Platform.gr

Οι μόνες «ταμπέλες» που έχουν ακόμα κάποιο νόημα στη μουσική είναι ίσως όσες έχουν να κάνουν με τον τόπο προέλευσής της. Ως ένας τρόπος δηλαδή να προσανατολιστούμε μουσικά, να οριοθετήσουμε έναν ήχο. Στην περίπτωση πάντως της φωνητικής παράστασης «Είναι τρέλα το a capella», τα όρια απλά δεν υπάρχουν!

Πέμπτη βράδυ στο παρά λίγο γεμάτο θέατρο του πολυχώρου Aθηναϊς, οι 7 μουσικοί-βοκαλίστες ξεκίνησαν ένα ταξίδι στη μουσική το οποίο έρχεται... από παντού! Οι Σανάδες με τους Word Of Mouth έπαιξαν –μόνο με τις φωνές τους– μουσική από την Αθήνα του 1950 και του 1960, από τη Νέα Ορλεάνη, από τη Βουλγαρία, τη Θράκη, την Κρήτη, την Αλβανία, το Μεξικό, τη Γαλλία, έπαιξαν ένα spiritual, ένα τσιγγάνικο από τη Μακεδονία, ένα της Τσανακλίδου και επίσης… έπαιξαν και λίγο μπάσκετ!

Ακούγεται σαν ανέκδοτο, αλλά δεν είναι... Σε κάτι λιγότερο από δύο ώρες, ακούσαμε μουσική απ’ όλο τον πλανήτη. Περάσαμε από τον Dr. John στη Llorona (δανεισμένη από την ατμοσφαιρική version της Lila Downs), περάσαμε από τη Δράμα και τη Θράκη, ακούσαμε ένα σπαρακτικό ριζίτικο αλλά κι ένα κεφάτο “Γυφτάκι” (από το Μαμά Γερνάω της Τάνιας Τσανακλίδου). Γελάσαμε με τον συνδυασμό beatboxing, παντομίμας και lip sync στο υστερικό “Kiss” του Prince. Πήγαμε στην Πόλη για τον “Καϊξή” και επιστρέψαμε για το μεγάλο φινάλε, με τη «σούπερ σταρ» να τραγουδά Απόστολο Καλδάρα!

Τα κάθε σχήμα έχει τη δική του πορεία, οι Σανάδες στις φωνητικές ακροβασίες και οι Word Of Mouth στο hip hop. Στο a capella όμως έχουν γίνει ένα και έχουν καταφέρει να στήσουν ένα δικό τους σύμπαν. Όταν το beatboxing ακούγεται τόσο φυσικό και αβίαστο πάνω σε ένα θρακιώτικο παραδοσιακό τραγούδι, ε τότε κάτι συμβαίνει εδώ. Κάτι πολύ καλό.

Η παράσταση «Είναι τρέλα το A Capella» θα βρίσκεται στην Αθηναϊδα για μερικές Πέμπτες ακόμα... Εμείς το συνιστούμε ανεπιφύλακτα και περιμένουμε τη συνέχεια του –ήδη πετυχημένου– πειράματος.

Κείμενο: Νίκος Ζαραγκουδάκης / avopolis.gr
Φωτογραφίες: Νίκος Z
Χώρος: Αθηναϊς

Η ιστορία του hip hop των μεσοδυτικών πολιτειών θυμίζει παραμύθι με άσχημο τέλος. Ιδίως για την κλίκα των MHz από την οποία προέρχεται και τούτος εδώ ο ράπερ. Η Rawkus και η Def Jux διαλύθηκαν εις τα εξόν συνετέθησαν, ο Camu Tao μας άφησε χρόνους και μόνο ο RJD2 συνέχισε μια πορεία στο ορχηστρικό (και μη) μετερίζι, συνοψίζοντας το ταλέντο όλης εκείνης της παλιοπαρέας από το Κολόμπο του Οχάιο.

