικό που πραγματοποιούταν τότε, ωθούμενος από την ενασχόλησή μου με την κωμωδία σαν θεατής. Αφιέρωσα ένα μεγάλο κομμάτι της εφηβείας μου παρακολουθώντας κωμικές παραστάσεις, τόσο διαδικτυακά όσο και δια ζώσης κι αυτό με ώθησε να πάρω το μικρόφωνο και να ανέβω κι εγώ στη σκηνή. Έκτοτε δεν ξανακατέβηκα και το μικρόφωνο έχει γίνει προέκταση του χεριού μου.

 

-Ποιες παραστάσεις έχεις να θυμάσαι περισσότερο, για τους σωστούς και λάθους λόγους;

Σίγουρα η εμφάνιση που θα έχει για πάντα ξεχωριστή θέση στη μνήμη μου είναι η πρώτη μου σόλο παράσταση που πραγματοποιήθηκε στο Cine Βακούρα στη Θεσσαλονίκη πέρυσι τον Μάιο. Το άγχος ήταν απίστευτο, η αίθουσα είχε γεμίσει με φίλους, συγγενείς, παλιούς δασκάλους και συνοδοιπόρους στο ταξίδι της κωμωδίας. Η αγάπη που έλαβα εκείνη την μέρα ήταν απερίγραπτη και το φινάλε έπαυσε όλες τις ανησυχίες και τις αμφιβολίες μου. Ήταν κάτι σαν κάθαρση, ένα πολύ όμορφο συναίσθημα.

 

Χειρότερη παράσταση ήταν τον Σεπτέμβριο του 2021 όπου απαγορευόταν η μουσική στους γάμους και τα ζευγάρια έψαχναν εναλλακτικούς τρόπους να διασκεδάσουν τους καλεσμένους. Έτσι, μέσω ενός φίλου κωμικού, μας κάλεσαν να παίξουμε σε έναν γάμο. Βέβαια ο φίλος κωμικός αρρώστησε το πρωί πριν το μυστήριο και αναγκάστηκα να πάω μόνος μου, να καλύψω και τον δικό του χρόνο και να περάσω μία ώρα βλέποντας τα κείμενα μου να πεθαίνουν ανάμεσα σε γιαγιάδες που κυνηγούσαν τον μπουφέ, θείες που ευχόταν στο ζευγάρι «καλούς απογόνους» και σε έναν παππού που έκανε το μόνο θετικό σχόλιο της βραδιάς, λέγοντάς μου πόσο πολύ του άρεσε η γραβάτα μου.

-Πώς βλέπεις την comedy σκηνή της Θεσσαλονίκης; Σε άνθιση; Υπάρχουν χώροι να σας στηρίξουν;

Σίγουρα τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι χώροι φιλοξενούν παραστάσεις stand up comedy. Από η φιλοξενία περισσότερων open mic, που δίνουν τη δυνατότητα σε νέους κωμικούς να ξεκινήσουν, αλλά και περισσότερες επαγγελματικές παραστάσεις που κάνουν κι αυτή την μορφή τέχνης σιγά σιγά mainstream τρόπο διασκέδασης. Ως διοργανωτής βραδιών open mic παρατηρώ ότι όλο και περισσότεροι δηλώνουν συμμετοχή για να παρουσιάσουν το πρώτο τους πεντάλεπτο μπροστά σε κοινό, και μάλιστα δεν είναι μόνο μικροί ηλικιακά ή φοιτητές, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είχαν τολμήσει να κάνουν αυτό το βήμα μέχρι σήμερα.

 

-Αν ήσουν ήρωας των κόμικς ή κινηματογραφικός ήρωας, ποιος θα ήθελες να ήσουν;

O Howard the Duck. Θα σου πω. Πρώτον γιατί είναι μία πάπια που φοράει κοστούμι κι είναι ό,τι πιο κουλ υπάρχει στην ιστορία του κόσμου. Δεύτερον, είναι ένας από τους πρώτους υπερήρωες που έβγαλε η Marvel στην μεγάλη οθόνη, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Τρίτον, γιατί είναι χαλαρό τυπάκι αλλά σούπερ δυνατός, τέταρτον γιατί είναι μάστερ του quack-fu και, πέμπτον, γιατί έχει φλογοβόλο και στα δύο του χέρια. Μπορείς να σκεφτείς κάτι καλύτερο; Και μετά την εξαγορά της Marvel από τη Disney, εμφανίζεται στη σειρά What If? Και, όπως λέει και ο ίδιος «when you are out of luck, always look out for a duck.»

 

-Βλέπεις να σε ζει η γεωλογία ή η κωμωδία; Ή θες να τα αρπάξεις και από τα δύο επαγγέλματα;

Επόμενη ερώτηση, παρακαλώ. Προς το παρόν τίποτα από τα δύο δεν με ζει, δεν είναι καν πηγή εισοδήματος, πόσο μάλλον αποκλειστική. Ιδανικά θα ήθελα στο μέλλον να βρω έναν τρόπο να ζω είτε από ένα από αυτά τα δύο, είτε από κάποιον συνδυασμό τους. Προς το παρόν, απλά κάνω τις πέτρες να γελάνε.

 

-Τι άλλο να περιμένουμε από εσένα για το προσεχές διάστημα; Νέα κείμενα;

Ευτυχώς λόγω της ποσότητας και της ποιότητας των open mics που γίνονται στη Θεσσαλονίκη, καινούργιο υλικό γράφεται και δοκιμάζεται συνεχώς, με αποτέλεσμα να είμαστε πάρα πολύ κοντά στην ολοκλήρωση και δεύτερης παράστασης. Μέχρι τότε όμως, συνεχίζω τις παραστάσεις του «Γελάνε και οι πέτρες» σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη καθώς και την περιοδεία της παράστασης σε άλλες πόλεις, με την αρωγή φίλων και συνεργατών. Από το φθινόπωρο θα επανέλθουμε δυναμικά με την επανέναρξη των καθιερωμένων open mic στο Θύμησες Café στην Θεσσαλονίκη, με νέες παραστάσεις στο Cine Βακούρα αλλά και με νέα project που θα ταράξουν συθέμελα την κωμική σκηνή της Θεσσαλονίκης, μην σου πω και της Ελλάδα ολόκληρης. Ως τότε, keep in touch και επαγρυπνείτε!

 

Η παράσταση «Γελάνε και οι πέτρες» του Πιέρρου Πατουχέα παρουσιάζεται στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός στην Αθήνα (Ευμολπιδών 13, Κεραμεικός) την Τρίτη 4 Ιουνίου στις 21:30. Εισιτήρια ΕΔΩ.