Δεν φοράμε απλώς ρούχα – φοράμε ιστορίες. Το Solidarity for Fashion φέρνει μια νέα γενιά που βλέπει το στυλ σαν πράξη και όχι ως κατανάλωση.
STREET FASHION STORYTELLERS | ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1
Στη στήλη του Platform.gr που κατεβαίνει στον δρόμο, δεν μιλάμε απλώς για μόδα. Μιλάμε για ταυτότητα, για κοινωνική θέση, για statement. Σε κάθε επεισόδιο συναντάμε πρόσωπα και συλλογικότητες που χρησιμοποιούν το στυλ τους για να πουν «αυτός είμαι». Στο πρώτο επεισόδιο της σειράς, η ομάδα του Solidarity for Fashion μάς βάζει στον κόσμο της βιώσιμης μόδας — όχι ως τάση, αλλά ως πράξη.
Σε έναν κόσμο fast fashion και γρήγορων trends, η ομάδα του Solidarity for Fashion προτείνει το εντελώς αντίθετο: να κοιτάξουμε μέσα, να αμφισβητήσουμε, να πειραματιστούμε. Και να ξαναδώσουμε στα ρούχα μας φωνή, ιστορία και διάρκεια.
Μια ερώτηση μπροστά στον καθρέφτη
Πόσο κοστίζει αυτό που φοράω; Ποιος το έφτιαξε; Από τι υλικό είναι; Και τι σημαίνει για μένα; Αυτή ήταν η αρχή.
Αυτή η εθελοντική ομάδα δεν ξεκίνησε με κάποιο μεγάλο πλάνο. Ξεκίνησε με έναν προβληματισμό μπροστά στη ντουλάπα. Και κάπως έτσι, μια ιδέα που γεννήθηκε μέσα στην πανδημία, πήρε μορφή — και έγινε κοινότητα.
Το Solidarity for Fashion ξεπήδησε από τη Hellenic Youth Participation, μέσα από ένα χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα που είχε αρχικά εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Όμως δεν έμεινε εκεί. Το project άρχισε να κινείται στο πεδίο δημιουργώντας ενημερωτικά stories στα social, swap parties,events και DIY εργαστήρια.
«Αναρωτηθήκαμε τι σημαίνει το ρούχο. Και μετά ξεκινήσαμε να ρωτάμε και τους άλλους», λένε.
«Τα ρούχα, οι άνθρωποι και τα συναισθήματα δεν είναι μιας χρήσης»
Για την ομάδα, η βιωσιμότητα δεν είναι μόδα. Είναι ανάγκη.
«Η βιωσιμότητα είναι ένας μακροπρόθεσμος αγώνας, συχνά κόντρα στο ρεύμα. Υπήρξαν φορές που νιώσαμε απογοήτευση, όταν βλέπαμε μικρή συμμετοχή. Αλλά κάθε φορά που κάποιος μας λέει “το σκέφτηκα αλλιώς”, ξέρουμε ότι αξίζει».
Η δημιουργικότητα είναι το βασικό τους εργαλείο. Όπως λένε, η πιο ενθουσιώδης ιδέα που δουλεύουν τώρα είναι ένα επιτραπέζιο παιχνίδι γύρω από τη βιώσιμη μόδα.
«Ξεκίνησε από μια εκπαιδευτική εμπειρία στη Γαλλία και το εξελίξαμε. Είναι διασκεδαστικό και εκπαιδευτικό ταυτόχρονα. Από παιδιά 10 ετών μέχρι ενήλικες μπορούν να μάθουν μέσα από αυτό».
Η νέα στάση απέναντι στη μόδα
Όταν τους ρωτήσαμε πώς βλέπει ο μέσος Έλληνας τη βιωσιμότητα στη μόδα, ήταν ξεκάθαροι:
«Ο περισσότερος κόσμος τη θεωρεί κάτι δύσκολο ή ακριβό. Όμως οι νεότεροι — κάτω των 30–40 — δείχνουν ενδιαφέρον, γνωρίζουν τους όρους, κάνουν ανταλλαγές, φτιάχνουν πράγματα. Είναι πρακτική στάση, όχι θεωρία».