Ήγγικεν η ώρα όμως και για τον Copywrite. Ο οποίος ανέκαθεν συγκέντρωνε πάνω του όλες τις αρετές ενός MC ικανού να σε λιώσει στο 16άρι του, αλλά και όλη την αλτερνατίβα του Κλίβελαντ και του Κολόμπο. Είναι σκεπτόμενος. Τιτλοφορεί τον δίσκο του ως το χρονικό της ζωής του (ονομάζεται όντως Peter Nelson). Και δεν είναι ο μέσος λευκός ράπερ που ονειρεύεται να γίνει ο νέος Eminem ή να παίξει στα μοτίβα των Atmosphere. Βάζει στο project του πάθος, ερμηνεία, τον Illmind, τον Khrysis και τον παλιόφιλο RJD2, καθώς κι ένα κάρο ταλαντούχα «λοκάλια» από τα μέρη του, ώστε να φτιάξει ένα άλμπουμ που ακούγεται χωρίς το παραμικρό skip. Και μιλάμε για είκοσι κομμάτια εδώ, όχι αστεία…

Επιπλέον, όταν στον δεύτερο δίσκο σου εξερευνάς στιχουργικά μοτίβα τα οποία δεν μηρυκάζουν το πόσο ουάου είσαι μα εδράζονται σε προσωπικές εξομολογήσεις και όταν στο πλευρό σου στέκεται ο Sean Price, οι Dilated Peoples, ο Crooked I και ο MF Grimm, καθίσταται ηλίου φαεινότερο ότι το κατέχεις το ρημάδι. Και ότι όλες αυτές οι καλλιτεχνικές συνεργασίες υπήρξαν απότοκο ερμηνευτικής και αισθητικής σύμπραξης, παρά κράχτες –κάτι που όλο και περισσότερο συμβαίνει σε ανεξάρτητες δουλειές στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Στα συν του δίσκου ότι δημιουργείται και συναισθηματική φόρτιση, μιας και ο Camu Tao έχει δώσει μια παραγωγή, ενώ ακούγονται επίσης πολλά verses του.

Στο Life And Times Of Peter Nelson του Copywrite συνυπάρχουν όλα τα είδη hip hop, με τον αισθητικό πήχη τοποθετημένο ψηλά και με ροή ενιαία, που δεν αφήνει χώρο για φιλεράκια. Ξεχωρίζουν το παλιομοδίτικο posse cut του “Bills”, με το σπουδαίο δείγμα από τους Counts –όπου παρελαύνουν όλοι οι MHz (Camu Tao, Tage Future, RJD2 & Jakki Da Motormouth)– το εξομολογητικό “Forever & A Day”, η κλασική «μπανγκεριά» “Best In Show”, αλλά και πιο προσωπικές στιγμές, όπως το “Mother May I” και το “Wish You Were Here”, όπου ο Copywrite μιλάει για τον χαμό του Camu Tao, μέχρι και για τη δραματική οικογενειακή του κατάσταση.

To ότι ο Copywrite θα έβγαζε έναν από τους πιο ολοκληρωμένους δίσκους της χρονιάς για το ανεξάρτητο hip hop δεν το περίμενε κανείς (ούτε ο γράφοντας). Το ότι θα συνταίριαζε όμως επιτυχημένα μια ολοκληρωμένη μουσική παραγωγή και ερμηνεία σε άλμπουμ του ήταν κάτι που όχι μόνο συζητιόταν έντονα, αλλά και θεωρούνταν αναμενόμενο –εξαιτίας τόσο του ταλέντου του, όσο και της αδιάλειπτης παρουσίας του όλα αυτά τα χρόνια. Τα κατάφερε λοιπόν και μάλιστα στον δεύτερο μόλις δίσκο του. Φέτος η σημαία του midwest hip hop κρατήθηκε ψηλά…
 
