Η Τάνια Σκραπαλιώρη είδε την πρόσφατη μίνι σειρά ντοκιμαντέρ τουNetflix που λειτουργεί και ως οδηγός "Video Games For Dummies" για την περίοδο των βιντεοπαιχνιδιών από τα 70s ως τα 90s.
Η Τάνια Σκραπαλιώρη είδε την πρόσφατη μίνι σειρά ντοκιμαντέρ τουNetflix που λειτουργεί και ως οδηγός "Video Games For Dummies" για την περίοδο των βιντεοπαιχνιδιών από τα 70s ως τα 90s.
Ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ «Νοσταλγία Αγάπη μου» που κάνει θραύση εδώ και καιρό στο δυναμικό κοινό καταναλωτών της ποπ κουλτούρας φέρνειη δημοφιλής πλατφόρμα του Netflix, High Score,με μια σειρά σαραντάλεπτων ντοκιμαντέρ για τη «χρυσή περίοδο» των video games από τα ‘70s μέχρι τα ‘90s.
Από τις ατέλειωτες εργατοώρες στα «ουφάδικα» πάνω από το Pacman και το Space Invaders και τις κασέτες του Atari μέχρι τις μεγάλες δόξες τηςNintendo και της Segaκαι από τα πρώτα παιχνίδια ρόλων (RPG) μέχρι τις πρώιμες δοκιμές τρισδιάστατων και δικτυακών βιντεοπαιχνιδιών, το High Score φιλοδοξεί σε έξι μέρη να καταγράψει -έστω και σε αδρές γραμμές- μια ιστορία των μεγάλων οροσήμων της πρώτης χρυσής περιόδου οικιακού gaming πριν τη νέα εποχή που επεφύλασσε στον χώρο η έκρηξη των νέων τεχνολογιών μετά το millennium.
Αν μιλήσουμε με όρους επιστημονικής και σοβαρής ιστοριογραφίας, η καταγραφή αυτή δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα καλαίσθητο, πιασάρικο πασάλειμμα που εστιάζει κυρίως στα ήδη γνωστά απαστράπτοντα πρόσωπα της gaming ιστορίας, όπως ο ιδρυτής της Atari, Nolan Bushnell και ο δημιουργός του Space Invaders, Tomohiro Nishikado και στο mainstream δίπολο ΗΠΑ – Ιαπωνία, ως υπερδυνάμεων της gaming βιομηχανίας. Παρόλα αυτά, κάτω από τον φακό του εκλαϊκευμένου ψυχαγωγικού ντοκιμαντέρ, το High Score έχει καλύτερες επιδόσεις. Η σύγχρονη, γρήγορη και ευφυής τηλεοπτική οπτική που υπηρετεί, σε συνδυασμό με μια πολύ καλή παραγωγή, παραδίδει έναν συμπυκνωμένο εύχρηστο οδηγό των βασικών στοιχείων της ιστορίας video games για αρχαρίους. Καιαν μη τι άλλο, μας κάνει να σκεφτόμαστε τι ωραία που θα ήταν αν κάποιο παραγωγικό team καταπιανόταν στο εγγύς μέλλον με την επόμενη πίστα του εγχειρήματος.
Κάποιες ευπρόσδεκτες πινελιές βάθους δεν λείπουν βέβαια και εδώ -όπως η συνέντευξη του βρετανού video game developer Dylan Cuthbert που σε ηλικία 18 ετών πήρε με συνοπτικές διαδικασίες μεταγραφή για τη Nintendo, χάρη στα κατορθώματά του στο πεδίο της τρισδιάστατης γραφιστικής, αλλά και η εμφάνιση του Ryan Best, δημιουργού του πολυσυζητημένου RPG παιχνιδιού με LGBTκατεύθυνσηGay Blade. Σε γενικές γραμμές, πάντως, η αφηγηματική δομή των έξι επεισοδίων του High Score προσκολλάται σε ένα πρώτο, πολύ βασικό επίπεδο και ποντάρει στις αδιαμφισβήτητες χάρες της παρουσίασης.
Τo High Score δεν είναι το ντοκιμαντέρ που θέλεις να δεις αν ζητάς το «από κάτω κείμενο» της ιστορίας των video games.Για την ακρίβεια, είναι τόσο σύντομο, γρήγορο και επιφανειακό που δεν φαίνεται πιθανό να είχε κανέναν τέτοιο σκοπό εξαρχής. Σε αυτήν την επιφάνεια, όμως, επιπλέουν με χάρη πολύχρωμες pop στιγμές αντικειμένων και ιστοριών που λίγο-πολύ όλοι όσοι πιάσαμε έστω και μια φορά κονσόλα στα χέρια μας έχουμε αγαπήσει και ίσως και να νοσταλγούμε μέσα στην παραζάλη του Playstation 5, των mobile εφαρμογών και του online gaming. Είναιένα ντοκιμαντέρ-«αμερικανιά», από εκείνες που βλέπονται πολύ ευχάριστα, χωρίς ιδιαίτερες τύψεις ποιοτικής έκπτωσης. Σοφότερος δεν θα βγεις απαραίτητα, αλλά μια έφοδο στο πατάρι για καμιά ξεχασμένη κονσόλα θα την κάνεις.
