Το Spotify φέτος μας άφησε στο «seen» και κάπως μας αρέσει αυτό.
Κάθε χρόνο το Spotify Wrapped εμφανίζεται σαν το πιο passive-aggressive ημερολόγιο του πλανήτη. Μας θυμίζει πόσο Taylor Swift ακούσαμε, πόσες ώρες περάσαμε με sad-girl playlist, πόσο συχνά βάλαμε το αγαπημένο εφηβικό μας τραγούδι, ενώ λέγαμε ότι το έχουμε ξεπεράσει. Είναι η στιγμή που ολόκληρο το internet γίνεται ένας τεράστιος ψυχαναλυτής. Δωρεάν, εντυπωσιακός και λίγο... ξεμπροστιάζων.
Μόνο που το 2025… άργησε. Και όχι απλώς «μια μέρα».
Άργησε αρκετά ώστε να αναρωτηθούμε μήπως το Spotify βαρέθηκε να μας βλέπει να κλαίμε με τον ίδιο καλλιτέχνη για τρίτη χρονιά σερί.
Όταν το Wrapped άργησε και ίσως έκανε καλά
Σε έναν κόσμο που όλα γίνονται σε real-time: τα μηνύματα, τα νέα, οι κρίσεις και οι καφέδες, το Spotify Wrapped είναι από τις ελάχιστες digital τελετουργίες που περιμένουμε με ανυπομονησία. Σχεδόν τελετουργικά. Και φέτος, ενώ όλοι είχαν ετοιμάσει ήδη το πρώτο story («Μην με κρίνετε για το #1 μου, δεν είμαι καλά»), το Spotify αποφάσισε να καθυστερήσει το ετήσιο Spotify Wrapped.
Σαν να μας δοκίμαζε.
Μήπως τελικά αυτή η παύση ήταν απαραίτητη; Μήπως δεν χρειαζόμασταν άλλο ένα infographic που να μας φωνάζει ότι το 2025 ήταν χρονιά κρίσης, breakups και hyperfixations;
Το internet πανικοβλήθηκε, με τον πιο χαριτωμένο τρόπο
Στο TikTok και το X, η καθυστέρηση έγινε trend από μόνη της. Memes τύπου:
«Το Spotify Wrapped κάνει ghosting όπως ο πρώην μου» ή «Ίσως δεν μου το βγάζει γιατί άκουγα μόνο τον ίδιο άνθρωπο σε διαφορετικά remixes».
Και κάπως έτσι, το Wrapped απέδειξε ξανά ότι είναι λιγότερο μουσικός απολογισμός και περισσότερο κοινωνικό event. Το FOMO φέτος ήταν πραγματικό σαν να περίμενε όλος ο πλανήτης να δει αν έζησε καλύτερα ή χειρότερα από τους υπόλοιπους.
Τι σημαίνει η καθυστέρηση για το 2025;
Κάθε χρόνο το Wrapped γίνεται μικρογραφία της χρονιάς μας. Ο τρόπος που αντιδράσαμε στην καθυστέρησή του λέει πολλά για τη γενιά μας. Είμαστε κουρασμένοι. Και λίγο αγχωμένοι. Ακόμα και αυτή η ετήσια ψηφιακή μας κάθαρση μάς αγχώνει πλέον. Ίσως χρειαζόμαστε μια επιβεβαίωση. Όχι απαραίτητα likes που πέφτουν βροχή αλλά το comfort του να μάθουμε ότι άλλοι άκουγαν το ίδιο 3λεπτο τραγούδι σε λούπα καθημερινά. Αλλά μέσα σε όλο αυτό, η καθυστέρηση έκανε κάτι περίεργο. Μας θύμισε πόσο χαιρόμαστε αυτές τις μικρές, χαζές, ψηφιακές παραδόσεις. Πόσο ωραίο είναι να περιμένεις κάτι μόνο και μόνο επειδή σε κάνει να νιώθεις μέρος μιας παρέας, έστω και online.
Και στο τέλος της ημέρας… ίσως το Wrapped να μην άργησε καθόλου. Ίσως απλώς μας έκανε να σταματήσουμε για λίγο. Να κοιτάξουμε τη χρονιά μας χωρίς charts και ποσοστά. Να παραδεχτούμε σε ποια φάση βρισκόμαστε πριν μας το πει ένας αλγόριθμος.
Και όταν τελικά έρθει, ίσως να το ζήσουμε πιο έντονα.