Artist: Copywrite
Title: The Life And Times Of Peter Nelson
Label Man Bites Dog (11/2010)
Είδος R&B, Hip-hop 
Κείμενο Γιάννης "Πίκπας" Ιωάννου

Εξαιρετική ενέργεια γεννιέται όταν μια βαθιά και σκληρή φωνή συναντιέται με το ανατολίτικο στοιχείο υπό την επήρεια reggae και dub ρυθμών. Τέτοια ενέργεια ρούφηξαν όλοι όσοι βρέθηκαν το πολύ κρύο βράδυ της Παρασκευής στο Gagarin και μοιράστηκαν μερικές ώρες με τους Dub Inc από το Saint Etienne. Ο ήχος τους, όπως υποστηρίζουν και οι ίδιοι, γεννήθηκε στον δρόμο. Κι ακόμα εκεί βρίσκεται, γεγονός που μαρτυρεί και η «αλήτικη» δύναμη την οποία εξωτερικεύουν.

Έφτασα στο Gagarin κάπως αργοπορημένη και έτσι ίσα που πρόλαβα το support σχήμα, τους δικούς μας Burger Project –στην προσπάθεια να φτάσω μπροστά, εκείνοι τελείωναν. O κόσμος πολύς και ήδη ιδρωμένος, εμφανώς παραζεσταμένος από τους Burger Project, για τους οποίους έμαθα ότι έπαιξαν εξαιρετικά. Και, μιας και τους έχω ξαναδεί, δεν ήταν δύσκολο να το πιστέψω: πρόκειται για μία από τις καλές και δημιουργικές μπάντες της πόλης.



Οι Dub Inc βγήκαν μετά από κάμποση ώρα αναμονής. Από τη στιγμή πάντως που ακούστηκαν οι πρώτες ηχητικές πινελιές, ένιωσα ότι βρισκόμουν με οικείους ανθρώπους με τους οποίους ήρθαμε να ακούσουμε άλλους φίλους –και όντως όλη η βραδιά έτρεξε κάπως έτσι. Το πανηγύρι τώρα ξεκινούσε και πραγματικά δεν φανταζόμουνα αυτό που θα έβλεπα και κυρίως θα άκουγα. Πάνω στη σκηνή βγήκαν αρχικά δυο τζιβάτοι τύποι –κιθαρίστας και μπασίστας– καθώς και ο drummer. Ξεκινώντας τη συναυλία στακάτα και δυναμικά, επαναφέροντας το ασφυκτικά γεμάτο Gagarin στην αίσθηση που χρειαζόταν ώστε να γκρουβάρει. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν και οι ψυχές του γκρουπ –ο MC Komlan και ο Bouchkour– οι οποίοι γνωρίζουν καλά το παιχνίδι του «ανεβάζω-καθηλώνω-τρελαίνω» μιας συναυλίας και μας το απέδειξαν, με μεγάλη επιτυχία.

Το συγκρότημα παρουσίασε ένα κράμα από dub/reggae ρυθμούς που συμπληρώνονταν από υπόκωφες μελωδίες και από κρουστά, καθώς και με ένα πολύ βρώμικο και πολιτικοποιημένο hip-hop, με έντονες ανατολίτικες λεπτομέρειες. Κάπως έτσι περιγράφεται ο ήχος τους, αν και οι λέξεις αποδεικνύονται φτωχές για να μεταφέρουν την ικανότητά τους να σου μεταγγίζουν την ενέργειά τους. Πρόκειται για μια παρέα που δεν κολλάει πουθενά και την ίδια στιγμή απλώνεται παντού. Ακούσαμε πολλά γνώριμα τραγούδια, όπως τα “Rudeboy”, “Murderer” “Galerer”, "Day After Day” και “Diversit?” καθώς και ένα-δυο καινούργια, τα οποία μοιράστηκαν για πρώτη φορά μαζί μας. Για παραπάνω από μιάμιση ώρα οι Dub Inc δεν άφησαν σε χλωρό κλαρί μήτε κοινό, μήτε τη φευγάτη όρεξή τους. Η «Atina» (Αθήνα), όπως μας αποκαλούσαν, δονείτο σταθερά σε electro, dub, reggae, hip hop και rai ρυθμούς και τόσο η σκηνή όσο και ο κόσμος είχαν απογειωθεί.

