Απευθυνόμαστε σε οποιονδήποτε διδάσκει διαδικτυακά ή επιθυμεί να το κάνει, και δε μιλάμε αποκλειστικά για
άτομα.
Το Youth Platform είναι πάντα κοντά σε όσους αποφασίζουν να ξεφύγουν από τα παραδοσιακά κανάλια και να πάνε το επάγγελμά τους λίγο παρακάτω όσον αφορά στις διαδικασίες και την επικοινωνία με το κοινό.To Paced είναι η white label elearning πλατφόρμα, που δίνει την δυνατότητα σε όποιον το επιθυμεί να δημιουργήσει το δικό του διαδικτυακό σχολείο.Για το Paced μιλήσαμε με τον Ηλία Θεοδωρόπουλο . Διαβάστε τα όσα ενδιαφέροντα είπε στον Παναγιώτη Λουκά.
Όλα τα μέλη της ομάδας ανεξαιρέτως είχαμε παρακολουθήσει online μαθήματα –είναι μια ενασχόληση που δεν έχει πάψει να μας απασχολεί μέχρι και τώρα. Εντούτοις, παρά το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις ξεκινούσαμε τη μαθησιακή διαδικασία με ενθουσιασμό, παρατηρούσαμε ότι το ενδιαφέρον μας χανόταν μετά από λίγο και καταλήγαμε να καταβάλουμε προσπάθεια για να ολοκληρώσουμε κάτι που στην αρχή οικειοθελώς και με αγάπη είχαμε ξεκινήσει. Προσπάθεια η οποία ήταν άμεσα συνυφασμένη με τον τρόπο δόμησης τόσο του μαθήματος, όσο και του διαδικτυακού περιβάλλοντος το οποίο δεν ευνοούσε τη διατήρηση της προσοχής και της αφοσίωσής μας. Σκεφτήκαμε λοιπόν ότι θα ήταν εξαιρετικό εάν μπορούσε να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα που θα ενθάρρυναν τη δημιουργικότητα του διδάσκοντος και συνακόλουθα του μαθητή. Πιστεύουμε ότι άξονας της οποιασδήποτε διδακτικής διαδικασίας –ακαδημαϊκής ή μη- είναι ο δάσκαλος, και προτεραιότητα είναι το χτίσιμο ενός περιβάλλοντος το οποίο ελευθερώνει τη δημιουργικότητά του, καλλιεργεί τα προσόντα του, ενισχύει τα δυνατά του σημεία και βελτιώνει δραστικά τη μεταδοτικότητα. Στην αρχή οι προσδοκίες μας ήταν να προσπαθήσουμε να συμβάλουμε με τον τρόπο μας στον εκδημοκρατισμό της online μάθησης, η οποία είναι ασφαλώς το μέλλον, ωστόσο προς το παρόν κινείται στις γνώριμες νόρμες του σχολείου και του πλέγματος σχέσεων και αντιλήψεων που αυτό φέρει από τη βιομηχανική επανάσταση και έπειτα, με ελάχιστες ουσιαστικές, δομικές αλλαγές. Οι προσδοκίες μας παραμένουν οι ίδιες, με τη διαφορά ότι πλέον δεν ατενίζουμε το όραμά μας από μακριά, αλλά εργαζόμαστε πάνω και μέσα σε αυτό, όντας πρωτίστως μαθητές και επικουρικά βοηθοί της μάθησης.
Απευθυνόμαστε σε οποιονδήποτε διδάσκει διαδικτυακά ή επιθυμεί να το κάνει, και δε μιλάμε αποκλειστικά για άτομα. Θεσμοί, εκπαιδευτικά ιδρύματα, ακόμη και επιχειρήσεις μπορούν να κάνουν χρήση της πλατφόρμας μας προκειμένου να επιτύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με τον λιγότερο δυνατό κόπο. Δεν είμαστε εραστές της δίχως κόπο δράσης, όμως η διαδικασία του στησίματος ενός σχολείου μπορεί να απλοποιηθεί και οφείλει να απλοποιηθεί ώστε η προσοχή του διδάσκοντα να στρέφεται στην ουσία του έργου του, ενώ αυτό πλαισιώνεται αισθητικά και λειτουργικά με παραμέτρους που είναι καθαρά στο χέρι του. Δε χρειάζεται κάποιος να έχει γνώσεις προγραμματιστή για να στήσει το σχολείο του. Δε χρειάζεται κανείς να κουραστεί εξηγώντας σε κάποιον web designer ή developer πώς φαντάζεται το σχολείο του και ποια στοιχεία θέλει να ενσωματώνει σε αυτό. Όλα είναι στο χέρι του. Για την ακρίβεια σε εκείνο που κρατάει το mouse.
