Η μεταφορά του best seller της Ruth Ware στην οθόνη υπόσχεται ψυχολογικό σασπένς, αλλά χάνει την εσωτερική ένταση που έκανε το βιβλίο ξεχωριστό.
Το «The Woman in Cabin 10» του Netflix, είναι η πρόσφατη κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Ruth Ware είναι μια υπόθεση ψυχολογικού θρίλερ με κεντρικό άξονα την ανεξήγητη εξαφάνιση μιας γυναίκας κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού σε πολυτελές γιοτ. Όταν η Ruth Ware κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα The Woman in Cabin 10 το 2016, οι αναγνώστες μίλησαν για ένα από τα πιο καλογραμμένα ψυχολογικά θρίλερ της δεκαετίας. Το βιβλίο είναι γραμμένο με την κλασική αγγλική «κλειστοφοβική κομψότητα» που θυμίζει Agatha Christie σε σύγχρονο πλαίσιο που ακολουθεί τη δημοσιογράφο Laura Blacklock, του ερευνητικού ρεπορτάζ σε μία κρουαζιέρα, η οποία πιστεύει ότι είδε μία γυναίκα να την πετάνε στη θάλασσα, ωστόσο όλοι ισχυρίζονται πως δεν υπήρξε ποτέ μια τέτοια επιβάτης στην καμπίνα 10, και τα πάντα μοιάζουν να εξωθούν την πρωταγωνίστρια σε αμφιβολίες, για το τι είδε, για το που βρίσκεται η αλήθεια, αλλά και για τα όρια της δικής της λογικής.
Η κινηματογραφική μεταφορά του Netflix ήρθε σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, με πρωταγωνίστρια την Keira Knightley και σκηνοθέτιδα τη Susanna White, και ανέλαβε ένα δύσκολο έργο του να μεταφέρει την ατμόσφαιρα του βιβλίου που είχε μία σιωπηλή παράνοια, τη γυναικεία εσωτερική φωνή, τη σταδιακή διάλυση της εμπιστοσύνης στην πραγματικότητα και την αμφισβήτηση του μυαλού μας, σε μια πιο γρήγορη, εμπορική γλώσσα. Το αποτέλεσμα είναι μια καλοφτιαγμένη αλλά άνιση μεταφορά και μια ταινία που πιάνει το εξωτερικό περίβλημα του βιβλίου, αλλά χάνει κάτι από τη σκοτεινή του ψυχή.
Το βιβλίο
Η Ruth Ware δεν έγραψε απλώς ένα θρίλερ μυστήριου έγραψε μια μελέτη για την ψυχολογία της γυναικείας ανασφάλειας και του τραύματος. Η Lo Blacklock στο βιβλίο δεν είναι απλώς «η γυναίκα που είδε κάτι περίεργο». Είναι μια γυναίκα που ήδη παλεύει με άγχος, κρίσεις πανικού και ένα πρόσφατο τραυματικό γεγονός. Έτσι, όταν αρχίζει να αμφισβητεί αν είδε πραγματικά τη γυναίκα από την καμπίνα 10 να πέφτει, το ερώτημα δεν είναι μόνο «ποιος είναι ο δολοφόνος», αλλά αν μπορεί να εμπιστευτεί το μυαλό και τις σκέψεις της.
Το βιβλίο κινείται αργά και χτίζει προσεκτικά την ένταση καθώς απομονώνει την ηρωίδα, από την υπόλοιπη «παρέα». Η αίσθηση της παγίδευσης στο γιοτ δεν είναι μόνο φυσική, αλλά και ψυχολογική. Οι διάλογοι είναι ιδιαίτεροι, η αφήγηση εσωτερική και η συγγραφέας χρησιμοποιεί έξυπνα το θολό όριο μεταξύ αντίληψης και παρανόησης, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη ένταση στο μυστήριο.