Ένα από τα πολύ καλά live της φετινής χρονιάς, με τους πολύ προσεγμένους σε όλα τους Dub Inc να αφήνουν, ξανά, τις καλύτερες εντυπώσεις στο ελληνικό κοινό. Ήρθαν και να μοιράστηκαν μαζί μας την ιδιαίτερη μαγεία μιας πολυεθνικής συνύπαρξης, η οποία διαπερνά τα επιμέρους στυλ, αφήνοντάς μας να παραμιλάμε.

Dub Inc + Burger Project
Χώρος: Gagarin, Αθήνα
Ημερομηνία: 10/12/2010
Κείμενο: Αίγλη Δράκου
Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου

Οι Foreign Beggars δείχνουν να έχουν αγαπηθεί ιδιαιτέρως από το ελληνικό κοινό, αν αναλογιστεί κανείς πόσο συχνά μας έχουν επισκεφθεί τα τελευταία δύο χρόνια. Ενόψει της εμφάνισής τους στο ΤΗΗF, κατηφόρισαν έτσι και φέτος προς την Αθήνα και το Bios, το βράδυ της Παρασκευής.

Η βραδιά κύλησε πολύ ομαλά και λίγο πριν τις έντεκα το κοινό ανέλαβαν να προθερμάνουν οι B-Muzic, οι οποίοι απαρτίζονται από τον Ταυτισμένο Λάθος και τον Constantine The G. Ο ρόλος τους ήταν άχαρος, καθώς υπήρχε ελάχιστο κοινό στο Bios εκείνη την ώρα. Με δείγματα από την τελευταία του δουλειά, ο Ταυτισμένο Λάθος στάθηκε αξιοπρεπώς. Ο αγγλόφωνος G, από την άλλη, είχε τυπικό ρόλο, μένοντας σε δεύτερο πλάνο –και όταν είπε δυο-τρία κομμάτια δεν με εντυπωσίασε. Να σημειώσω δε ότι ο ήχος δεν βοήθησε το support, καθώς πολλές φορές οι φωνές καλύπτονταν από τον θόρυβο, κάτι που αποκαταστάθηκε στη πορεία, καθώς και ο DJ των Foreign Beggars αντιμετώπισε αντίστοιχο πρόβλημα.

Οι τελευταίοι εισέβαλλαν στη σκηνή μετά τα μεσάνυχτα. Τα τρία πέμπτα για την ακρίβεια, μιας και είδαμε το δίδυμο των Vulgatron και Metropolis πίσω από τα μικρόφωνα και τον DJ Nonames στους ατσάλινους τροχούς… Η παρουσία του λονδρέζικου γκρουπ συνέπεσε με τη σχετική αύξηση της προσέλευσης του κοινού. Αυτό που μου προξένησε βέβαια εντύπωση είναι πως το τελευταίο απαρτιζόταν από μικρότερες ηλικιακές ομάδες, αντίστοιχες αυτών που απόλαυσαν τους Beggars κατά την τελευταία τους εμφάνιση, στο 7ply Project.

Χώρος: Gagarin, Αθήνα
Ημερομηνία: 10/12/2010
Κείμενο/Photo: Αίγλη Δράκου

Ένατο άλμπουμ το How I Got Over για τους Roots, οι οποίοι συνεχίζουν ακάθεκτοι να δημιουργούν δίσκους που ποτέ δεν πέφτουν κάτω από κάποια συγκεκριμένα στάνταρ ποιότητας.

