Στέλιος Μιχελής (Mod Phototoxic): Θεωρώ τον συνδυασμό ματιών και εγκεφάλου ως την πρωταρχική φωτογραφική μηχανή

Η φωτογραφική μου απλά βοηθάει αυτό που αντιλαμβάνομαι να το αποτυπώσω και να το μοιραστώ με τους άλλους.

Το Youth Platform είναι πάντα κοντά σε «ανήσυχους» νέους που ασχολούνται με διάφορες τέχνες. Ο Στέλιος Μιχελής (Mod Phototoxic) προσπαθεί να συνδυάσει την νοσηλευτική, που είναι απόφοιτος, με την φωτογραφία και πρόσφατα έκανε την έκθεση Senses | One Life One Body με ιδιαίτερα επιτυχία. Διαβάστε τα όσα ενδιαφέροντα είπε στον Παναγιώτη Λουκά.
 
Γεννήθηκα στην Αθήνα, είμαι απόφοιτος νοσηλευτικής  του  ΑΤΕΙ Δ.Ελλάδας και ασχολούμαι με την φωτογραφια.Υπογράφω ως Mod Phototoxic , όνομα το οποίο δημιουργήθηκε από το ενδιαφέρον μου για το ιατρικό αντικείμενο.

Η πρώτη μου επαφή με την φωτογραφία ήταν σ’ ένα ταξίδι μου στην νότια Ιταλία, όταν ήμουν 15 χρονών. Αιχμαλώτιζα φωτογραφίες  με την πρώτη μου φωτογραφική , μία Pentax , βλέποντας ότι στη ζωή ασήμαντα πράγματα που δεν τα προσέχουμε  γίνονται αμέσως όμορφα μέσω της φωτογραφίας αποτυπώνοντας λεπτομέρειες που μπορεί να μην είχαμε προσέξει.

Θεωρώ τον συνδυασμό ματιών και εγκεφάλου ως την πρωταρχική φωτογραφική μηχανή. Η φωτογραφική μου απλά βοηθάει αυτό που αντιλαμβάνομαι να το αποτυπώσω και να το μοιραστώ με τους άλλους. Όταν θέλω να ξεφύγω από την ρουτίνα της  πραγματικότητας , φτιάχνω έναν δικό μου κόσμο και εικόνες μέσα από τις φωτογραφίες μου. Αυτό θεωρώ ότι με τράβηξε περισσότερο , το να μπορώ να ξεφεύγω.

Μου αρέσει να φωτογραφίζω πρόσωπα και καθημερινούς ανθρώπους από διάφορους πολιτισμούς αλλά κυρίως προτιμώ την φωτογραφία που έχει να κάνει με ιατρικό περιεχόμενο και ότι έχει σχέση με το ανθρώπινο σώμα. Πιστεύω ότι το ιατρικό αντικείμενο σε μία φωτογραφία είναι αρκετά δύσκολο να αποτυπωθεί και θέλει φαντασία, ώστε να βγει και μία καλλιτεχνική άποψη, άλλωστε αυτό είναι το ζητούμενο.Το καλό είναι ότι η φαντασία υπάρχει, όπως και πολλές ιδέες. Μου αρέσουν τα δύσκολα, θέτουν στόχους για καλύτερα αποτελέσματα , ένας λόγος ο οποίος με έκανε να ασχοληθώ περισσότερο μ’ αυτό.

Η ζωή είναι γεμάτη χρώματα, από το έδαφος που πατάμε μέχρι τη δύση του ήλιου,  η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας για μένα, θα ήταν αδικία να μην αποτυπώνω έγχρωμες φωτογραφίες. Μερικές φορές πό την άλλη το ασπρόμαυρο, που είναι για μένα από τα πιο δύσκολα είδη φωτογραφίας  κάνει αντικείμενα, ανθρώπους  και τοπία να δείχνουν καλυτερα από μία έγχρωμη φωτογραφία λόγω του ότι γίνεται πολύ έξυπνα η αντίθεση και ο συνδυασμός  άσπρου – μαύρου – γκρί. Έχω δείξει την προτίμηση μου σε έγχρωμες φωτογραφίες με έντονες δόσεις ψυχρού και μπλε φωτισμού , παρ’ όλα αυτά μου αρέσει και η ασπρόμαυρη φωτογραφία, διότι έχει ένα μυστήριο και αφήνει το μυαλό να την εξερευνήσει . Έτσι κ’ αλλιώς η ζωή θέλει ποικιλία.

Ο τίτλος της έκθεσης που έκανα ήταν Senses | One Life One Body. Ο αριθμός 20, άρτιος αριθμός σαν το ανθρώπινο σώμα, άρτιο, όλα σε αρμονία και ισορροπία.20 φωτογραφίες διαφορετικών ανθρώπων που φωτογραφίζονται για να δείξουν το μέρος του σώματός τους που συμβολίζει την λέξη ζωή ή την ζωή τους.
Όλες ήταν ασπρόμαυρες και χωρίς πολύ αντίθεση.  Περιείχε φωτογραφίες από μάτια , άνω και κάτω άκρα , στήθη , χείλια κ.α

Η νοσηλευτική εκτός από επιστήμη είναι και μία τέχνη , σαφώς έχω συνδέσει στοιχεία από αυτό το επάγγελμα. Πολλοί αμφισβήτησαν  το να μπορώ να τα συνδυάσω , η απάντηση έρχεται μέσα από τις φωτογραφίες μου. Υπάρχουν ιατρικά στοιχεία μέσα σ’αυτές π.χ. μάσκες οξυγόνου , χειρουργικές ποδιές , ψεύτικο αίμα , χειρουργικά γάντια, στηθοσκόπια , νυστέρια κ.α.

