Ήρωες που ζουν στην ψυχή μας, η ψυχολογική και κοινωνική δύναμη της ταύτισης με ένα φανταστικό πρόσωπο.
Ο πυρετός που συνοδεύει την προβολή του The summer I turned pretty (TSITP) έχει σαρώσει τον κόσμο και οι θεατές όλων των ηλικιών έχουν αφοσιωθεί απίστευτα στο νεανικό δράμα της Jenny Han . Υπάρχει κάτι στον συνδυασμό του ονειρικού καλοκαιριού στο Cousins Beach και του ακραίου εφηβικού άγχους που γίνεται ακαταμάχητο για κάθε ηλικία. Αλλά γιατί οι φανταστικοί χαρακτήρες μας ελκύουν τόσο πολύ; Για μερικούς ανθρώπους είναι περίεργο και μπορεί να μην καταλαβαίνουν γιατί οι θαυμαστές φτάνουν στο σημείο να τσακώνονται σχετικά με το αν η Ομάδα Conrad ή η Ομάδα Jeremiah είναι η σωστή επιλογή για την Belly.
Σύμφωνα με την ψυχολογία οι ιστορίες για εφήβους μπορούν να προκαλέσουν συναισθήματα στα οποία όλοι αγαπάμε να προσκολληθούμε. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να θυμηθούν ξεκάθαρα τα εφηβικά τους χρόνια - και ας μη θυμούνται τι έφαγαν χθες το βράδυ- όπου τα ψηλά ήταν πολύ ψηλά και τα χαμηλά πολύ χαμηλά λόγω των ορμονικών αλλαγών της εφηβείας και της πρώιμης ενήλικης ζωής. Επίσης, μία εφηβική ιστορία μας κάνει επίσης να νιώθουμε νοσταλγία για τότε που τα πράγματα φαινόταν πιο εύκολα, καθώς για μερικούς, η ζωή τους έγινε πολύ πιο περίπλοκη στα ενήλικα χρόνια τους.
Το ερωτικό τρίγωνο και η έντονα βασισμένη στους χαρακτήρες του «The summer I turned pretty» αποδεικνύονται επίσης εθιστικά, καθώς οι θαυμαστές απορροφούν το δράμα και την ίντριγκα. Ένα ερωτικό τρίγωνο μπορεί να μας κάνει βαθιά περίεργους και να υποστηρίζουμε συγκεκριμένους ανθρώπους, λες και είναι οι κολλητοί μας. Συχνά, οι άνθρωποι διαπιστώνουν ότι το ποιος υποστηρίζουν στο ερωτικό τρίγωνο μπορεί να αλλάξει κατά τη διάρκεια μιας σειράς. Το γεγονός ότι μπορεί να επενδύσουμε σε μεγάλο βαθμό στους χαρακτήρες, στις ιστορίες τους και σε αυτό που αυτό αντιπροσωπεύει για εμάς πολλές φορές αγγίζει την υπερβολή. Ίσως, κάποιος από εμάς να έχει βρεθεί στη θέση του χαρακτήρα στο παρελθόν, ή επίσης μπορεί να ευθυγραμμίζουμε την ταυτότητά μας με το πώς θέλουμε να μας βλέπουν και ποια χαρακτηριστικά ή συμπεριφορές θεωρούμε επιτρεπτά.
Η ταύτιση μέσα από την ιστορία
Επειδή η αφήγηση ιστοριών είναι ένας τρόπος να θίξουμε ιδέες που είναι σημαντικές για εμάς, η σύνδεση με μια ιστορία και τους χαρακτήρες της είναι σημαντική και συχνά, μπορεί να νιώθουμε ακόμη και μεγαλύτερη ενσυναίσθηση για μια ιστορία παρά για πράγματα και ανθρώπους στην καθημερινότητά μας.