Tο συγκρότημα κρατάει τη σημαία του alternative hip hop ήχου (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό πλέον) ψηλά. Κινούμενοι σε πιο ήπιους τόνους και ρυθμούς μουσικά, με το πιάνο και τα πλήκτρα να αναλαμβάνουν ρόλο μπροστάρη και οδηγού του όλου εγχειρήματος. Αυτή η διάθεση όμως δεν περνάει και στο μικρόφωνο, καθώς εκεί ο Black Thought (ένας από τους καλύτερους και πιο υποτιμημένους MCs της τελευταίας δεκαπενταετίας) πετάει για άλλη μια φορά στίχους που βγάζουν φωτιές, πιάνοντας πολλά από τα ζητήματα τα οποία απασχολούν τις σύγχρονες αστικές κοινωνίες και τη γενικότερη απάθεια που χαρακτηρίζει αυτές. Δεν είναι όμως μόνος του στο μικρόφωνο: στο νέο άλμπουμ των Roots συναντάμε και διάφορους συνοδοιπόρους τους στον όλο jazzy-hip hop ήχο, σαν λ.χ. το πρώην μέλος τους Dice Raw, τον Phonte από τους Little Brother (έναν από τους καλύτερους σύγχρονους MCs), τον Blu, καθώς και τον John Legend με τον οποίο έχουν ήδη ρίξει στην αγορά κι έναν ολόκληρο δίσκο-συνεργασία. Τέτοιες βέβαια συμμετοχές ήταν αναμενόμενες μέχρι ενός σημείου. Αυτό που δεν περιμέναμε να συναντήσουμε σε δίσκο των Roots ήταν ονόματα σαν τους Monsters Of Folk, τη Joanna Newsom και τρεις από τις τραγουδίστριες των Dirty Projectors στο εναρκτήριο τραγούδι. Δεν αλλάζουν βέβαια και πολύ τον ήχο του group στα κομμάτια όπου συμμετέχουν, δίνουν όμως μια νότα διαφορετικότητας.

Το How I Got Over είναι από τους πιο σύντομους δίσκους στη δισκογραφία των Roots. Δίχως να υπολογίζουμε το bonus track “Hustla” (ούτως ή άλλως είναι τελείως εκτός κλίματος), το άλμπουμ δεν κλείνει καλά-καλά ούτε τα 40 λεπτά. Όμως επειδή η μουσική δεν αποτιμάται με βάση την ποσότητα αλλά την ποιότητα, οι Roots καταφέρνουν σε αυτό το μικρό διάστημα να μας ταξιδέψουν σε έναν κόσμο μαγικό, γεμάτο εικόνες, συναισθήματα και βεβαίως λαχταριστές μελωδίες. Δεν υπάρχει κομμάτι που να αποδεικνύεται κατώτερο των προσδοκιών, καθώς η μπάντα έχει καταφέρει όχι μόνο να γράψει ισάξια τραγούδια, μα τα τελευταία να δημιουργούν κι ένα δεμένο, ενιαίο σύνολο. Παρόλο όμως που δεν υπάρχουν απογοητεύσεις εδώ, υπάρχουν προεξέχουσες στιγμές. Έτσι, το “Dear God 2.0” μας γυρνάει νοητά πίσω στην εποχή του Things Fall Apart και των neo-soul απόπειρών του, το “Now Or Never” αφήνει τα θεσπέσια πλήκτρα και το απαλό σα βούτυρο rapping του Black Thought να ξεχειλίσουν από συναίσθημα, ενώ τα “The Fire” και “Right On” βγάζουν στην επιφάνεια τον funky εαυτό των Roots, κάνοντας τον ακροατή να κινείται ασυναίσθητα και αβίαστα στον ρυθμό τους.

