Ο Kogonada υπογράφει μια μεταφυσική ιστορία αγάπης με πρωταγωνιστές τη Margot Robbie και τον Colin Farrell, που συναρπάζει με την αισθητική της αλλά παλεύει να ισορροπήσει ανάμεσα στο συναίσθημα και την υπερβολή.
Ο Kogonada, γνωστός για τις ατμοσφαιρικές και στοχαστικές ταινίες του όπως Columbus και After Yang, επιχειρεί με «A Big Bold Beautiful Journey» μια πιο φιλόδοξη προσέγγιση, ένα μείγμα ρομαντικής φαντασίας και μεταφυσικής εξερεύνησης του χρόνου. Η ταινία δείχνει από την αρχή ότι δεν θέλει απλά να αφηγηθεί μια ιστορία αγάπης, αλλά να διερευνήσει πώς οι στιγμές του παρελθόντος διαμορφώνουν το παρόν, τι θα μπορούσε να γίνει αν είχαμε την ευκαιρία να «ξαναδούμε» ή να αλλάξουμε αυτές τις στιγμές.
Οι βασικοί ήρωες, η Sarah (Margot Robbie) και ο David (Colin Farrell), είναι δύο άνθρωποι με τραύματα, με επιλογές που τους έχουν σημαδέψει. Η συνάντησή τους σε έναν γάμο μοιάζει χωροχρονικά τυχαία αλλά γίνεται η αφετηρία για ένα ταξίδι. Το ταξίδι τού «τι θα γινόταν αν…», καθώς μέσα από «μαγικές πόρτες» επανέρχονται σε σημαντικές στιγμές του παρελθόντος τους. Η κεντρική ιδέα αφορά τη μετάνοια, τη δυνατότητα αλλαγής, την αυτογνωσία, αλλά και τις συνέπειες των αποφάσεών μας, όπως για παράδειγμα τι ξεχάσαμε, τι φοβηθήκαμε να κάνουμε, πώς απορρίψεις ή αποστάσεις που μας φάνηκαν ασφαλείς διαμόρφωσαν ποιοι είμαστε τώρα. Υπάρχει και ένας διάχυτος μαγικός ρεαλισμός, που ζητά από τον θεατή να δεχθεί ότι υπάρχουν παραθυράκια στο χρόνο, συμβολικές διεξόδους από το παρόν προς το παρελθόν.
Πρωταγωνιστές και ερμηνείες
Η Margot Robbie και ο Colin Farrell κρατούν τους δύο βασικούς ρόλους. Παρά το ότι οι χαρακτήρες τους δεν είναι εντελώς «απογυμνωμένοι» από τα κλισέ του είδους — ειδικά της ρομαντικής φαντασίας — καταφέρνουν να προσδώσουν κάποια αληθινά αισθήματα στις στιγμές που η ταινία «χαλαρώνει» από το φορτίο του συμβόλου και του μεταφυσικού στοιχείου.
Ωστόσο, αρκετοί θα έλεγαν ότι η χημεία μεταξύ τους δεν απογειώνει πάντα τις σκηνές, αν και υπάρχουν στιγμές που η συναίσθηση του παρελθόντος ή οι μεγάλες συναισθηματικές αποκαλύψεις φαίνονται περισσότερο ως ιδέες και λιγότερο ως ζωντανές εμπειρίες. Προσωπικά βρήκα πολύ αναζωογονητικό και ενδιαφέρον να δω τον Colin Farrell σε μια πιο γλυκιά και ρομαντική ταινία, από τις συνηθισμένες του περιπέτειες ή δράματα. Ο Farrell αποδεικνύει ότι ναι μπορεί να παίξει και πιο απλά και γλύκα πράγματα με την ίδια αξιοπρεπή υποκριτική ικανότητά που τον ξέρουμε και σε άλλα είδη. Για την Margot Robbie ο ρόλος ήταν αρκετά πιο κοντά σε αυτό που αποπνέει το πρόσωπο της, δηλαδή μία όμορφη κοπέλα που μπορεί εύκολα να είναι η πρωταγωνίστρια σε μια ρομαντική ταινία.
Οι δευτεραγωνιστές (π.χ. Phoebe Waller-Bridge, Kevin Kline κ.ά.) προσθέτουν χρώμα και στιγμιαίες αναλαμπές, αλλά ο ρόλος τους συχνά είναι περισσότερο λειτουργικός όπως να δώσουν διάσταση ή ανάπαυλα στη ροή παρά να συμβάλλουν βαθύτερα στην εξέλιξη των ηρώων και της
Σκηνοθεσία και τεχνικά στοιχεία
Στα πλεονεκτήματα της ταινίας κατατάσσονται η σκηνοθεσία του Kogonada, που δείχνει πως δεν λύγισε από τις απαιτήσεις μιας πιο εμπορικής ή πιο μεγάλου προϋπολογισμού παραγωγής. Οι εικόνες είναι όμορφες, οι συμβολισμοί μέσα από το φως, τα χρώματα και τις αλλαγές χώρου — τις πόρτες προς το παρελθόν, τοπία που μοιάζουν με όνειρα — λειτουργούν ως μεταφορές ψυχικών καταστάσεων.