Στήνοντας τη δική σου επιχείρηση, επωμίζεσαι τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τις οποίες φέρει μια τέτοια απόφαση. Αυτό σημαίνει ότι είσαι υπόλογος απέναντι στον εαυτό σου, στην ομάδα και το όραμά σου, με το τελευταίο να κρατά τη μερίδα του λέοντος, κάτι το οποίο δεν ισχύει σε μια υπαλληλική σχέση, οπότε και οι παράμετροι που αναφέραμε δεν έχουν την ίδια βαρύτητα, αφού ισχύουν σε πολύ μικρότερη και λογικά περιορισμένη κλίμακα. Η ομάδα μας αυτή τη στιγμή αποτελείται από τους, Άρη Παναγή / co-Founder | Communication ,Philippe Charpentier / co-Founder | Creative Director, Θανάση Μαρούδα - Web Development, και για να απαντήσουμε σωστά την ερώτηση περί συντονισμού, πρέπει να τονίσουμε ότι ο συντονισμός είναι η προϋπόθεση για τη σύσταση της ομάδας και όχι το αντίστροφο. Ευτυχώς συνεργαζόμαστε και δρούμε ως ομάδα, ακόμη κι αν εκ περιτροπής δεν μπορούμε να βρισκόμαστε φυσική τη παρουσία στον ίδιο χώρο κάθε ημέρα. Τούτο οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι έχουμε τεστάρει τα αντανακλαστικά μας, το βαθμό στον οποίο συνεννοούμαστε και την πίστη σε αυτό που κάνουμε. Χωρίς αυτό το θεμέλιο, ο συντονισμός θα επόταν της ομαδικότητας, ενώ τώρα η ομαδικότητα γεννάει φυσικά και αβίαστα τον συντονισμό.
Η Ελλάδα δεν δίνει κίνητρα στους επιχειρηματίες εν γένει, οπότε οι νέοι επιχειρηματίες δε γίνεται να
εξαιρούνται από αυτή την πραγματικότητα. To ευτυχές είναι ότι οι ιδέες, η όρεξη και οι πρωτοβουλίες των
νέων επίδοξων επιχειρηματιών είναι αντιστρόφως ανάλογες σε αριθμό από τις προσφερόμενες ευκαιρίες και τα
ουσιαστικά κίνητρα. Αυτή η δυναμική κοινότητα αν μη τί άλλο θα πρέπει κάποια στιγμή να αφυπνίσει και κάποιους κρατικούς φορείς ώστε να την ενισχύσουν και να τη γιγαντώσουν, προσδίδοντας ανεκτίμητη προστιθέμενη αξία σε μια χώρα που την έχει όσο ποτέ ανάγκη.Κι επειδή πριν μιλήσαμε με μια αναλογία, ο χρόνος που χρειαστήκαμε για την ίδρυση της εταιρείας ήταν ευθέως ανάλογος με την ευελιξία του γραφειοκρατικού μηχανισμού. Αν και η γραφειοκρατία και τα υπόλοιπα προσκόμματα μόνο αμελητέα δεν είναι, ευτυχώς δεν αιθεροβατούσαμε και γνωρίζαμε πολύ πριν τα αντιμετωπίσουμε το πόσο θα μας δυσκολέψουν. Αυτό ήταν καλό, αλλά καλύτερο ήταν το γεγονός ότι η θέλησή μας για αυτό που επιχειρούσαμε να πετύχουμε μας έδινε υπομονή για να θρέφουμε την επιμονή και αν θέλετε, την καρτερικότητά μας.
