Οι «ξεχασμένοι» άνθρωποι στη Ρουάντα, τη Νιγηρία και τη Νότια Αφρική μέσα από το φακό του Pieter Hugo

Όταν στο άλλο μήκος της γης η κάθε μέρα είναι μία μάχη για την επιβίωση

Γεννήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ και το πάθος του για τη φωτογραφία που ξεκίνησε όταν ήταν μικρός δεν έσβησε μέχρι σήμερα που έχει σκαρφαλώσει στα 44 έτη. Παρόλο που ο φωτογράφος  Pieter Hugo  θεώρησε πολύ οξύμωρο ως λευκός το να φέρει εις πέρας το πρότζεκτ που σχεδίαζε χρόνια και απαιτούσε να μπει στα λιμέρια των περιθωριοποιημένων κοινοτήτων της Νότιας Αφρικής, δεν δείλιασε και μας έδωσε την ευκαιρία να ρίξουμε κι εμείς κλεφτές ματιές στη καθημερινότητα ανθρώπων που ζουν στη Ρουάντα, τη Νιγηρία και άλλες «ξεχασμένες» κοινότητες.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο ίδιος σχολίασε πως με το εν λόγω πρότζεκτ αποσκοπούσε να ρίξει μία  εξονυχιστική ματιά στη κουλτούρα, τη τάξη και τον τρόπο ζωής των κατοίκων. Ανθρώπων που βιώνουν μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα από τη δική μας, σαφέστατα πιο σκληρή από κάθε άποψη και χωρίς να διαθέτουν τις προδιαγραφές για μία άνετη ζωή. Όλα αυτά διαπιστώνοναι εύκολα από τις φωτογραφίες που θα ακολουθήσουν, οι οποίες πραγματικά σε βάζουν στη θέση να επανεκτιμήσεις ξανά όλα όσα έχεις στη ζωή σου από την αρχή. Όταν για τον δυτικό κόσμο η καθημερινή ρουτίνα αποτελεί κάτι τόσο εξοντωτικό και βαρετό, στο άλλο μήκος της γης η κάθε μέρα είναι μία μάχη για την επιβίωση.

Σε συνέχεια της συνέντευξης του  Pieter Hugo στην ερώτηση που του έγινε για το τι τον εμπνέει να φωτογραφίζει, εξηγεί πως: ''Η έμπνευση έρχεται από πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα. Η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης έρχεται από τη δυνατή επιθυμία να αναλύσεις πιο διεξοδικά τον κόσμο. Στην αρχή της καριέρας μου στα highlight των επιθυμιών μου βρισκόταν η ανάγκη να προσεγγίσω τις κοινότητες της Νότιας Αφρικής. Να τους δώσω μέσα από τον φακό την έκταση που χρειαζόταν η μελέτη μίας τέτοιας περίπτωσης''. Ενώ καταλήγει χιουμοριστικά λέγοντας πως το πιο βαρετό σημείο για έναν φωτογράφο είναι η διαδικασία της επεξεργασίας των φωτογραφιών. 

Το εν λόγω πρότζεκτ δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αλλιώς, παρά σπουδαίο, όταν μας αφήνει να δούμε μέσα από τη κλειδαρότρυπα πραγματικότητες που για τη δική μας κουλτούρα θεωρούνται έως και  ασύλληπτες, έχοντας συνηθίσει σε ασύγκριτα πιο εύκολες συνθήκες ζωής. Ο  Pieter Hugo πραγματικά καταφέρνει και θίγει μέσα από τη φωτογραφία κοινωνικά ζητήματα τα οποία ίσως δεν θα μπορούσε να πλησιάσει κάποιος με πιο ενδιαφέρον τρόπο αλλά και να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο από ό,τι με τη φωτογραφία. Η άνιση κατανομή του πλούτου στη γη, η εκμετάλλευση των ανθρώπων, η πείνα, η φτώχεια, η απαγόρευση πρόσβασης σε δικαιώματα όπως η εκπαίδευση και η υγεία είναι σύνθετα κοινωνικά προβλήματα που θα πρέπει να απασχολούν όλους μας και να μας παρακινούν σε δράση...