Δεν αυτοχαρακτηρίζονται απαραίτητα ως Gen-Z, ούτε θέλουν να μπουν σε καλούπια. Αλλά η σχέση τους με τη μόδα ως μέσο αλλαγής, πειραματισμού και έκφρασης — συνδέεται με νεότερες γενιές που επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο του ρούχου.
«Η βιώσιμη μόδα μπορεί να είναι και cool. Και sexy. Και πολιτική»
Δεν τους απασχολεί αν κάποιος μπαίνει στον κόσμο της βιωσιμότητας επειδή είναι «της μόδας».
«Το cool φέρνει κόσμο. Η ανάγκη κρατά τον κόσμο. Δεν υπάρχει λόγος να τα διαχωρίζουμε».
Και απέναντι στα στερεότυπα για τη βιωσιμότητα, είναι απολύτως καθαροί:
«Προσπαθούμε να δείχνουμε ότι είναι χρωματιστή, παιχνιδιάρικη, προσιτή. Sexy είναι αυτό που σε εκφράζει. Sexy είναι η μοναδικότητα — όχι το brand».
Αν είχαν τη βιτρίνα ενός fast fashion brand...
Θα βάζαμε mannequins με μεταποιημένα ρούχα, χρώμα, διαφορετικές υφές, διαφορετικές ηλικίες, ταυτότητες, σώματα. Και επάνω θα γράφαμε: Φόρα τις αξίες σου».
Η φράση αυτή δεν είναι θεωρητική. Προέκυψε μέσα από ακτιβιστική δράση που έκαναν έξω από κατάστημα γνωστής fast fashion αλυσίδας.
Τι δεν θα αποχωριζόντουσαν ποτέ από τη ντουλάπα τους;
Η ερώτηση τους ξαφνιάζει — αλλά χαμογελούν.
• Ο Γιώργος: Ένα δερμάτινο τζάκετ του πατέρα του, από τη δεκαετία του ’40–’50. Όχι μόνο vintage — αλλά βαθιά συναισθηματικό.
• Ο Θανάσης: Ένα σακίδιο από την Καμπότζη, φτιαγμένο από ανακυκλωμένες σακούλες τσιμέντου. «Είναι βιωσιμότητα, κυκλική οικονομία, ενίσχυση της γυναικείας εργασίας — όλα σε ένα».
• Η Κατερίνα: Ένα outfit από thrift: τοπάκι με ασιατικό print, παντελόνι από deadstock υλικά που βρήκε στη λαϊκή. «Το έχω φορέσει σε σημαντική στιγμή της ζωής μου — και το νιώθω κομμάτι μου».
«Θέλουμε να αλλάξει η νοοτροπία του να πετάς»
Αν είχαν ένα μαγικό κουμπί να αλλάξουν κάτι άμεσα;
«Τη λογική του να πετάς. Όχι μόνο ρούχα — αλλά και ιδέες, ανθρώπους, υλικά. Η μόδα πρέπει να μάθει να σέβεται. Να δίνει διάρκεια. Να έχει συνέπεια».
Και κάπως έτσι συνοψίζουν αυτό που λένε ξανά και ξανά:
«Η μόδα δεν είναι απλώς κάτι που φοράμε – είναι ο τρόπος που στεκόμαστε στον κόσμο».
Η κοινότητά τους έχει ήδη μεγαλώσει. Τώρα είναι η στιγμή να γίνει συμμετοχική.
«Θέλουμε οι άνθρωποι να συμμετέχουν, όχι μόνο να μας βλέπουν. Να μπουν στα workshops, στα swap parties, να πάρουν μέρος στο Thrift Baddies Challenge. Θέλουμε να φτιάξουμε ακόμη και ένα φεστιβάλ για τη βιώσιμη μόδα».
«Η βιωσιμότητα δεν είναι μόδα – είναι στάση ζωής. Και μαζί, μπορούμε να τη φέρουμε παντού»
Αυτή η φράση δεν είναι φινάλε. Είναι αφετηρία. Για μια άλλη κουλτούρα γύρω από το στυλ. Για ένα στυλ που κουβαλά επιλογές, συναισθήματα και ευθύνη. Για μια κοινότητα που δεν πετάει — αλλά ξαναχτίζει.
Κάθε ρούχο, όπως και κάθε ιστορία, αξίζει να φορεθεί ξανά. Και να ακουστεί.
