Μας μιλάει για τον ΕΠΑΦΟ, την λύση στην μηχανογράφηση της εκπαίδευσης.
Κατά κανόνα στο youthplatform, κάνουμε συνεντεύξεις με νέους που επιχειρούν. Μερικές φορές όμως μιλάμε και με παλιότερες γενιές επιχειρηματιών που με την γνώση τους και την εμπειρία τους μπορούν να συμβουλέψουν, όσο μπορούν, τους νεότερους. Η εταιρεία ΕΠΑΦΟΣ ιδρύθηκε το 1987 με σκοπό την ανάπτυξη λογισμικού και την παροχή ολοκληρωμένων μηχανογραφικών λύσεων που στηρίζονται σε τεχνολογίες αιχμής. Εδώ και είκοσι και πλέον χρόνια ο ΕΠΑΦΟΣ ακολουθεί μια σταθερά ανοδική πορεία στην Ελληνική αγορά πληροφορικής και καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα υπηρεσιών, από το σχεδιασμό σύνθετων μηχανογραφικών λύσεων και την εγκατάσταση μηχανογραφικού εξοπλισμού έως και την εκπαίδευση, συντήρηση και υποστήριξή τους. Για τον ΕΠΑΦΟΣ μιλήσαμε με τον Χρήστο Χαλδαιόπουλο. Διαβάστε τα όσα ενδιαφέροντα είπε στον Παναγιώτη Λουκά.
Η πληροφορική και η ανάπτυξη λογισμικού είχε και έχει ακόμη (στα κεφάλια μας) πολύ μεγάλο και αμείωτο ενδιαφέρον. Σκεφτήκαμε να την κάνουμε επάγγελμα, θεωρώντας ταυτόχρονα ότι δημιουργώντας τη δικιά μας επιχείρηση θα είχαμε περισσότερη ελευθερία και δημιουργικότητα. Οι προσδοκίες μας είναι σταθερές και ίδιες από την πρώτη ημέρα: να παρέχουμε καλά προϊόντα και υπηρεσίες και να ζούμε όλοι αξιοπρεπώς.
Απευθυνόμαστε σε Εκπαιδευτικούς Οργανισμούς κάθε είδους, προσφέροντας λύσεις τόσο σε λογισμικό που παράγουμε εμείς, όσο και στο integration και στην εφαρμογή υψηλής τεχνολογίας σε κάθε τομέα και διαδικασία μιας εκπαιδευτικής μονάδας. Το όφελος ειδικά για τους χώρους της εκπαίδευσης είναι πολλαπλά και ποικίλα. Η εκπαίδευση αλλάζει μορφή και πλέον όχι απλά υποστηρίζεται από την τεχνολογία αλλά στηρίζεται και σε πολλά σημεία βασίζει τη λειτουργία της σε αυτή.
Από τα πρώτα της βήματα όλοι οι άνθρωποι του ΕΠΑΦΟΥ πιστεύαμε ότι η Πληροφορική θα αποτελέσει το όχημα για την αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε όλους τους τομείς της (οργάνωση, διδασκαλία, εποπτικά μέσα, διαχείριση). Για εκείνα τα χρόνια (1990) τέτοιες απόψεις και κυρίως τέτοια επιχειρηματική εξειδίκευση και στρατηγική ήταν αρκετά πρωτοποριακή και με μπόλικη δόση μοναξιάς (ή και απαισιοδοξίας για εμάς κάποιες στιγμές). Η παρουσία ενός υπολογιστή σε οποιοδήποτε εκπαιδευτήριο, αποτελούσε γεγονός σχεδόν ισοδύναμο με την παρουσία εξωγήινου. Όλοι γνωρίζουμε βέβαια ότι οι εξελίξεις ήταν πολύ γρήγορες και για την εκπαίδευση. Ειδικά σήμερα με την τεράστια εξάπλωση του internet πιστεύουμε ακράδαντα ότι τα πληροφοριακά συστήματα δεν υποστηρίζουν απλώς την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά αποτελούν τον κύριο μοχλό για τη λειτουργία και την ανάπτυξη οποιουδήποτε εκπαιδευτικού οργανισμού. Σήμερα η εκπαιδευτική μονάδα δεν περιορίζεται πλέον στο χώρο και στο στενό ωράριο της. Λειτουργεί 24 x7 για όλους. Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς, ανθρώπους της διοίκησης. Οι εκπαιδευόμενοι βλέπουν εκπαιδευτικό υλικό και ενεργούν ισοδύναμα εντός και εκτός σχολείου. Σύνθετα e-learning συστήματα, ενοποιημένα αποθετήρια εκπαιδευτικού υλικού που διατίθεται on-line στους μαθητές, tablets, αλληλεπίδραση με τους εκπαιδευτικούς, projects σε ομάδες μαθητών, ηλεκτρονικά quiz, ενημέρωση και συμμετοχή του γονέα, αυτοματοποίηση διαδικασιών χρησιμοποιώντας το smart phone είναι όχι επιθυμητά αλλά «εκ των ων ουκ άνευ» χαρακτηριστικά και λειτουργίες κάθε σχολείου. Αυτό το σύγχρονο ψηφιακό σχολείο υποστηρίζει ο ΕΠΑΦΟΣ παρέχοντας δικά του προϊόντα και υπηρεσίες αλλά και μεταφέροντας την κατάλληλη τεχνογνωσία στους ανθρώπους των σχολείων για να τους βοηθήσει να μετεξελιχθούν στο σχολείο της ψηφιακής εποχής που ικανοποιεί όχι μόνο της ανάγκες αλλά και τις προσδοκίες των μαθητών του (μαθητών της millennium γενιάς ή και μικρότερους).
