Skagboys, ή το prequel του Trainspotting

Ο Θάνος Καραγιαννόπουλος έχει μεταφράσει το νέο βιβλίο του Ίρβιν Γουέλς.

 Στο βιβλίο Skagboys  (εκδόσεις Οξύ) ανακαλύπτουμε πως ο Ρέντον, ο Sick Boy, o Tόμμυ, ο Σπαντ και ο Mπέγκμπι έχουν ιστορία πολύ πριν από το Trainspotting. Εδώ ο Irvine Welsh αφηγείται τις εφηβικές αναζητήσεις των γνωστών του πρωταγωνιστών σε μια δεκαετία (1980s) που άλλαξε ριζικά την Βρετανία. Το βιβλίο αφορά τις πρώτες επαφές των γνωστών πρωταγωνιστών με την ηρωίνη, τις μεταξύ τους σχέσεις, τις οικογένειές τους, τα άγχη τους, την κοινωνία που αλλάζει και την κοινωνική περιθωριοποίηση. Εξάλλου, η λέξη ‘Skag’ είναι η αγαπημένη αργκό λέξη του Welsh για την ηρωίνη και το βιβλίο σκιαγραφεί την όλη πορεία εξέλιξής των πρωταγωνιστών από περιστασιακούς χρήστες σε πρεζάκια.

Ο μεταφραστής του βιβλίου  Θάνος Καραγιαννόπουλος  μίλησε πρόσφατα στο Γκρέκα για το μήνυμα του βιβλίου και για τους πρωταγωνιστές του:

 «Το Skagboys είναι κατά τη γνώμη μου ένα βιβλίο που αφορά στην πορεία που ακολουθεί μια παρέα νέων ανθρώπων της εργατικής τάξης, περισσότερο ή λιγότερο σκεπτόμενων, περισσότερο ή λιγότερο δραστήριων, στο Εδιμβούργο της δεκαετίας του ’80. Μια εποχή που βλέπουν τις ευκαιρίες να λιγοστεύουν και την πραγματικότητα γύρω τους να τους γυρίζει την πλάτη – κάτι σαν την Ελλάδα του σήμερα. Οι φιλίες, οι έρωτες, οι απώλειες, οι ματαιώσεις, τα ναρκωτικά. Δικά μας πράγματα.O Welsh μας μιλάει για τους εθισμούς, μας μιλάει για τις επιλογές που κάνεις σε μικρή ηλικία -συνειδητά στην καλύτερη περίπτωση- και φτάνουν εντέλει να σε καθορίσουν. Γιατί όταν θες να είσαι συνεπής με τον εαυτό σου στην ηλικία που διαμορφώνεσαι, η παλινδρόμηση σου φαίνεται πισωγύρισμα. Οπότε συνεχίζεις στο κανάλι που άνοιξες, είτε το διάλεξες τελικά είτε όχι. Αυτοκαταστροφή, αυτογνωσία και ό,τι είναι ανάμεσά τους. Νομίζω ότι το βιβλίο έχει ένα σαφές πολιτικό μήνυμα. Όσο δούλευαν στο φουλ τα εργοστάσια και τα ανθρακωρυχεία, η βρετανική κοινωνία είχε καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά. Οι κοινωνικές κατακτήσεις μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έρχονταν σταθερά και σταδιακά κι υπήρχε παράλληλα κι αυτό το στοιχείο της μητρόπολης που πάντα γεννάει πράγματα, στην τέχνη, στο θέατρο, στη μουσική, το ροκ, το πανκ, το new wave, όλα αυτά. Και μετά έρχεται η Θάτσερ και σου λέει, όπα παιδιά, αποικίες τέλος, ούτε τα Φόκλαντς μας κάτσανε, τα κεφάλια μέσα μέχρι νεωτέρας. Πάμπολλες κυβερνήσεις βέβαια εκλέγονται με το σύνθημα «γαμήστε τον κοινωνικό ιστό».

Διάβασε ολόκληρη την συνέντευξη εδώ:  http://grekamag.gr/16791/