Η μουσική και η ατμόσφαιρα συμβαδίζουν με την πρόθεση του έργου ειδικά όταν υπάρχει μια διάθεση σχεδόν μελαγχολική, αλλά και τρυφερή, που ζητά τον συναισθηματικό καθρέφτη από το θεατή. Σε αυτό, η ταινία πετυχαίνει να συγκινήσει εκεί που αφήνει χώρο για σιωπή, για ανάμνηση, για αμφιβολία και ενδοσκόπηση.
Αδύνατα σημεία και περιορισμοί
Παρά τα αισθητικά επιτεύγματα και τις καλές στιγμές, η ταινία δεν αποφεύγει ορισμένες παγίδες όπως είναι η υπερβολική συναισθηματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι σε κάποια η ταινία συχνά πέφτει σε μελοδραματικές παγίδες, με διαλόγους και σκηνές που μοιάζουν να επιδιώκουν το συγκινησιακό αποτέλεσμα με τρόπο λίγο επιτηδευμένο.
Η έλλειψη βάθους στα προσωπικά προφίλ είναι ένα από τα αδύναμα στοιχεία της ταινίας. Οι χαρακτήρες της Sarah και του David, παρότι έχουν τραύματα και παρελθόν, δεν αισθάνεσαι ότι είναι πάντα πλήρως ανεπτυγμένοι. Μερικά γεγονότα που θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερη επίδραση εμφανίζονται επιφανειακά ή ως μέρος του συμβολικού ταξιδιού και περνάνε αρκετά περαστικά ως αδιάφορα. Αυτό δυσκολεύει την εμπλοκή του θεατή σε όλη τη διάρκεια του έργου.
Η ιδέα των «μαγικών θυρών» και των αναδρομών παίζει σημαντικό ρόλο, αλλά κάποιες μεταβάσεις είναι απότομες ή λίγο πολύ φαντασμαγορικές, με αποτέλεσμα να χάνεται η αίσθηση του πραγματικού χρόνου και της συνέχειας. Ορισμένοι θεατές μπορεί να νιώσουν ότι η ταινία χάνει το μέτρο μεταξύ φαντασίας και αληθινού συναισθήματος.
Το «Α Big Bold Beautiful Journey» είναι ένα έργο με φιλόδοξες προθέσεις που θέλει να μιλήσει για τον χρόνο, τη μνήμη, τον έρωτα, την τύχη και τις επιλογές που μας διαμόρφωσαν. Είναι μια ρομαντική ιστορία που δε θέλει να μείνει στα στενά όρια του μύθου της αγάπης προσπαθεί να είναι μεταφυσική, συμβολική, σχεδόν στοχαστική.
Όταν καταφέρνει να συγκρατήσει την υπερβολή, να αφήσει τον χώρο για ήσυχη παρατήρηση, όταν οι πρωταγωνιστές της γίνονται περισσότερο άνθρωποι με ελαττώματα παρά αρχετυπικοί ήρωες, τότε η ταινία ξεδιπλώνει το πραγματικό της δυναμικό. Όμως συχνά η ανάγκη για «το μεγαλείο» - με χρώματα, με σκηνές παρελθόντος, με συμβολικά περάσματα δείχνει να πνίγει την απλότητα που θα έδινε ώθηση στην ενσυναίσθηση.
Τελευταίες σκέψεις
Αν αγαπάς το σινεμά που αναζητά την καρδιά του ανθρώπου μέσα από μεταφυσικά μονοπάτια, αν δε σε απωθούν οι συναισθηματικές υπερβολές και οι συμβολισμοί, το «A Big Bold Beautiful Journey» αξίζει μια θέση στις ταινίες που βλέπεις στο cinema, σίγουρα δεν είναι τέλειο, αλλά έχει στιγμές που σε αγγίζουν. Αν όμως ψάχνεις μια πιο μετρημένη, «ρεαλιστική» ιστορία αγάπης, με καθαρή πλοκή, χωρίς να φεύγει πολύ από το οικείο, μπορεί η ταινία να σου φανεί παραφορτωμένη ή υπερβολικά δομημένη προς το συναίσθημα.
Για μένα είναι μια γενναία προσπάθεια που δεν απογειώνεται τελείως, αλλά προσφέρει στιγμές που σου μένουν, αν δεχτείς την έμπνευση και την ευαισθησία της.