Δύσκολα μπορείς να αποχωριστείς κάτι που έχεις δώσει τον καλύτερο σου εαυτό, για να το πετύχεις. Η νοσηλευτική λοιπόν ήταν και είναι μάθημα ζωής , παρά τη σωματική και ψυχική κούραση μελλοντικά δεν πιστεύω να την εγκαταλείψω. Δεν διαχωρίζω κανένα από τα δυο, γιατί το ένα είναι η διέξοδος του άλλου. Όπως προανέφερα με τη φωτογραφία ξεφεύγω από την ρουτίνα της καθημερινότητας, αυτό συμβαίνει και με τη χειρουργική αίθουσα. Κάθε χειρουργική επέμβαση είναι ένα διαφορετικό ταξίδι για μένα, ταξίδι αυτοσυγκέντρωσης , πειθαρχίας , μόρφωσης αλλά και ψυχικό κάλεσμα.

 
Αν δεν έχει σχέση  κάποιος με τη φωτογραφία και θέλει να παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο φωτογραφίας  ασφαλώς θα ήταν καλό αλλά οχι απαραίτητο για μένα . Είμαι πολύ νέος σ’ αυτό το αντικείμενο, για να απαντήσω ολοκληρωμένα σ’ αυτό. Κατά την γνώμη μου, κάποιος που θέλει να αρχίσει από το μηδέν πρέπει να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο, να εξερευνήσει  και να καθοδηγηθεί από μόνος του. Σεμινάρια υπάρχουν πολλά, για φωτογραφικούς φακούς ,  επεξεργασία φωτογραφίας , φωτισμού, λειτουργίες διαφράγματος και άλλα για πιο επαγγελματίες φωτογράφους.

Αυτό τον καιρό δουλεύω πάνω στο 2ο μου ολοκληρωμένο project  « ΕΜVRIO| ANAGENESIS»  το οποίο συνεχίζεται και θα εκτεθεί . Στο μέλλον έχω κάποιες σκέψεις αλλά είναι ακόμα στην επιφάνεια , το μόνο σίγουρο, ότι θα είναι κάτι καινούργιο που δεν έχω ξανακάνει .Αν θα έχει ιατρικά στοιχεία και αυτό; Το πιθανότερο.

 {youtube}IKbB8trtAqI{/youtube}

Όταν φωτογραφίζω ή επεξεργάζομαι μία φωτογραφία, μου αρέσει να ακούω κυρίως alternative ήχους, οπότε η μουσική είναι μέσα στα ενδιαφέροντα μου αν και δεν ασχολούμαι  παρότι μ’ έχει βοηθήσει ως πηγή έμπνευσης πχ η Bjork . Αν με ρωτούσαν ποιον καλλιτέχνη θα ήθελες να φωτογραφήσεις , δεν υπάρχει άλλη απάντηση εκτός από αυτή , διότι ως καλλιτέχνης μπορεί να κάνει τα πάντα με την εμφάνιση της.  Μου αρέσει η ιστορία της Αιγύπτου,  όπου και ασχολήθηκα πρόσφατα μαθαίνοντας ιερογλυφική γραφή. Ο αθλητισμός είναι επίσης ένα κομμάτι που έχω αποχωρηστεί , ήμουν αθλητής στο canoe – kayak , τα σχέδια μου για το μέλλον να το ξαναρχίσω .

 
Ένα ταξίδι που έκανα  στην Ινδία μ’ έκανε να παλεύω, για να αποκτήσω  το οτιδήποτε διότι σπανίως σου δίνεται απλόχερα κάτι. Βρήκα την ουσία σε πράγματα τα οποία θεωρούμε δεδομένα , ένα απλό «γεια σου», μια «καλημέρα».  Αναθεώρησα για τους ανθρώπους και την επικοινωνία ανάμεσά τους , για την ποιότητα της ζωής αλλά και για το θέμα ευτυχία . Ο τρόπος ζωής των Ινδών διαφέρει από μας , με μία πρώτη ματιά , θα πεις , τι συνθήκες διαβίωσης είναι αυτές , μετά από  λίγο θα λάβεις τα πιο δυνατά και εκφραστικά χαμόγελα . Εγώ το πήρα το μάθημα μου μέσα από ένα ταξίδι.

{youtube}uG8vht227wY{/youtube}

Κλείνοντας  θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τους κοντινούς μου φίλους για την υποστήριξη σε ότι νέο κάνω και γενικά ότι βρίσκεται στο παρελθόν μου αυτή την στιγμή , συγκεκριμένα την περασμένη χρονιά του 2014 η οποία ήταν πολύ εποικοδομητική , η λέξη που θα περιέγραφα το 2014 θα ήταν μάθηση .

  Stelios Michelis | Mod Phototoxic Photography
Athens | Greece