Ο Λάνθιμος, μαζί με την Emma Stone και τον Jesse Plemons, αφηγούνται την ιστορία μίας απαγωγής, μιας συνωμοσιολογίας και μιας αλλόκοτης «εξωγήινης» κρίσης στην πιο ανατρεπτική τους συνεργασία, ως τώρα.
Με την Bugonia, ο Γιώργος Λάνθιμος δημιουργεί μια σουρεαλιστική μαύρη κωμωδία για την πίστη, την εξουσία και την καταστροφολογία στην όποια η Emma Stone ως CEO απάγεται από έναν απελπισμένο θεωρητικό συνωμοσιών που υποδύεται ο Jesse Plemons, ο οποίος πιστεύει ότι εκείνη είναι εξωγήινη. Πίσω από αυτή την παράξενη πλοκή κρύβεται μια βαθύτερη κριτική για την ανθρώπινη φύση, τον καπιταλισμό αλλά και το χάος του σύγχρονου κόσμου.
Το Bugonia είναι ένα film στα όρια της πραγματικότητας, της επιστημονικής φαντασίας και της κοινωνικής σάτιρας. Ο Γιώργος Λάνθιμος, γνωστός για τον καλλιτεχνικό του πειραματισμό, υπογράφει την σκηνοθεσία, ενώ το σενάριο βασίζεται στο πρωτότυπο έργο Save the Green Planet! από τη Νότια Κορέα. Η σχέση ανάμεσά στους πρωταγωνιστές είναι η κεντρική ιστορία και η απαγωγή είναι μόνο η αρχή μιας ψυχολογικής αναμέτρησης, όπου δεν είναι σαφές στο ποιος έχει τον έλεγχο.
Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την πεποίθηση του Teddy ότι η Michelle είναι μέλος μιας εξωγήινης φυλής, των Ανδρομεδάν, οι οποίοι, σύμφωνα με εκείνον, σκοπεύουν να καταστρέψουν τη Γη. Για να αποδείξει τα πιστεύω του,ο απαγωγέας, την κρατά αιχμάλωτη σε ένα υπόγειο, της ξυρίζει το κεφάλι και την καλύπτει με μια ειδική αλοιφή, ώστε, κατά τον Teddy, να μην μπορεί να στείλει «σήμα» στην εξωγήινη πατρίδα της.
Παρά την εμφανή παράνοια, η ταινία δεν είναι απλώς μια ιστορία απαγωγής ή συνωμοσίας. Όπως εξηγεί ο Λάνθιμος, οι αλήθειες του έργου αγγίζουν βαθύτερα ζητήματα και μιλά για τον ανθρώπινο πόνο, την πίστη, την κοινωνική ανισότητα και την αποξένωση.Ο σκηνοθέτης σημειώνει ότι η ταινία δε θέλει μόνο να σοκάρει, αλλά και να προκαλέσει σκέψη για το πού μπορούμε να φτάσουμε όταν οι θεωρίες συνωμοσίας γίνονται τρόπος ζωής.
Η Emma Stone, σε συνέντευξή της, αναφέρει ότι αγάπησε το σενάριο ακριβώς επειδή είναι όπως λέει η ίδια «παράξενο, σκοτεινό, αστείο και ζωντανό» και εξηγεί ότι ένιωσε απόλυτη ελευθερία όταν συνεργάστηκε ξανά με τον Λάνθιμο. Ο Plemons, από την πλευρά του, περιγράφει τον Teddy ως έναν άντρα που εκπροσωπεί την απογοήτευση και την ανησυχία των «ξεχασμένων ανθρώπων» και ότι μέσα από τον χαρακτήρα του βλέπει την ανάγκη πολλών να πιστεύουν σε κάτι πιο μεγάλο.
Το στοιχείο των μελισσών παίζει κεντρικό ρόλο στη συμβολική δομή της ταινίας, μιας και ο Teddy, που είναι μελισσοκόμος, συνδέει τον θάνατο των μελισσών με την καταστροφή του πλανήτη και την τάση για συνωμοσία, κάτι που το έχουμε δει σε διάφορες ταινίες και είναι μία θεωρία που κυκλοφορεί πολύ έντονα εδώ και χρόνια, κάνοντας την μείωση του πληθυσμού των μελισσών να προκαλεί φόβο. Η λέξη «Bugonia» προέρχεται από ένα μεσαιωνικό μύθο που ήθελε τις μέλισσες να αναγεννιούνται από πτώματα και αποτελεί μια σκοτεινή μεταφορά για το πως η απελπισία και η πίστη μπορούν να δημιουργήσουν ζωή μέσα από τη φρίκη.
Το cast, εκτός από τους πρωταγωνιστές, περιλαμβάνονται και ο Aidan Delbis ως Don, ξάδερφος του Teddy, καθώς και άλλους χαρακτήρες που ενισχύουν την αίσθηση μιας «μικρής κοινότητας σε κρίση». Η φωτογραφία του Robbie Ryan δημιουργεί μία έντονη αντίθεση ανάμεσα στο ψυχολογικά σκοτεινό υπόγειο όπου κρατείται η Michelle και τον εξωτερικό, πιο «ζεστό» κόσμο του Teddy. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων η Stone αποδέχθηκε να ξυρίσει το κεφάλι της για τις ανάγκες της ταινίας, μια κίνηση που, όπως είπε, ήταν «ευκολότερη από ό,τι περίμενε», αλλά και συναισθηματικά φορτισμένη. Αυτή η εικόνα μιας ισχυρής γυναίκας χωρίς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της εξουσίας, λειτουργεί ως μεταφορά για την απογύμνωση της ταυτότητας και της δύναμης.
Μέσα από την κωμικοτραγική ιστορία του Bugonia, ο Λάνθιμος κατορθώνει να δημιουργήσει μια δυναμική σάτιρα για τη σύγχρονη εποχή, μιλώντας για συνωμοσίες που είναι η φαντασίωση ενός αποκλεισμένου ανθρώπου, αλλά και το σύμβολο του διάχυτου φόβου για την τεχνολογία, την εταιρική εξουσία και την περιβαλλοντική κρίση. Οι πρωταγωνιστές συμφωνούν ότι η ταινία δεν είναι απλώς μια υπερβολική φάρσα, αλλά ένα κάλεσμα για διάλογο που: «Πρέπει να αναρωτηθούμε τι πιστεύουμε, πώς ακούμε τον άλλον και πώς διαχωρίζουμε τη φωνή της αλήθειας από τη φωνή της παραίσθησης».
&n
bsp;
Η ταινία Bugonia δεν είναι απλώς άλλο ένα έργο του Λάνθιμου, είναι μια «τρελή» αλλά βαθιά στοχαστική ματιά πάνω στις αβεβαιότητες και τις κρίσεις του κόσμου. Μέσα από την απαγωγή, την εξωγήινη φαντασίωση και την οικονομική ανισότητα, η ταινία τοποθετεί ένα καθρέφτη μπροστά μας και μας κάνει να σκεφτούμε το ποιοι είμαστε όταν χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στην ανθρωπότητα και τι συμβαίνει όταν αποφασίζουμε ότι κάποιος άλλος είναι «διαφορετικός» από εμάς.
