Στο νέο πολιτικό θρίλερ της Kathryn Bigelow, ένας πυρηνικός πύραυλος άγνωστης προέλευσης ετοιμάζεται να χτυπήσει το Σικάγο. Άξιζε τελικά το standing ovation στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας;
Διαβάζουμε ότι η υπεύθυνη casting για το νέο πολιτικό θρίλερ της Kathryn Bigelow (The Hurt Locker, Point Break) δούλεψε πάνω σε αυτό για περισσότερους από εννιά μήνες, με 100 ηθοποιούς να εμφανίζονται στην ταινία, πολλοί από αυτούς πρωτοκλασάτοι (Idris Elba, Rebecca Ferguson, Greta Lee, Jared Harris, Jonah Hauer-King κ.α.). Εντυπωσιακό στοιχείο, αλλά αρκεί αυτό για μία ταινία ή λειτουργεί μόνο σαν trivia και ερώτηση για το «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;»
Σε καμία περίπτωση δεν αρκεί και δυστυχώς η νέα πολυαναμενόμενη ταινία (με standing ovation στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας που απλά σε βάζει σε σκέψεις πώς λειτουργεί η κινηματογραφική βιομηχανία και οι δημόσιες σχέσεις), είναι ένα άλλο ένα παράδειγμα ότι το χρήμα που ρέει από τις μεγάλες streaming πλατφόρμες δεν εγγυάται και την ποιότητά τους. Μάλλον το αντίθετο, πολλοί ηθοποιοί βρίσκουν ευκαιρία για μία μεγάλη αρπαχτή και τους λογαριασμούς τραπέζης να «αβγαταίνουν».
Περιμέναμε κάτι δυνατό από την Αμερικανίδα σκηνοθέτιδα Kathryn Bigelow (και τον σεναριογράφο Noah Oppenheim), με την τελευταία της καλή ταινία να είναι το ‘Zero Dark Thirty’ του 2012, αλλά ούτως ή άλλως η 73χρονη δημιουργός δεν είναι τόσο ενεργή κινηματογραφικά τα τελευταία χρόνια.
Το ’House of Dynamite’ είναι ένα δυνατό πολιτικό θρίλερ που κυκλοφόρησε κατευθείαν στο Netflix αλλά κάπου προς το τέλος χάνει την πορεία του, «εξοστρακίζεται». Δεν ξέρουμε αν την ίδια πορεία χάνει ο πυρηνικός πύραυλος που εκτοξεύεται από άγνωστη περιοχή και χώρα και κατευθύνεται στο Σικάγο. Σίγουρα πιάνει τις ΗΠΑ στον ύπνο και μένουν λιγότερα από 18 λεπτά για να αποτραπεί η καταστροφή.
Σε αυτά τα 18 λεπτά, εισερχόμαστε σε διαφορετικά war rooms και βλέπουμε τις αγωνιώδεις προσπάθειες ανθρώπων που πρέπει να διαχειριστούν την πρωτόγνωρη κρίση. O πρόεδρος των ΗΠΑ (Idris Elba), η υπεύθυνη του νευραλγικού κτιριακού συγκροτήματος Situation Room του Λευκού Οίκου (Rebecca Ferguson), ο στρατηγός Anthony Brady (Tracy Letts) από ένα υπόγειο στρατιωτικό κέντρο στην Νεμπράσκα, το προσωπικό μίας στρατιωτικής βάσης με συστήματα αναχαίτισης πυραύλων στην Αλάσκα. Θα αντεπιτεθούν άμεσα οι ΗΠΑ, ρισκάροντας μία απρόβλεπτη κλιμάκωση, ή θα κάνουν πίσω; Η απόφαση βρίσκεται στα χέρια του προέδρου.
Κάπου ανάμεσα στο ‘House of Cards’, στο ‘Dr. Strangelove’ (χωρίς το χιούμορ) και στο παλιό και αγαπημένο ‘WarGames’ από τις αρχές των 80s, το ‘A House of Dynamite’ έχει όλα τα φόντα για κάτι καλό (τουλάχιστον) αλλά αναλώνεται στις λεπτομέρειες και τη φλυαρία (ναι, είδαμε πώς μπαίνεις στον Λευκό Οίκο, πώς γίνεται ο έλεγχος, πώς αγοράσεις σάντουιτς στο κυλικείο και ξανά από την αρχή…). Ο άλλος, λες και μπαίνει σε καφενείο, ρωτάει αν είδαν χθεσινό ματς στην τηλεόραση, ενώ ο πύραυλος πλησιάζει στο Σικάγο… Ο άλλος πότε θα κάνει πρόταση γάμου (bad timing)…
Τελικά το πρόβλημα του ‘A House of Dynamite’ έγκειται ότι μας βρίσκει «εγκλωβισμένους» (σχεδόν σε ακινησία) μέσα σε διάφορα δωμάτια κρίσης. Από το ένα περνάμε στο άλλο, πολλοί οι χαρακτήρες που δεν μαθαίνουμε πολλά για το background τους, χωρίς επίσης να μάθουμε το λόγο που εκτοξεύτηκε ο πύραυλος κατά των ΗΠΑ (από λάθος ή μέσα από μία γενικότερη επίθεση και σχεδιασμό;). Και αυτό το τέλος, κάνει ακόμα χειρότερα τα πράγματα.
Δεν είναι τόσο κακό όσο το φετινό (και τρελό) ‘War of the Worlds’, αλλά είναι ένας τίτλος προορισμένος να ξεχαστεί σύντομα, να ξεχαστεί για πάντα, κάτι που το κάνει ακόμα χειρότερο από τον Ice Cube που πολεμάει εξωγήινους μέσα από την οθόνη του υπολογιστή του…
To ‘A House of Dynamite’ προβάλλεται στο Netflix.
