Μια σειρά με υποσχέσεις, ταλαντούχους πρωταγωνιστές και μεγάλα οράματα, που τελικά καταλήγει σε ένα πρόχειρο, δυσλειτουργικό οικογενειακό δράμα με το όραμα να καταρρέει.
Υπό τη σκιά της αποχώρησης του δημιουργού της, η σειρά «The Abandons» από υποψήφιο δυναμικό western μετατρέπεται σε παράδειγμα του τι πάει στραβά όταν η παραγωγή υποχωρεί κάτω από πίεση. Με κομμένα επεισόδια, επείγουσες αλλαγές και ένα αφηρημένο αφήγημα, η σειρά δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας και θυμίζει επικίνδυνα το πόσο εύκολα μπορεί να γίνει ένα «ψυχρό» προϊόν streaming, παρά μία ζωντανή αφήγηση.
Η υπόσχεση και τι πήγε λάθος
Η σειρά «The Abandons» είχε όλα τα συστατικά για να ξεχωρίσει με δύο δυνατές γυναικείες πρωταγωνίστριες τη Gillian Anderson και τη Lena Headey, ένα ρεαλιστικό western περιβάλλον και μία ιστορία εξουσίας, πίστης και επιβίωσης. Στη θεωρία ήταν ένας αγώνας μεταξύ επιχειρηματικής απληστίας και σκληρής ανθρώπινης συλλογικότητας, με πολλά υποσχόμενα μονοπάτια για κοινωνική και πολιτιστική κριτική. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποδείχθηκε διαφορετική. Ο δημιουργός και showrunner, Kurt Sutter, αποχώρησε μόλις τρεις εβδομάδες πριν ολοκληρωθεί η παραγωγή, λόγω δημιουργικών διαφορών με τη πλατφόρμα .
Η αποχώρησή του δημιουργού σε συνδυασμό με την ξαφνική μείωση του αριθμού των επεισοδίων που από 10 που ήταν να γίνουν κατέληξαν να είναι 7 και τις επείγουσες περικοπές που έγιναν, σηματοδότησε την αρχή των προβλημάτων. Φυσικά τα προβλήματα που προηγήθηκαν είχαν σαν αποτέλεσμα να βγει εν τέλει ένα δράμα χωρίς βάθος, με ασαφή κίνητρα και χαρακτήρες που μένουν στο περιθώριο σαν να μην ήξεραν οι παραγωγοί ποια πλευρά ή ιστορία θέλουν να ακολουθήσουν.
Οι αδυναμίες
Παρά την εποχή και το είδος που δικαιολογεί την αργή ανάπτυξη των χαρακτήρων, τα επεισόδια διαρκούν μόλις 35–54 λεπτά, πολλές φορές με τόσο γρήγορο ρυθμό που δεν αφήνει χώρο για εμβάθυνση. Αυτό έχει ως συνέπεια οι σχέσεις, οι συγκρούσεις και οι επιλογές των χαρακτήρων να φαίνονται επιφανειακές, σχεδόν μισές. Η σειρά υπόσχεται ένα μεγάλο ensemble, με μια «οικογένεια» ανθρώπων στο περιθώριο, πρόσφυγες, αποκλεισμένοι, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν πραγματική ιστορία ή βάθος. Οι υποπλοκές της ιστορίας παραμένουν ανοιχτές ή στοιχειώδεις, χωρίς να αξιοποιείται πλήρως η δυναμική τους.
Οι συχνές μεταπτώσεις του τόνου και η στιλιστική ασυνέπεια, δημιουργούν στιγμές που ενώ θα έπρεπε να είναι σκοτεινές, συγκινητικές ή οριακές, η σειρά περνά απότομα σε άλλο είδος και γίνεται σαπουνόπερα με κλισέ διαλόγους, υπερβολές και βιαστικές λύσεις. Αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι πρόκειται για ένα western που θέλει να έχει βαρύτητα.Η έλλειψη της ολοκληρωμένης αφήγησης και το ανικανοποίητο cliffhanger σε αφήνουν με μία σεζόν που τελειώνει απογοητευτικά και που δεν προσφέρει καμία ικανοποίηση, ούτε αφήνει την αίσθηση ότι υπάρχει ολοκληρωμένο όραμα πίσω από την ιστορία. Πολλοί κριτικοί χαρακτηρίζουν την δημιουργική πλευρά της σειράς ότι έγινε με μίση καρδία και τελικά έμεινε «ημιτελής».
Τι γίνεται σωστά αλλά δεν είναι αρκετό
Υπάρχουν στοιχεία που λειτουργούν όπως οι ερμηνείες των Anderson και Headey, οι στιγμές που αγγίζουν την ένταση μεταξύ εξουσίας και αντίστασης, και το concept μιας οικογένειας απέναντι στην απληστία. Η ιδέα μιας σειράς western με γυναίκες πρωταγωνίστριες, με κοινωνικό υπόβαθρο, είναι πολλά υποσχόμενη. Αλλά η παραγωγή μοιάζει να μην είχε την υπομονή ή τους πόρους να την υποστηρίξει σωστά και όταν το όραμα αποδυναμώνεται, η σειρά καταλήγει σε ένα ακόμη streaming προϊόν χωρίς ταυτότητα, που θα ξεχαστεί αμέσως μετά την προβολή του.
Γιατί το «dumped» western αποτελεί σύμπτωμα
Η περίπτωση της «The Abandons» δεν είναι απλώς ένα μεμονωμένο φιάσκο δείχνει κάτι πιο ευρύ, όπως του πώς το streaming, η πίεση για γρήγορη παράδοση και η ανάγκη για οικονομία σε επεισόδια και έξοδα μπορούν να υπονομεύσουν την καλλιτεχνική πρόθεση. Όταν ένας showrunner φεύγει λίγο πριν από το τέλος και η σειρά συρρικνώνεται αυτό δεν είναι απλώς «παρασκήνιο», είναι προάγγελος ενός τελικού προϊόντος που μοιάζει με δοκιμαστικό, όχι με ολοκληρωμένο έργο. Και μέσα σ’ έναν καταιγισμό τηλεοπτικών παραγωγών, αυτό σημαίνει πως πολλά υποσχόμενα έργα θα μετατραπούν σε μέτριες εμπειρίες ή θα χάσουν κάθε ταυτότητα και μέλλον.
Το «The Abandons» θα μπορούσε να είναι ένα τολμηρό, σύγχρονο western με πολιτισμικό βάθος, χαρακτήρες, συγκρούσεις και υποσχόμενη πλοκή. Αντ’ αυτού, έγινε ένα παράδειγμα για το πώς τα μεγάλα όνειρα, όταν δεν υποστηρίζονται με χρόνο, συνέπεια και ειλικρίνεια μετατρέπονται σε «μισοτελειωμένα» projects που αφήνουν το κοινό ξεκρέμαστο.
