Comedy Talks: Ο Γιώργος Ριζόπουλος πετάει τις μάσκες της κωμωδίας

O stand-up κωμικός και συγγραφέας Γιώργος Ριζόπουλος μιλάει στο Platform για την παράσταση «Θα Πέσουν οι Μάσκες» στο Τρένο στο Ρουφ, μία από τις μοναδικές παραστάσεις με ταυτόχρονη διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα.

Όπως μας προτρέπει και ο ίδιος ο κωμικός Γιώργος Ριζόπουλος, δύο ακόμα τελευταίες παραστάσεις στην Αθήνα και τέλος, αυτό ήταν! Η αυλαία πέφτει για την stand-up comedy παράσταση «Θα Πέσουν οι Μάσκες», γενικά διάφορα πέφτουν, όχι η διάθεσή σας.

«Θα Πέσουν οι Μάσκες», λοιπόν, η πρώτη σόλο παράσταση του Γιώργου Ριζόπουλου, για δύο ακόμα Κυριακές (2 και 9 Ιουλίου), στον υπέροχο χώρο Στο Τρένο στο Ρουφ, με ταυτόχρονη διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα από την Ανδρονίκη Ξανθοπούλου, κάτι που δίνει στην παράσταση ξεχωριστή αξία. Opening Act η μοναδική Χριστίνα Βούλγαρη γνωστή και ως «αυτή η λεσβία κωμικός».

Μπορεί να μην είναι βετεράνος της σκηνής και να μπήκε στην stand-up κωμωδία αργότερα από κάποιους άλλους αλλά ποτέ αργά (άραγε ποιος το ορίζει αυτό;), ο Γιώργος Ριζόπουλος έχει παίξει και έχει γράψει θεατρικά έργα, τηλεοπτικά σενάρια, διηγήματα, τον έχουμε δει σε ρόλους στην τηλεόραση και στη διαφήμιση, ναι, αυτός είναι και στο τηλεοπτικό παιχνίδι στρατηγικής «Οι Προδότες» που προβάλλεται με επιτυχία στον ΑΝΤ1. Κάποιοι, ίσως τον γνωρίζουν σαν ηλεκτρολόγο μηχανικό το πρωί, ευκαιρία να ανακαλύψουν μία άλλη πτυχή του.

Με τις δύο τελευταίες «Μάσκες» να πέφτουν σύντομα, ο Γιώργος Ριζόπουλος μίλησε στο Platform.

-«Θα Πέσουν οι Μάσκες». Φτάνει στο τέλος του αυτό το ταξίδι ή συνεχίζεται; Τι κρατάς από την παράσταση;

Έχουμε ακόμη δύο τελευταίες παραστάσεις οπότε μπείτε στο viva να κλείσετε ΤΩΡΑ (γελάει). Οι «Μάσκες» είναι η πρώτη μου solo παράσταση και μεγάλωσε όπως κάθε πρώτο παιδί υστερικού μονογονεϊκού σχήματος. Στην αρχή τα παιδικά πάρτι σε παιδότοπους γνωστά και ως open mic. Στη συνέχεια η ψευδαίσθηση ότι το δικό σου παιδί είναι καλύτερο και του αξίζει να έχει τα καλύτερα σχολεία και τους δικούς του θεατές με αποτέλεσμα τις παραστάσεις στο Τρένο στο Ρουφ, στο Χυτήριο, στο Θέατρο 104 και φυσικά στην Άρτα και στα Γιάννενα (κυριολεκτικά). Το τελευταίο στάδιο έρχεται σύντομα και μιλάμε για τη βιντεοσκόπηση που θα στοιχειώσει για πάντα το διαδίκτυο.

Τι κρατάω από την παράσταση; Τον κόσμο που δε με ξέρει και ήρθε να με βρει μετά την παράσταση. Είναι οριακά συγκινητικό να σε ευχαριστεί κάποιος εγκάρδια για κάτι που τρέμεις να παρουσιάσεις γιατί φοβάσαι ότι θα πας κουβά. Κοίτα η διαδικασία της δημιουργίας μοιάζει με τον αυνανισμό. Όταν είσαι μόνος γράφεις και προβάρεις και φαντασιώνεσαι ότι είναι τόσο τέλειο που θα παραληρεί ο κόσμος. Η παράσταση είναι σαν το σεξ και εκεί έρχεσαι αντιμέτωπος με τον τρόμο της αποδοχής γιατί δεν αρκεί να λες εσύ ότι κάνεις καλό σεξ. Πρέπει να το επιβεβαιώσει και τουλάχιστον έν@ ακόμη. Όταν τον παίζεις είσαι ο καλύτερος. Αν πάλι κι εκεί δεν είσαι ο καλύτερος τότε παράτα το και ξεκίνα να γράφεις κωμωδία.