Οι σχέσεις μας με τους χαρακτήρες ως παρα- κοινωνικές σχέσεις ή μονόπλευρες σχέσεις που έχουμε με τα μέσα ενημέρωσης που παρακολουθούμε, μπορούν να έχουν μια έντονη επίδραση επάνω μας. Ακόμα και αν ένας χαρακτήρας δεν μπορεί να μας απαντήσει ή να αλληλεπιδράσει με οποιονδήποτε τρόπο μαζί μας, είναι λογικό ότι αν γυρίσουμε σπίτι το βράδυ και περάσουμε μία ή δύο ώρες - ή και περισσότερες, δεν κρίνουμε, και εμείς τα ίδια κάνουμε παρακολουθώντας μια τηλεοπτική σειρά, μπορεί να δεθούμε πραγματικά μαζί με τους πρωταγωνιστές επειδή μας φέρνουν χαρά ή μας φτιάχνουν τη διάθεση μετά από μια δύσκολη μέρα. Και το να νιώθουμε τόση αγάπη για αυτούς τους χαρακτήρες θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι είμαστε ικανοί για πολλή μεγάλη ενσυναίσθηση. Η αλήθεια όμως είναι ότι πρέπει να ασχοληθεί κάνεις με έναν πραγματικά ανθρώπινο τρόπο για να νιώσει αυτή τη σύνδεση. Αυτό όμως είναι πιθανώς ένα σημάδι ότι είμαστε ικανοί για ορισμένα κοινωνικά πράγματα που είμαστε πρόθυμοι να αφήσουμε τον εαυτό μας να νιώσει πραγματικά.
Τι λέει η επιστήμη
Δεν υπάρχουν πολλές επιστημονικές αποδείξεις που να εξηγούν γιατί κάποιοι άνθρωποι τείνουν να είναι απίστευτα παθιασμένοι, ενώ άλλοι είναι πιο χαλαροί που προτιμούν απλώς να παρακολουθούν τη σειρά και να την αφήνουν να ξεδιπλωθεί χωρίς άγχος. Πρέπει να εμπλακείς με έναν πραγματικά ανθρώπινο τρόπο για να νιώσεις αυτή τη σύνδεση.
Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερη τάση να εμβαθύνουν στα πράγματα μπορεί να έχουν μεγαλύτερη τάση σε αυτό, ενώ άλλοι έχουν μια πιο ευρεία οπτική. Ένα μέρος αυτής της τάσης θα φαινόταν σε οτιδήποτε κάνουμε και στον βαθμό που του αφιερωνόμαστε πλήρως και διεξοδικά. Αλλά ακόμα και αν δεν είσαι ο τύπος που θέλει να κάνει τα πάντα ή τίποτα, οι φανταστικοί χαρακτήρες είναι συχνά avatars για εμάς και αφήνουμε τον εαυτό μας να νιώθει συναισθήματα μέσα από εκείνους, ακόμα και αν δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με όλα όσα τους συμβαίνουν.
Αυτή η προσκόλληση και η παρα-κοινωνική σχέση μαζί τους μπορούν επίσης να συμβούν με διασημότητες, οι οποίες, κατά κάποιο τρόπο, είναι αναμφισβήτητα φανταστικοί χαρακτήρες για εμάς. Σίγουρα γνωρίζουμε την εικόνα που παρουσιάζουν δημόσια, η οποία μπορεί να συμφωνεί ή όχι με το ποιοι πραγματικά είναι, και μαντεύουμε τα υπόλοιπα.
Η δύναμη της έλξης είναι ισχυρή και δεν μπορείς να υποτιμήσεις το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ ελκυστικοί. Οι περισσότεροι άνθρωποι, δε βλέπουν αυτό το επίπεδο φυσικής έλξης. Είναι, λοιπόν, φυσιολογικό να έχεις υπερβολική προσκόλληση σε έναν φανταστικό χαρακτήρα ή μία διασημότητα, αρκεί να μη γίνει εμμονή που να κυριαρχεί στη ζωή σου. Αν, ας πούμε, σκέφτεσαι τόσο πολύ τον Leonardo DiCaprio ή τη Jeniffer Lawrence που δε βγαίνεις με κανέναν άλλον εξαιτίας αυτής της έλξης, τότε είναι που μπορεί να είναι ανθυγιεινό. Ως επί το πλείστον, όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανότατα δεν έχουν εμμονή σε αυτόν τον βαθμό. Αλλά και πάλι στη φωτιά δεν πέφτουμε.
Σε κάποιο βαθμό όλοι έχουμε νιώσει τα Φιλαράκια, φίλους μας. Το ότι αναγνωρίζουμε ότι τους συμπαθούμε σαν φίλους πραγματικούς είναι πολύ βασικό. Αν τώρα σταματάμε να κάνουμε παρέα με άλλους ανθρώπους γιατί πιστεύουμε ότι θα κάνουμε Χριστούγεννα στη Monica και θα δοκιμάσουμε την τελεία μαγειρική της, ε κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα.