Μια σαρκαστική ματιά στη νέα μανία που έχεις κουραστεί να συναντάς παντού.
Αν δεν έχεις ακούσει για τη Labubu, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ζεις εκτός Instagram και TikTok ή και έκτος πλανήτη. Το μικροσκοπικό αυτό collectible, με τα μυτερά αυτιά και το διαρκές σαρκαστικό - τρομακτικό χαμόγελο, έχει γίνει φετίχ για χιλιάδες millennials και Gen Z παγκοσμίως. Από μια απλή φιγούρα, η κούκλα αυτή εξελίχθηκε σε σύμβολο ενός φαινομένου, της ανάγκης μας να βαφτίζουμε και να προσωποποιούμε αντικείμενα, σαν να αποκτούν δική τους ψυχή. Και κάπου εδώ γεννιέται η καυστική ερώτηση: εσύ πότε θα βαφτίσεις τη δική σου Labubu;
Αν αναρωτιέσαι γιατί σε ρωτάμε θα πρέπει να σε ενημερώσουμε πως αυτή είναι η νέα τάση, να βαφτίζουμε τις Labubu με πάπα και με κουμπάρο. Προσωπικά δεν βρίσκω καν τον λόγο ύπαρξης του συγκεκριμένου αντικείμενου, πόσο μάλλον να ζητήσω από την κολλητή μου να γίνει η νονά της κούκλας και να πει και το Πιστεύω.
Βρήκαμε παπά
Πρόσφατα σε ένα reel στο instagram ανακάλυψα ότι στο εξωτερικό βαφτίζουν τις Labubu κανονικά σε εκκλησία με παπά γιατί θεωρούν ότι της έχεις κατακτήσει κάποιος δαίμονας και μέσα από το μυστήριο της βάφτισης της φέρνουμε κοντά στον Θεό και διώχνουμε από μέσα τους το κακό. Αναρωτιέμαι ειλικρινά πότε βρεθήκαμε να ζούμε όλοι στην ίδια ταινία - παρωδία και λειτουργούμε τόσο παράλογα σε κάθε ανοησία λες μας το λέει το σενάριο και δεν γίνεται να το αλλάξουμε.
Η Labubu ως καθρέφτης μιας γενιάς
Οι Labubu δεν είναι απλώς παιχνίδια. Είναι μικρά avatars της ειρωνείας μας, των φόβων μας και της διάθεσής μας να γελοιοποιήσουμε το ίδιο μας το άγχος. Ανήκουν στη σειρά POP MART, μια εταιρεία που έχει χτίσει μια βιομηχανία πάνω στη «τυχαία» αγορά, τα λεγόμενα blind boxes. Αγοράζεις, ανοίγεις και δεν ξέρεις ποια εκδοχή του χαρακτήρα θα σου τύχει. Αυτό το στοιχείο του τυχαίου μοιάζει επικίνδυνα με τη ζωή μας: ποτέ δεν ξέρεις ποια «εκδοχή» της πραγματικότητας θα σου τύχει κάθε μέρα. Σε ποια ταινία ξύπνησες και σήμερα, αυτή είναι η άμοιρη πραγματικότητα που βιώνουμε.
Από την παιδικότητα στη μανία συλλογής της ασχήμιας
Θα μπορούσες να πεις ότι είναι απλώς ένα παιχνίδι για παιδιά. Όμως οι περισσότεροι συλλέκτες είναι ενήλικες. Ενήλικες με σταθερό μισθό, υπερφορτωμένο πρόγραμμα και μια διαρκή ανάγκη να γεμίσουν τα ράφια τους με χαριτωμένα πλάσματα, κάτι που η Labubu δεν πλησιάζει ούτε με την πιο άρρωστη φαντασία. Γιατί; Γιατί σε έναν κόσμο όπου οι τιμές ανεβαίνουν και οι ειδήσεις είναι μόνιμα καταθλιπτικές, το να ανοίγεις ένα μικρό κουτί που περιέχει κάτι αναπάντεχο μοιάζει με μικρή επανάσταση. Η Labubu είναι η αντίδρασή μας σε μια πραγματικότητα που συχνά μοιάζει άσχημη και προβλέψιμη. Ή τουλάχιστον αυτό θα θέλαμε να πιστεύουμε.
Η ψυχολογία πίσω από το «βάφτισμα»
Δεν είναι μόνο ότι αγοράζουμε φιγούρες. Τις βαφτίζουμε. Τους δίνουμε ονόματα, τους αποδίδουμε χαρακτήρες. Το ίδιο κάνουμε με τα φυτά μας, τα αυτοκίνητά μας, ακόμα και με τα ρομπότ-σκούπες μας. Είναι ένα κομμάτι ανθρώπινης ψυχολογίας: προσωποποιούμε αντικείμενα για να δημιουργήσουμε δεσμούς και να μειώσουμε το άγχος μας. Μια Labubu στο γραφείο γίνεται κάτι παραπάνω από διακόσμηση. Είναι η «συνάδελφος» που δεν γκρινιάζει, ο μάρτυρας των υπερωριών σου, το μικρό κομμάτι ανεμελιάς που σώζεις για τον εαυτό σου. Μόνο που αυτή τη φόρα το πρόβλημα είναι πρακτικό, έχει μέσα της τον δαίμονα που πρέπει να καταπολεμήσεις. Δηλαδή είναι κάτι σαν τον Τσάκι τη κούκλα του σατανά, μόνο που για να μη γίνει ταινία, τρέχουμε να προλάβουμε το κακό.