-Έχεις δει πολλές μάσκες να πέφτουν στη διαδρομή της ζωής σου;

Όχι με τη συχνότητα που θα ήθελα. Βλέπεις οι Μάσκες δεν πέφτουν ούτε με ευφυολογήματα ούτε με παραστάσεις. Οι Μάσκες πέφτουν με συγκρούσεις, με γερό στομάχι, με τύχη και με την χαριτωμένα ανόητη ελπίδα ενός παιδιού ότι όλα θα πάνε καλά.

Ανδρονίκη Ξανθοπούλου και Γιώργος Ριζόπουλος

-Πώς λειτουργεί η παράσταση με ταυτόχρονη διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα; Πρέπει να είσαι από τους ελάχιστους stand-up comedians στην Ελλάδα που το έχουν εφαρμόσει στις παραστάσεις του. Υπήρξε κάποια αφορμή για αυτό;

Καταρχάς δε μιλάμε για μια απλή διερμηνεία. Μιλάμε για την Ανδρονίκη Ξανθοπούλου. Ένα μοναδικό πλάσμα που αν δεν ήμουν τόσο ξιπασμένος θα φοβόμουν να σταθώ δίπλα της στη σκηνή. Είναι μαγική. Μερικοί κωμικοί διαφωνούν με την διερμηνεία και άλλοι την έχουν εντάξει επιλεκτικά. Εγώ από τότε που βούτηξα στον πλανήτη της Ανδρονίκης έχω αποφασίσει ότι θα παίζω πάντοτε δίπλα της. Ακόμη κι αν δεν ψήνεστε να δείτε εμένα ελάτε για αυτή.

-Πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο, ίσως όχι τόσο πίσω, πώς πρωτοήρθες σε επαφή με το stand-up και πότε ανέβηκες για πρώτη φορά στη σκηνή; Από συγκυρία;

Ωχ που με πας τώρα! Είχα σκηνική εμπειρία λόγω θεάτρου αλλά δεν είχα κάνει ποτέ stand up. To 2016 μπαίνω σε μια ομάδα συγγραφής σεναρίου κι εκεί συναντάω τον μοναδικό Δημήτρη Χριστοφορίδη. Κολλήσαμε με την πρώτη και εκεί κάπου μεταξύ των αδιεξόδων της Επανάστασης των Μπολσεβίκων και των γκομενικών μας, αποφάσισα να βγω για πρώτη φορά σε open mic που παρουσίασε ο Δημήτρης την 1η Δεκεμβρίου. Εκεί με είδε η Χρύσα η Κατσαρίνη και με διάλεξε να καλύψω ένα κενό στις 15 του ίδιου μήνα και στο καπάκι πριν την Πρωτοχρονιά ο Blink Mike. Ήταν μεγάλη εμπειρία και τύχη να βρεθώ από την αρχή δίπλα τους. Και να με παρουσιάζουν ως νέο δίπλα στη Δήμητρα Νικητέα και τον Σπήλιο Φλώρο. #cringe

-Και φαίνεται ότι σε κέρδισε η σκηνή…

Αυτό είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Είμαι ένας storyteller. Και ψήνομαι να το κάνω με κάθε τρόπο. Είτε γράφοντας θεατρικά έργα, σενάρια, συνεντεύξεις, άρθρα, αφιερώματα, είτε παίζοντας στο θέατρο και μπροστά σε κάμερα, είτε ως host σε εκδηλώσεις, είτε ακόμη και ως παίκτης στου Προδότες. Οπότε το stand up δε θα μπορούσε να μη με κερδίσει. Είναι μια συγκλονιστική εμπειρία ζωής. Και θανάτου όπως λέμε όταν το κοινό μας αδειάζει. (γελάει)

-Τι γνώμη έχει η κόρη σου για την παράσταση; Έχει φέρει τις φίλες της ή δεν τις το έχει πει καν;

Η κόρη μου οριακά είναι η Wednesday. Έγραψα τα πρώτα μου κείμενα όταν ήταν 14 και αν έρθετε στην παράσταση θα με ακούσετε να λέω ότι τη μισώ, ότι μου έχει καταστρέψει τη ζωή και ότι θέλω να είναι υγιής για να πουλήσω ακριβά τα όργανά της όταν τη σκοτώσω. Κάθε φορά που τα ακούει μου δίνει συμβουλές πως να τα κάνω χειρότερα.