Η ταινία
Η ταινία του Netflix, αντίθετα, δίνει έμφαση στη δράση και την αισθητική. Από τα πρώτα λεπτά, καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με ένα καλαίσθητο ψυχολογικό θρίλερ, με όμορφα πλάνα, μοντέρνα σκηνογραφία και αίσθηση κινηματογραφικού σασπένς. Όμως, αυτό που λείπει είναι ο εσωτερικός κόσμος της και οι σκέψεις της πρωταγωνίστριας, που προσπαθούν να αποδοθούν μέσα από το βλέμμα της και τη συνολική συμπεριφοράς της. Στο σενάριο, τα στοιχεία ψυχολογικής έντασης έχουν απλουστευτεί και το παρελθόν της ηρωίδας αγγίζεται επιφανειακά, σαν υποσημείωση παρά ως κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Έτσι, η εξαφάνιση της γυναίκας στην καμπίνα 10 αντιμετωπίζεται σαν ένα κλασικό μυστήριο, που απλώς ψάχνουμε να βρούμε «ποίος έκανε το φόνο» και όχι σαν υπαρξιακή κρίση μιας γυναίκας που δεν ξέρει αν μπορεί να εμπιστευτεί τον εαυτό της. Που στην τελική αυτό είναι το νόημα και εκείνο το στοιχείο που θα έκανε την ταινία να ξεχωρίσει.
Επιπλέον, η ταινία επιλέγει μία πιο «γυαλισμένη» αισθητική και το γιοτ μοιάζει λιγότερο με παγίδα και περισσότερο με διαφήμιση πολυτελούς ταξιδιού. Αντίθετα, στο βιβλίο, η αίσθηση του εγκλεισμού και της ασφυξίας είναι παντού, ενώ στην ταινία, η ατμόσφαιρα είναι ιδανική, αλλά όχι απειλητική.
Οι ερμηνείες
Η Keira Knightley είναι, αναμφίβολα, σωστή επιλογή για τον ρόλο, έχει το βλέμμα και την ευαισθησία που χρειάζεται ο χαρακτήρας, αλλά το σενάριο δεν της επιτρέπει να ξεδιπλώσει τις αποχρώσεις που έχει ο χαρακτήρας στο βιβλίο. Εκεί όπου η πρωταγωνίστρια της Ware είναι πληγωμένη, ευάλωτη, με διακυμάνσεις φόβου και παράνοιας, η πρωταγωνίστρια στην ταινία του Netflix φαίνεται περισσότερο ψύχραιμη στον πανικό της ιστορίας και θυμίζει έντονα μια ηρωίδα τύπου Gone Girl ή The Girl on the Train. Αυτό κάνει την ιστορία πιο «κινηματογραφική» αλλά και λιγότερο ανθρώπινη. Η αμφιβολία για το αν είναι αξιόπιστη αφηγήτρια αποτελεί το βασικό στοιχείο του βιβλίου και εδώ μετατρέπεται απλώς σε ένα μυστήριο χωρίς ψυχολογικό βάθος.
Η πλοκή
Η ταινία παραμένει σχετικά πιστή στον βασικό κορμό, αλλά κάνει αρκετές αλλαγές στη δομή και στο τέλος. Χωρίς να κάνουμε spoilers, η λύση του μυστηρίου στη μεγάλη οθόνη είναι πιο καθαρή, πιο εύπεπτη, και λιγότερο αμφίσημη από εκείνη του βιβλίου. Το βιβλίο αφήνει ανοιχτά ερωτήματα για το ποιος ελέγχει την αφήγηση και τι πραγματικά συνέβη, η ταινία τα κλείνει όλα σε ένα φινάλε τύπου Hollywood, κάπως ικανοποιητικό, αλλά προβλέψιμο. Αυτή η επιλογή κάνει την ταινία πιο φιλική στο ευρύ κοινό, αλλά στερεί τη μαγεία της αβεβαιότητας που έκανε το βιβλίο τόσο γοητευτικό.
Το «The Woman in Cabin 10» είναι μια καλοφτιαγμένη αλλά απλοποιημένη μεταφορά που δεν καταστρέφει το πνεύμα του βιβλίου, αλλά το κάνει πιο εύκολο, πιο γρήγορο, λιγότερο πολυσύνθετο. Για τους αναγνώστες της Ruth Ware, η ταινία ίσως φανεί επιφανειακή για όσους δε γνωρίζουν το βιβλίο, λειτουργεί ως ένα καλοστημένο, ελαφρώς παλιομοδίτικο θρίλερ. Ίσως, τελικά, η «γυναίκα στην καμπίνα 10» να λείπει περισσότερο στην ταινία απ’ ό,τι στην ίδια την πλοκή, γιατί λείπει η εσωτερική της φωνή, αυτό δηλαδή που έκανε το βιβλίο να σε στοιχειώνει καιρό μετά το τέλος της ανάγνωσης του.