Η ειρωνεία της συλλεκτικής υστερίας
Φυσικά, πίσω από το χαριτωμένο αυτό trend κρύβεται και μια τεράστια βιομηχανία κέρδους. Οι περιορισμένες εκδόσεις της Labubu πωλούνται στη μαύρη αγορά για ποσά που ξεπερνούν κάθε λογική. Η ίδια γενιά που φωνάζει για βιωσιμότητα και αντι-καταναλωτισμό, ξοδεύει μικρές περιουσίες για ένα κομμάτι άσχημο πλαστικό, συγνώμη κιόλας αλλά έχω τάπερ στην κουζίνα πιο όμορφα από τη συγκεκριμένη κούκλα. Και όμως, αυτή η αντίφαση είναι σχεδόν γοητευτική. Ίσως, γιατί η συλλογή Labubu είναι ένας τρόπος να γελάμε με την ίδια μας την υποκρισία ή τουλάχιστον αυτό θέλω να πιστεύω.
Η κοινωνική προέκταση
Η κατοχή μιας σπάνιας φιγούρας Labubu δεν είναι απλώς χαρά για τον συλλέκτη. Είναι status. Το ανεβάζεις στο Instagram, το δείχνεις στο group chat, κερδίζεις καρδιές και σχόλια. Η Labubu γίνεται το μικρό, πλαστικό εισιτήριο σε μια κοινότητα. Κι αυτό δεν είναι κακό από μόνο του: οι άνθρωποι πάντα αναζητούσαν τρόπους να συνδεθούν μέσω κοινών ενδιαφερόντων—από γραμματόσημα μέχρι sneakers. Απλώς τώρα το αντικείμενο λατρείας είναι ένα πλάσμα που μοιάζει σαν δαιμόνιο από παραμύθι που βαρέθηκε τα πάντα.
Όταν η Labubu γίνεται meme
Η ίδια η φιγούρα έχει εξελιχθεί σε meme. Το σαρκαστικό της χαμόγελο έχει χρησιμοποιηθεί για να εκφράσει την κούραση από τη δουλειά, τη διαρκή ειρωνεία της καθημερινότητας, ακόμη και την πολιτική απογοήτευση. Σε έναν κόσμο γεμάτο σοβαροφάνεια, μια μικρή πλαστική φιγούρα μπορεί να εκφράσει συναισθήματα που φοβόμαστε να πούμε ευθέως.
Η δική σου Labubu
Η καυστική αλήθεια είναι ότι όλοι έχουμε ήδη μια Labubu στη ζωή μας. Ίσως, είναι το παλιό λουτρινό από την παιδική μας ηλικία, ίσως μια ειρωνική στάση απέναντι στις υποχρεώσεις μας, ίσως ο σκύλος που του μιλάμε σαν άνθρωπο. Το βάφτισμα μιας Labubu είναι μια μικρή, ανώδυνη πράξη αντίστασης: λες στον κόσμο ότι θα κρατήσεις λίγο παιχνίδι, λίγη αθωότητα, λίγη ειρωνεία για τον εαυτό σου, όσο κι αν όλα γύρω σου προσπαθούν να σε σοβαρέψουν. Το πραγματικό βάφτισμα της Labubu περνάει σε άλλη διάστασή, εκείνη που ξεπέρνα τα όρια του χιούμορ και καταλήγει να φτάνει στα όρια της βλακείας και του παραλογισμού.
Σε τελική ανάλυση, η Labubu είναι απλώς άλλο ένα trend. Είναι μια υπενθύμιση ότι, όσο μεγαλώνουμε, χρειαζόμαστε ακόμα μικρές δόσεις μαγείας και χιούμορ. Οπότε, αν δεν το έχεις κάνει ήδη, ίσως ήρθε η ώρα να «βαφτίσεις» τη δική σου Labubu—είτε αυτή είναι μια φιγούρα σε ένα ράφι είτε η ικανότητά σου να γελάς με τον εαυτό σου. Γιατί, στο τέλος της ημέρας, το πιο καυστικό αστείο είναι ότι όλοι παριστάνουμε τους σοβαρούς, ενώ μέσα μας έχουμε ακόμη μια μικρή, ειρωνική Labubu που περιμένει να βγει στην επιφάνεια. Αρκεί να κατανοούμε το γελοίο της υπόθεσης και όχι να μοιράζουμε μπομπονιέρες και γλυκά έξω από την εκκλησία την παραπάνω Κυριακή.