-Τι είναι και τι δεν είναι η stand-up κωμωδία; Και ποια η ειδοποιός διαφορά ενός κειμένου για stand-up με ένα θεατρικό κείμενο;

Μεγάλη κουβέντα. Έχω ακούσει κωμικούς να δηλώνουν ότι στόχος του stand up και της κωμωδίας πρωτίστως είναι να προκαλέσει γέλιο και αν τύχει να προβληματίσει ακόμη καλύτερα. Ούτε καν. Εγώ γελάω ακόμη κι όταν γλιστράω στο δρόμο και πέφτω. Το γέλιο ως αυτοσκοπός δε με αφορά. Φαντασιώνομαι ιδανικά τη δική μου κωμωδία να προκαλεί γέλιο αλλά να υπονομεύει ύπουλα το μυαλό σου, επηρεάζοντας συμπεριφορές, τον τρόπο σκέψης σου, ακόμη και τους ηθικούς σου κώδικες. Πόσο ψώνιο είμαι; Απορώ κι εγώ μαζί μου!

Όσον αφορά στη σύγκριση θεάτρου και stand up πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μιλάμε για δυο διαφορετικά προϊόντα. Στο θέατρο υποδύεσαι ένα ρόλο που δεν είσαι εσύ. Ένα ζητιάνο, έναν κακοποιό, έναν βασιλιά. Κάνεις πρόβες και παίζεις χωρίς να επηρεάζεται η ερμηνεία σου από το κοινό. Στο stand up καταρχήν η περσόνα σου είσαι εν πολλοίς εσύ και καταρχάς ο ρυθμός, η ταχύτητα, η ένταση, οι παύσεις, η κίνηση σου – όλα – είναι αλληλένδετα με τις αντιδράσεις του κοινού. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι είσαι επί σκηνής πάντοτε μόνος σου.

Είναι δυο διαφορετικές τεχνικές, κάθε μια με τις δικές της δυσκολίες. Σε κάθε περίπτωση το θέατρο είναι σαφώς υποδεέστερο αφού δεν παίζεις κείμενα ενός Ριζόπουλου αλλά κάποιων ξεπερασμένων συχνά πεθαμένων όπως ο Τσέχωφ, ο Ίψεν και ο Μπέκετ…

-Δηλώνεις άσχετος με τα σπορ. Πώς βλέπεις το επόμενο ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου; Σκληρός ανταγωνισμός και φέτος;

Μακάρι ο ανταγωνισμός να είναι σκληρός. Δυστυχώς οι φίλαθλοι δεν έχουμε καταλάβει ότι για να έχουμε κέρδος πρέπει ο πρώτος (δεν έχει καμία σημασία ποιος θα είναι) να μην απέχει πολύ από τους επόμενους. Πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Να κυβερνάει με φόβο και όχι με την αλαζονεία του ανίκητου. Ωχ κυβερνάει είπα; Να παίζει μπάλα ήθελα να πω…

-Πέραν της της κωμωδίας, με τι άλλο ασχολείται ο Γιώργος Ριζόπουλος;

Ασχολείται εντατικά με την καλλισθενική γυμναστική, το modeling και το snowboard.

-Νέα κείμενα, νέα παράσταση; Τι φέρνει το μέλλον;

Δυστυχώς για την κωμωδία και τους εραστές της άρχισα ήδη να γράφω νέα κείμενα. Beware, I’ll be back soon!

Πληροφορίες για την παράσταση:

Γιώργος Ριζόπουλος «Θα Πέσουν οι Μάσκες»
Stand-up comedy παράσταση
Με ταυτόχρονη διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα από την Ανδρονίκη Ξανθοπούλου
Opening act: Χριστίνα Βούλγαρη