Δεν φοράμε απλώς ρούχα – φοράμε ιστορίες. Το Solidarity for Fashion φέρνει μια νέα γενιά που βλέπει το στιλ σαν πράξη και όχι ως κατανάλωση.
Πόσο κοστίζει αυτό που φοράω; Ποιος το έφτιαξε; Από τι υλικό είναι; Και τι σημαίνει για μένα; Αυτή ήταν η αρχή.
Το Solidarity for Fashion ξεπήδησε από τη Hellenic Youth Participation, μέσα από ένα χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα που είχε αρχικά εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Όμως δεν έμεινε εκεί. Το project άρχισε να κινείται στο πεδίο δημιουργώντας ενημερωτικά stories στα social, swap parties,events και DIY εργαστήρια.
Αυτή η εθελοντική ομάδα δεν ξεκίνησε με κάποιο μεγάλο πλάνο. Ξεκίνησε με έναν προβληματισμό μπροστά στη ντουλάπα. Και κάπως έτσι, μια ιδέα που γεννήθηκε μέσα στην πανδημία, πήρε μορφή — και έγινε κοινότητα.
Αφού γνωριστήκαμε και ξεφύγαμε από το small talk, θέλαμε να μάθουμε για την σπίθα που έλαμψε και δημιούργησε το Solidarity for Fashion:
«Αναρωτηθήκαμε τι σημαίνει το ρούχο. Και μετά ξεκινήσαμε να ρωτάμε και τους άλλους», λένε.
Όταν τους ρωτήσαμε πώς βλέπει ο μέσος Έλληνας τη βιωσιμότητα στη μόδα, ήταν ξεκάθαροι:
«Οι πιο νέοι άνθρωποι, ηλικίας κάτω των 30 ή 40, ασχολούνται περισσότερο, δημιουργούν, επιδιορθώνουν πράγματα. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, μια καινούργια πρακτική από τους νέους ανθρώπους, ώστε να αμφισβητήσουν το “κανονικό”».
Γρήγορα καταλάβαμε ότι βιωσιμότητα για εκείνους είναι επιτακτική ανάγκη και δεν χωράει φόβους και ενδοιασμούς:
«Η βιωσιμότητα είναι ένας μακροπρόθεσμος αγώνας, συχνά κόντρα στο ρεύμα. Αλλά κάθε φορά που κάποιος μας λέει “το σκέφτηκα αλλιώς”, ξέρουμε ότι αξίζει».
Η δημιουργικότητα είναι το βασικό τους εργαλείο. Όπως λένε, η πιο ενθουσιώδης ιδέα που δουλεύουν τώρα είναι ένα επιτραπέζιο παιχνίδι γύρω από τη βιώσιμη μόδα.
«Ξεκίνησε από μια εκπαιδευτική εμπειρία στη Γαλλία και το εξελίξαμε. Είναι διασκεδαστικό και εκπαιδευτικό ταυτόχρονα. Από παιδιά 10 ετών μέχρι ενήλικες μπορούν να μάθουν μέσα από αυτό».
Η βιώσιμη μόδα μπορεί να είναι και cool. Και sexy.
«Δεν βρίσκω λόγο να κάνω κάποιον διαχωρισμό ανάμεσα στο “είναι cool, άρα θα το κάνω” και στο “δεν είναι cool, άρα όχι”. Η ουσία βρίσκεται στην ανάγκη για ηθική στη μόδα».
Τα παιδιά του Solidarity for Fashion οραματίζονται ένα κόσμο χωρίς «fast» ταχύτητες, όπου όλοι μας φοράμε αξίες και όχι εφήμερα trends.
«Θα βάζαμε mannequins με μεταποιημένα ρούχα, χρώμα, διαφορετικές υφές, διαφορετικές ηλικίες, ταυτότητες, σώματα. Και επάνω θα γράφαμε: Φόρα τις αξίες σου».
Και απέναντι στα στερεότυπα για τη βιωσιμότητα, είναι απολύτως καθαροί:
«Προσπαθούμε να δείξουμε ότι η βιώσιμη μόδα είναι χρωματιστή, μπορεί να είναι παιχνιδιάρικη, να είναι προσιτή για όλα τα άτομα και είναι μοναδική. Θέλουμε να δίνουμε χώρο στην έκφραση και στον πειραματισμό για το κάθε άτομο».
Η βιώσιμη μόδα μπορεί να είναι και cool. Και sexy.
«Sexy είναι αυτό που θα φορέσει ο καθένας και θα ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους. Είναι η μοναδικότητα — όχι το brand».
Η αναφορά τους στις μοναδικές δράσεις τους μάς έκανε να θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για το μέλλον που οραματίζονται για το Solidarity For Fashion.
«Θέλουμε οι άνθρωποι να συμμετέχουν, όχι μόνο να μας βλέπουν. Να μπουν στα workshops, στα swap parties, να πάρουν μέρος στο Thrift Baddies Challenge. Θέλουμε να φτιάξουμε ακόμη και ένα φεστιβάλ για τη βιώσιμη μόδα».
Τι δεν θα αποχωριζόντουσαν ποτέ από τη ντουλάπα τους; Η ερώτηση τους ξαφνιάζει — αλλά χαμογελούν.
• Ο Γιώργος: Ένα δερμάτινο τζάκετ του πατέρα του, από τη δεκαετία του ’40–’50. Όχι μόνο vintage — αλλά βαθιά συναισθηματικό.
• Ο Θανάσης: Ένα σακίδιο από την Καμπότζη, φτιαγμένο από ανακυκλωμένες σακούλες τσιμέντου. «Είναι βιωσιμότητα, κυκλική οικονομία, ενίσχυση της γυναικείας εργασίας — όλα σε ένα».
• Η Κατερίνα: Ένα outfit από thrift: τοπάκι με ασιατικό print, παντελόνι από deadstock υλικά που βρήκε στη λαϊκή. «Το έχω φορέσει σε σημαντική στιγμή της ζωής μου — και το νιώθω κομμάτι μου».
Όσο για το τι θα άλλαξαν αν είχαν ένα μαγικό κουμπί…
«Τη λογική του να πετάς. Όχι μόνο ρούχα — αλλά και ιδέες, ανθρώπους, υλικά. Η μόδα πρέπει να μάθει να σέβεται. Να δίνει διάρκεια. Να έχει συνέπεια».
