Βέβηλος

Έλαμψε ξανά ως ένας από τους πιο διαδραστικούς και καλύτερους MCs της χώρας, σε μια μεγάλη βραδιά στο Θέατρο Βράχων, που είχε αρκετούς καλεσμένους, αλλά και ευθείες πολιτικές παρεμβάσεις για τον Ζακ Κωστόπουλο και για την καταστολή στα Εξάρχεια...

Ως ένας από τους πιο διαδραστικούς και καλύτερους MCs της χώρας αποτυπώθηκε για ακόμα μία φορά ο Βέβηλος την Κυριακή στο Θέατρο Βράχων, λαμβάνοντας μέρος στο Φεστιβάλ «Στη Σκιά των Βράχων» που διαδραματίζεται τις τρέχουσες μέρες του Σεπτέμβρη.

Με το κοινό να έχει καλύψει από νωρίς οποιοδήποτε κενό υπήρχε στον χώρο, η συναυλία ξεκίνησε με μία παρέμβαση σχετικά με τις πρόσφατες κατασταλτικές επιθέσεις του κράτους στις καταλήψεις και στη γειτονιά των Εξαρχείων. Με σχετικό πανό και κείμενο, έγινε κάλεσμα του κόσμου να συμμετάσχει σε διαδήλωση, το Σάββατο 14 Σεπτέμβρη, στις 12μμ., στην τοποθεσία των Προπυλαίων.

Αφότου χαμήλωσαν τα φώτα, με τον DJ Magnum να λαμβάνει θέση πίσω από τα decks, εμφανίστηκε και ο Βέβηλος, εν μέσω κραυγών και συνθημάτων· δίνοντας αφορμή με το “Νεκρή Ζώνη” για τα πρώτα καπνογόνα, τα οποία κι έκαναν τη νύχτα, μέρα. Συγκινημένος για την επιστροφή στον τόπο όπου μεγάλωσε και όπου ξεκίνησαν όλα 26 χρόνια πριν, μας έδωσε αμέσως να καταλάβουμε ότι επρόκειτο για μια μεγάλη νύχτα –τόσο για 'κείνον, όσο και για μας.

“Με Την Πλάτη Στον Τοίχο”, “Ήρωες Του Δρόμου”, “Ψάχνω Έναν Τίτλο” είναι ενδεικτικά τραγούδια από τις πρώτες επιλογές, τα οποία λειτούργησαν ως προθέρμανση, αν αναλογιστεί κανείς τη συνέχεια. Ζητώντας συγγνώμη από όσους Βυρωνιώτες πλήγωσε με το τραγούδι “Δρόμος” και στη συνέχεια με το “Εθισμός” –ένα κομμάτι που μονάχα ο Παύλος Σιδηρόπουλος θα μπορούσε να έχει γράψει– υποδέχτηκε στη σκηνή τον Παράφρονα, για να πουν μαζί τα “Βέβηλος” και “Παράφρων”. Θα μπορούσαν οι δυο τους να αποτελούν και μάθημα συνύπαρξης MCs, με αυτήν την απόλυτη χημεία, επικοινωνία και άνεση στην κινησιολογία.

Καθώς ο ένας καλεσμένος διαδεχόταν τον άλλον, σειρά πήρε η σκόπιμα ανώνυμη κοπέλα που ράπαρε στο “Φτιάξε Έναν Ήλιο” στον πρόσφατο δίσκο Το Βιβλίο Των Τεσσάρων Στοιχειών: ένα κομμάτι με στίχους-μανιφέστο για τη θέση της γυναίκας στο σήμερα παγκοσμίως, αλλά με προοπτική τον αγώνα και όχι μονάχα τη διαμαρτυρία. Για να έρθει έπειτα με το “Hiphopolis” η εμφάνιση του Μορφέα δίπλα στον Παράφρονα και να προστεθεί αργότερα και ο Τσέκος, ώστε να συνεχιστεί το ριμάρισμα με τα “Τέσσερα Στοιχειά”, “Με Λένε Δρόμο”, “Ποτέ Δε Σημαδεύουνε Στα Πόδια” και “Εξακρίβωση Στοιχείων”. Ιδιαίτερη στιγμή ήταν όμως και το κάλεσμα του Βέβηλου στον ανιψιό του Πυροβάτη, τον οποίον ουδέποτε λησμόνησε.