Οι σύγχρονες προκλήσεις των επιχειρήσεων δε διαφέρουν από εκείνες άλλων καιρών, απλώς σήμερα έχουμε καλύτερη εικόνα της αγοράς, του περιβάλλοντος και αποδομούμε αποτελεσματικότερα της απαιτήσεις και τις προκλήσεις, κατηγοριοποιώντας τες. Αυτό παλιότερα γινόταν περισσότερο εμπειρικά και ενστικτωδώς. Σήμερα, οι δύο αυτές αρετές δεν εκλείπουν, όμως ενισχύονται από στοιχεία και εμπεριστατωμένες διαδικασίες. Έτσι, μια επιχείρηση οφείλει να αφουγκράζεται την ανάγκη του δυνητικού πελάτη της, να την εξυπηρετεί και να δομεί μια σχέση εμπιστοσύνης με αυτόν. Σήμερα, η σχέση αυτή εμπεδώνεται με την οικοδόμηση μιας κοινότητας (community), στην οποία οι πελάτες μιας επιχείρησης και του προϊόντος της συνυπάρχουν ανταλλάσσοντας εμπειρίες και συνδιαλεγόμενοι επί ίσοις όροις με την ίδια την επιχείρηση. Ο καταναλωτής στην εποχή του διαδικτύου δεν είναι consumer, αλλά prosumer, δηλαδή producer+consumer. Ο ίδιος έχει λόγο, πολύ περισσότερο και σαφώς αμεσότερα σε σχέση με το παρελθόν, και τελικά συνδιαμορφώνει με τους υπόλοιπους
καταναλωτές και την επιχείρηση το προϊόν, τη στρατηγική και τη διάθεσή του. Εν κατακλείδι, μια επιχείρηση
σήμερα πρέπει να σέβεται ακόμη περισσότερο το κοινό της το οποίο είναι καλύτερα πληροφορημένο και σαφώς
απαιτητικότερο από εκείνο άλλων εποχών, να ακολουθεί τις εξελίξεις και τελικά, όπου αυτό είναι δυνατόν,
να τις διαμορφώνει.
Αν είχαμε κάνει κάτι διαφορετικά, δεν θα βρισκόμασταν εδώ που είμαστε τώρα, οπλισμένοι με την
ιδιοσυγκρασία και το πείσμα που έχουμε. Πιθανόν αν κάποια πράγματα μας είχαν έρθει ευκολότερα στην αρχή
να δυσκολευόμασταν στη συνέχεια να διαχειριστούμε ουσιαστικότερες δυσκολίες οι οποίες ενέκυψαν. Επιπλέον,
τώρα είμαστε σε θέση να διακρίνουμε καλύτερα το όποιο εμπόδιο προκύπτει, και ευχόμαστε να διακρίνουμε
καλύτερα και εξίσου αποτελεσματικά όποια ευκαιρία εμφανίζεται. Αλλά για να μην απαντήσουμε διπλωματικά, αν θα κάναμε κάτι διαφορετικά θα ήταν να έχουμε περισσότερη πίστη στις δυνάμεις μας, πίστη σήμερα ευθέως ανάλογη με εκείνη που έχουμε για το όραμά μας. Μετά από πέντε έτη ευχόμαστε να έχουμε πετύχει τους στόχους μας χωρίς να έχουμε απολέσει ούτε ικμάδα από το πάθος μας και να έχουμε μάθει αρκετά καλά από τα λάθη και τις σωστές μας επιλογές, τόσο ώστε να μπορούμε να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας και να ενθαρρύνουμε όσους θα βρίσκονται στη θέση στην οποία ήμασταν εμείς έξι χρόνια από τότε.
Η κρίση καταρχάς δημιουργεί την ευκαιρία να αναρωτιέσαι αν η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες. Κατά τα άλλα η κρίση δε δημιουργεί ευκαιρίες τόσο, όσο οξύνει το πνεύμα και το ενεργοποιεί ώστε να βγει από την πεπατημένη, να απογαλακτιστεί από ο,τι καθένας ονομάζει ασφαλές περιβάλλον και comfort zone πριν η πραγματικότητα τα κονιορτοποιήσει. Η ίδια η κρίση είναι μια ευκαιρία για τον καθένα να αναμετρήσει το έχει του, να ανοίξει το μυαλό του, να μάθει να μοιράζεται και να ξεκινήσει να δρα, να δρα δημιουργικά σα να μην υπάρχει αύριο παρά μόνο εκείνο που επιφυλάσσουμε στον εαυτό μας, στον κόπο μας και τελικά στην κοινωνία. Γιατί αύριο δεν υπάρχει, αν εμείς δεν το φτιάξουμε. Η συμβουλή που μπορούμε προς το παρόν να δώσουμε, κι ελπίζουμε να έχουμε κι άλλες σε πέντε χρόνια από τώρα, είναι να μην απογοητεύεστε. Να μην
προβληματίζεστε όταν κάτι δεν πάει καλά, αλλά όταν όλα μοιάζουν να πηγαίνουν εξαρχής καλά.
http://thepaced.com