Μιας λοιπόν και την αρχή της κριτικής την κάναμε με «στρίβειν δια του αρραβώνος» τακτικές, θα είμαστε συνεπείς στα λεγόμενά μας και θα τελειώσουμε με τον ίδιο τρόπο. Δεν χρειάζονται εδώ φανταχτεροί επίλογοι και παχιά λόγια για εντυπωσιακούς αποχαιρετισμούς. Τα πράγματα ως προς το How I Got Over των Roots είναι αρκετά απλά: οι βετεράνοι της hip hop κουλτούρας δημιουργούν και πάλι έναν δίσκο-υπόδειγμα για νεότερους καλλιτέχνες, αρκετά πολυσυλλεκτικό ώστε να αρέσει στους ευρύτερους μουσικόφιλους κύκλους μα και αρκετά κοντά στις πατροπαράδοτες αξίες της μαύρης μουσικής ώστε να μην ξενίσει τους παραδοσιακούς φίλους τους. Και η αλήθεια είναι πως θέλει αληθινή μαεστρία για να κατορθώσεις κάτι τέτοιο. Πόσο μάλλον όταν το κάνεις σε επαναλαμβανόμενες περιστάσεις. - Κείμενο από το Avopolis.gr [Τάσος Μαγιόπουλος]

Όσοι βρέθηκαν πέρυσι στη «Μύγα» και στην εμφάνιση του Borgore, ξέρουν… Ιδρώτας με το κιλό, μπάσο να σκοτώνει και ό,τι πιπίνι κυκλοφορεί να χορεύει πάνω κάτω. Πίσω από αυτό το μίνι θρίαμβο, κρύβεται μια νεοσυσταθείσα ομάδα παραγωγής που ο τίτλος της (Fresh Things First) δείχνει να αντιπροσωπεύει ένα πραγματικό μότο απέναντι στα πράγματα…

Το Platform βρήκε τους Circo Inverso, Jeph1 και Narel (σ.σ. το τέταρτο μέλος της παρέας, ο Barion εκτελούσε χρέη θαλαμοφύλακα…), μίλησε μαζί τους και σας παρουσιάζει τους Fresh Things First. Και έχει και αποκαλύψεις… αν αναλογιστεί κανείς τα μελλοντικά events για τα οποία έγινε λόγος. Οι Fresh Things First ήρθαν για να μείνουν, so drop a gem’ on ‘em…

Δείχνετε όλοι διαφορετικοί μεταξύ σας, πως προέκυψε η φάση αυτή και τι σας ενώνει;

«Οι Fresh Things First ξεκίνησαν μόλις τον περασμένο Μάρτιο. Κυρίως μας ενώνει η μουσική και η ανάγκη για νέες ιδέες μουσικά και οργανωτικά. Οι περισσότεροι έχουμε κοινό μουσικό παρελθόν μιας και όλοι προερχόμαστε λίγο πολύ από το χώρο του hip hop με δημιουργικά κομμάτια όπως η μουσική παραγωγή και το scratching να μας έκαναν να γνωριστούμε».

Κατά μια έννοια σας έχω στο μυαλό μου ταυτισμένους με το dubstep. Πως βλέπετε όλη τη φάση;

«Το dubstep είναι από τα φρέσκα μουσικά είδη και σίγουρα πολλά από τα events μας κινούνται γύρω από αυτό. Ωστόσο και αυτό τείνει να γίνει mainstream. Η αλήθεια είναι ότι δεν ασχολούμαστε αποκλειστικά με αυτό αλλά κυμαινόμαστε σε ένα ευρύ φάσμα νέων ήχων. Από το φουτουριστικό hip hop του Low End Theory και τη φρέσκια σκηνή του LA μέχρι την γηραιά Αλβιόνα και grimy/glitch/wonky ακούσματα. Φυσικά το Bristol και το dubstep είναι συνεχώς στα αυτιά μας αλλά είμαστε ανοικτοί σε κάθε φρέσκο άκουσμα, μακριά από τα στερεότυπα του hip hop και του τρόπου που αυτό διαρθρώνεται πλέον σε Ελλάδα και εξωτερικό…».

