Απίθανα στοιχεία και σημειώσεις για την αριστουργηματική ταινία επιστημονικής φαντασίας και μαύρη κωμωδία ‘Save the Green Planet!’ του 2023, πηγή έμπνευσης για την ταινία ‘Bugonia.


Ο Μπιουνγκ-Γκου είναι πεπεισμένος ότι ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος μιας εξωγήινης εισβολής. Γι’ αυτό ξέρει καλά ότι αν δεν βρει έναν εξωγήινο πριν από την ολική σεληνιακή έκλειψη, η Γη θα βρεθεί αντιμέτωπη με την απόλυτη καταστροφή. Έτσι, απαγάγει τον πιο λογικό ύποπτο: τον πρόεδρο και CEO μιας εταιρείας χημικών. Μπορεί να σώσει μόνος του τη Γη;

Κάπως έτσι παρουσιάζεται η νοτιοκορεάτικη ταινία ‘Save the Green Planet!’, ένα παράλογο μίγμα επιστημονικής φαντασίας και μαύρης κωμωδίας που κυκλοφόρησε το 2003 και 22 χρόνια αργότερα προβάλλεται στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες και μέσω streaming από το Cinobo.

Για όσους δεν ζουν στην Ανδρομέδα ή σε κάποιον άλλο μακρινό γαλαξία, η ταινία ‘Bugonia’ του Γιώργου Λάνθιμου είναι το remake του ‘Save the Green Planet!’. Με πρωταγωνιστές τους Έμα Στόουν, Τζέσι Πλέμονς και Aινταν Ντέλμπις, ο Έλληνας σκηνοθέτης έχει βάλει το δικό του magic touch και μαεστρία, παραδίδοντας κάτι ολόδικό του, αυθεντικό και συναρπαστικό. 

Με αφορμή την προβολή της ‘Bugonia’ και του ‘Save the Green Planet!’ στις ελληνικές αίθουσες, συγκεντρώσαμε κάποια ενδιαφέροντα στοιχειά για την νοτιοκορεάτικη ταινία του 2003.

Ένα ντεμπούτο… με φόρα

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Τζανγκ Τζουν-χουάν έδειξε τις προθέσεις του σκηνοθέτη από την αρχή. Από τα πρώτα κιόλας καρέ, ο 55χρονος σήμερα δημιουργός της δεν είχε πρόθεση να υπακούσει σε καμία συμβατική νόρμα. Η ταινία «ανακατεύει» επιστημονική φαντασία, θρίλερ, slapstick και μαύρη κωμωδία, ψυχολογικό δράμα και πολιτική σάτιρα, διαλύοντας ουσιαστικά τα όρια των ειδών στην κορεατική κινηματογραφία. Αργότερα μας παρέδωσε και άλλους ενδιαφέροντες τίτλους και εμπορικά επιτυχημένες ταινίες όπως το ‘1987: When the Day Comes’ και ‘Hwayi: A Monster Boy’. 

Η μανία πίσω από τον άνθρωπο

Ο πρωταγωνιστής Μπιουνγκ-Γκου είναι ένας από τους πιο σύνθετους χαρακτήρες του κορεατικού σινεμά των 2000s. Θύμα τραυματικού παρελθόντος, οικολογικά εμμονικός (και γενικά εμμονικός με διάφορες παλαβές θεωρίες) και αυτοδιορισμένος σωτήρας. Η εμμονή του να “σώσει τον πλανήτη” τον καθιστά τρομακτικό, συμπαθή και βαθιά τραγικό ταυτόχρονα.

SAVE THE GREEN PLANET

Ένας «κακός» που ίσως είναι θύμα ή εξωγήινος

Η απαγωγή του ισχυρού CEO βασίζεται σε μια αριστουργηματική αφηγηματική ασάφεια. Είναι πράγματι ο Κανγκ ένας εξωγήινος από τον Γαλαξία της Ανδρομέδας; Ή μήπως ο Μπιουνγκ-Γκου καταρρέει ψυχικά κάτω από το βάρος του τραύματος και των θεωριών συνωμοσίας; Η ταινία αρνείται πεισματικά να δώσει εύκολες απαντήσεις.

Μαύρη κωμωδία που «ξυρίζει»

Αν και έχει στοιχεία κωμωδίας, το χιούμορ της είναι καυστικό και συχνά επώδυνο. Η ταινία χρησιμοποιεί την παραδοξότητα για να εντείνει την αμηχανία, όχι για να προσφέρει ανακούφιση. Η αναμέτρηση ανάμεσα στο γέλιο και τον τρόμο είναι θεμέλιο της ταυτότητάς της.

Πρακτικά εφέ από τα παλιά και όπως πρέπει 

Η ταινία αποφεύγει τα ψηφιακά εφέ και στηρίζεται σε χειροποίητες, τραχιές πρακτικές τεχνικές και θεατρικότητα, δημιουργώντας σκηνές βασανιστηρίων που αποτυπώνονται ανεξίτηλα στο μυαλό σου. 

SAVE THE GREEN PLANET

Σαρωτική αντικαπιταλιστική αλληγορία

Πέρα από τη φαντασία των εξωγήινων, η ταινία λειτουργεί ως αιχμηρή κριτική απέναντι στην κορεατική ελίτ, την ταχεία εκβιομηχάνιση και την κοινωνική αποξένωση. Για αρκετούς θεατές του 2003, η σάτιρά της ήταν άκρως αιχμηρή.

Ένα φινάλε που ανατρέπει όλη την ταινία

Το τέλος, ακόμη και σήμερα από τα πιο τολμηρά του κορεατικού σινεμά, αναδιατάσσει πλήρως την οπτική του θεατή. Μετατρέπει την ιστορία από ψυχολογικό θρίλερ σε υπαρξιακή τραγωδία, αφήνοντας ανοικτό το ερώτημα της ανθρώπινης αξίας.

Από εμπορική αποτυχία σε cult θρίαμβο

Αν και δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο box office, η φήμη της άνθισε μέσα από φεστιβάλ και κινηματογραφόφιλους. Σήμερα θεωρείται μία από τις πιο ριζοσπαστικές ταινίες της εποχής της.

Μια ταινία που επηρέασε μία ολόκληρη γενιά

Πολλοί σύγχρονοι Κορεάτες σκηνοθέτες την αναφέρουν ως καθοριστική επιρροή, ένα έργο που απέδειξε ότι η δημιουργικότητα δεν έχει όρια, ούτε φόβο απέναντι στο ρίσκο. Αν κρίνουμε και από τον Γιώργο Λάνθιμο, η φήμη της και επιρροή «ταξίδεψαν» και πέρα από τη Νότια Κορέα.