Η βραδιά εκτινάχθηκε στη συνέχεια πρώτα με το “Δωμάτιο Με Θέα” και ύστερα με το “Πολισμανία”, δύο τραγούδια-σταθμούς για τους Βαβυλώνα, τα οποία έδωσαν αφορμή για συναυλιακές εικόνες που θα πρέπει να καταγράφονται στην ιστορία. Μάλιστα το “Πολισμανία” επιλέχθηκε ξανά και ως encore της βραδιάς, μαζί με το “Hiphopolis”. Ακούσαμε όμως και “Ooh La La La” και “Όσο Πιστεύω Στο Hip Hop”, ενώ από τα πιο φρέσκα παίχτηκε το “Άμα Ρωτήσουν Που Χάθηκα”, με τον Anser να έρχεται κι αυτός επί σκηνής, αναλαμβάνοντάς την ακολούθως για μερικά δικά του κομμάτια (“Νους Ιθύνων”, “Εκείνο Το Τίποτα”), στα οποία θαυμάσαμε το αξεπέραστο flow του.

Με αφορμή κατόπιν το “Σεζάριο”, τον λόγο πήραν ο αδερφός του Ζακ Κωστόπουλου και η φίλη του Ζωή, τρομερά συγκινημένοι, καλώντας τον κόσμο σε πορεία στις 21 Σεπτεμβρίου, στις 2μμ. στην οδό Γλάδστωνος. Κυρίως, όμως, κάλεσαν για αλληλεγγύη και συμμετοχή απέναντι στην αδικία και στον κανιβαλισμό της κοινωνίας των νοικοκυραίων. Μένοντας μόνος πια, ο Βέβηλος συνέχισε με “Μήνυμα Στο Mπουκάλι”, “Λευτεριά”, “Να Έρθεις Απόψε Να Με Βρεις” και έκλεισε το κυρίως μέρος της συναυλίας με το “Η Νύχτα Που Έπαψα Να Μεταφράζω Τις Σιωπές”.

Ο Βέβηλος δεν είναι από εκείνους που ανακάλυψαν τα προβλήματα της κοινωνίας στα χρόνια της Κρίσης, ούτε είναι κατά φαντασίαν άτομο που υποτίθεται γνωρίζει το τι εστί περιθώριο. Τα live του δεν λειτουργούν έτσι για τέρψη και ψυχαγωγία, αλλά ούτε για εκτόνωση. Μοιάζουν μ' ένα βαθύ βούλιαγμα στα σκοτάδια του ανθρώπινου ψυχισμού, εκθέτοντας τα προβλήματα προς αντιμετώπιση και όχι προς απλή παρατήρηση. Είναι μια πολιτική στάση αυτή, με συγκεκριμένες αποχρώσεις, αλλά αυτόνομη, χωρίς την ανάγκη να κουκουλωθεί υπό κάποιο δόγμα.

Είναι επίσης σαρκασμός απέναντι στα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, που έρχονται ξανά στο προσκήνιο αυτόν τον «δύσκολο Σεπτέμβρη», όπως ο ίδιος επαναλάμβανε εν μέσω των τραγουδιών του, με την επέτειο του Παύλου Φύσσα και του/της Ζακ/Ζάκι να υπενθυμίζει την ακροδεξιά ρητορική που σκιάζει εύκολα τα πάντα, αλλά και το αστυνομοκρατούμενο κράτος, το οποίο βρίσκεται προ των Πυλών. Ο Βέβηλος ζητά λοιπόν εγρήγορση, στήριξη και αλληλεγγύη. Και είναι ο συνδυασμός όλων των παραπάνω, που κάνουν πραγματικά σπουδαίο το έργο του.