Οι Fresh Things First είναι εταιρεία παραγωγής;

«Είναι μια παρέα που φυσικά επικεντρώνεται και στο κομμάτι στησίματος ενός live. Λειτουργεί σαν μια πλατφόρμα μέσω της οποίας, στη παρούσα φάση, έχουμε δώσει κυρίως ώθηση στην έννοια του “party”. Γουστάρουμε να παίζουμε, με Έλληνες και ξένους, και να εισπράττουμε ενέργεια επιστρέφοντάς την… Σε αυτή τη βάση έχουμε στόχους για διάφορα πράγματα».

Ωραία πάσα αυτή, τι υπάρχει στα μελλοντικά σας σχέδια;

«Φυσικά πολλά events, πολύ μουσική. Η δημιουργία του site μας είναι στα άμεσα μελλοντικά σχέδια και θα είναι κάπου μέσα στο Φθινόπωρο online… Φυσικά, κάποια podcasts ή συνεργασίες με web radios είναι στους στόχους μας… Όπως και ένα net-label. Ναι, ναι… μελλοντικά κάποια δική μας παραγωγή μπορεί να βγει σαν digital release και τότε ίσως η Fresh Things First να λάβει και το χαρακτήρα label».

Οργανωτικά πόσο εύκολο ή δύσκολο σας φαίνεται το όλο θέμα; Mε τους χώρους στην Αθήνα τι λέτε;

«Επειδή η προσέγγισή μας είναι εντελώς προσωπική και με DIY μέσα αναφορικά με την υποστήριξη του όλου ζητήματος όσο εύκολο θα λέγαμε πως είναι οτιδήποτε indie στην Αθήνα. Ωστόσο μας ενδιαφέρει τόσο η άρτια όσο και η αισθητική πληρότητα των events που στήνουμε. Από την άλλη, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι χώροι για να στήσεις ένα καλό event στην Αθήνα είναι ελάχιστοι. Συνήθως προβλήματα όπως ο κακός ήχος ή κάποιες νοοτροπίες σου υπενθυμίζουν πως απλά βρίσκεσαι στην Ελλάδα…».

Μη μπορώντας να μην ρωτήσω. Θα μας δώσετε τα άμεσα σχέδιά σας; Τι θα δούμε λοιπόν φέτος από εσάς;

«Η νέα σεζόν ξεκίνησε στο Κύτταρο, με ένα massive dubstep party στο οποίο εμφανίστηκαν οι Bulldogs από Γερμανία (πλαισιωμένοι από τον Sukh Knight από Αγγλία) και μέχρι το Δεκέμβριο έχουμε φουλ line up events, τους ακριβείς χώρους τους οποίους θα ανακοινώσουμε από το myspace, το facebook και το site μας».

àΒΟΧΑΚΙ (με τα events)ß 

Check this out!

• 26/11 Mensah/MC Crazy D
• 18/12 Cookie Monsta

Oι Fresh Things First επιλέγουν πέντε δίσκους που τους έκαναν να πουν “What The Fukk…”

Narel:

• Haiku d' etat - Haiku d' etat
• Sixtoo - Jackals And Vipers In Envy Of Man
• Dabrye - Two/Three
• Slayer - Reign In Blood
• Buckethead - Peppers ghost

Jeph1:

• Edit - Certified Air Raid Material
• Cut Chemist - The Audience's Listening
• The Prodigy - The Fat of the Land
• Boot Camp Clik - Last Stand
• Bassnectar - Cozza Frenzy

Circo Inverso:

• Shiver - San Francisco's Shiver
• Burial - Untrue
• Alice Coltrane -Journey in Satchidananda
• Clutchy Hopkins -The Life of Clutchy Hopkins
• Flying Lotus -1983

Για να επικοινωνήσετε με τους Fresh Things First:

www.myspace.com/freshthingsfirst

freshthingsfirst@gmail.com

http://soundcloud.com/freshthingsfirst

http://www.facebook.com/#!/group.php?gid=10150108904065066&v=info&ref=ts