Είναι πολύ διαφορετικός ο τρόπος δουλειάς σε σχέση με το παρελθόν. Κάθε συνάδελφος μας πλέον «βρίσκεται» στο γραφείο συνεχώς και μπορεί να παράγει έργο ή να βοηθήσει (χωρίς να σημαίνει αυτό φυσικά ότι θέλουμε οι άνθρωποί μας να δουλεύουν-ξεπατώνονται από το πρωί μέχρι το βράδυ). Είμαστε 50 άτομα, συντονιζόμαστε με όλα τα σύγχρονα μέσα (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, τηλεδιασκέψεις κλπ) και αξιοποιούμε την ψηφιακή τεχνολογία στη δουλειά μας στο έπακρο όχι μόνο στις θέσεις των developers και των τεχνικών αλλά και στις υπόλοιπες πχ στις πιο παραδοσιακές, όπως το λογιστήριο.
Κίνητρα προφανώς και δεν δίνει η Ελλάδα για τους νέους επιχειρηματίες. Ούτε το «επιχειρείν» περιλαμβάνεται σε αυτά που προωθεί/προκρίνει το κράτος, ούτε οι αντικειμενικές συνθήκες μας βοηθούν (μικρή χώρα, μικρή αγορά), ούτε η εκπαίδευσή μας προσανατολίζεται προς τα εκεί (μικρό παράδειγμα το γεγονός ότι την τελευταία εικοσαετία και οι εκπαιδευτικοί μας και αυτά που διδάσκουμε ελάχιστα έχουν προσαρμοστεί στην «παγκοσμιοποίηση» και στο γεγονός ότι όλος ο κόσμος γίνεται ένα).
Δεν είναι το πρόβλημα θεωρώ η γραφειοκρατία. Ούτε αυτό που θα μας σώσει θα είναι η πολύ μεγάλη ευκολία στο να ιδρυθεί μια καινούρια επιχείρηση. Ας κάνει και ένα τρίμηνο να ιδρυθεί και ας «τρέξει» και λίγο ο υποψήφιος επιχειρηματίας. Αρκεί «να πουλάει» η επιχείρησή, αυτό είναι το δύσκολο και αυτό μας τσούζει όλους, και πιο πολύ φυσικά τα χρόνια της κρίσης. Ακούω συχνά για νεοφυείς επιχειρήσεις που ξεκινούν με πολύ φρέσκιες ιδέες και σταματούν γρήγορα καθώς οι ασφαλιστικές εισφορές, τα τέλη επιτηδεύματος, το ΦΠΑ κλπ γίνονται δυσβάσταχτα. Πρέπει να βοηθήσει και η πολιτεία προφανώς, πρέπει και η κάθε επιχείρηση να σταθμίσει σωστά το πώς θα ανταπεξέλθει στα πρώτα δύσκολα χρόνια μέχρι να ωριμάσουν και εδραιωθούν τα προϊόντα ή/και οι υπηρεσίες της.
Για τις νέες επιχειρήσεις οι μεγαλύτερες προκλήσεις είναι προφανώς η εξωστρέφεια. Οτιδήποτε παράγουν/προσφέρουν να έχει τη δυνατότητα να «πουληθεί» και εκτός Ελλάδας. Το ξαναλέω είμαστε μικρή αγορά, δεν είναι δυνατόν να ξεκινά τώρα κάποιος και να μην έχει στο μυαλό του τι γίνεται και εκτός Ελλάδας. Έβλεπα στην Αμερική διαφήμιση μια εταιρείας που το μόνο της προϊόν είναι ένα φωσφορίζον μεγάλο γάντι, που φορά ο οδηγός του σχολικού λεωφορείου στο αριστερό του χέρι και το βγάζει από το παράθυρό του πριν ανοίξει την πόρτα για να αποβιβάσει τα παιδιά, ώστε να προσέχουν οι οδηγοί των οχημάτων που ακολουθούν. Σκεφτείτε αντίστοιχη επιχείρηση στη χώρα μας. Η εγγενής μας διαφορά με τις ώριμες και συγχρόνως πολυπληθείς αγορές. Για τις υφιστάμενες επιχειρήσεις (συν το Δημόσιο) θεωρώ ότι η πρόκληση είναι η αξιοποίηση της τεχνολογίας και της πληροφορικής με παράλληλη τροποποίηση και ανανέωση όλων των γερασμένων διαδικασιών τους
Για τον ΕΠΑΦΟ αυτό που θα κάναμε διαφορετικό, εάν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο, θα ήταν η προσέγγιση και της διεθνούς αγοράς πιο πολύ. Έχουμε μια εξαγωγική δραστηριότητα, είναι μικρή ακόμη, αν είχαμε κινηθεί πιο έντονα και στοχευμένα 15 χρόνια πριν, θα ήμασταν πολύ καλύτερα πιστεύω. Αυτό είναι ένα σημείο που θα ήθελα να είχαμε ενεργήσει διαφορετικά. Προσωπικά τώρα, δεν έχω καταλήξει ακόμη σε συμπέρασμα αν θα μπορούσα κάνοντας κάτι άλλο να ήμουν καλύτερα . Θα το σκεφτώ και θα το κουβεντιάσουμε σε μια επόμενη συνέντευξη. Γενικά όμως είμαι ευχαριστημένος. Μετά από 5 χρόνια θα ήθελα πολύ να είχαν βελτιωθεί οι συνθήκες του επιχειρείν στην Ελλάδα και εμείς στον ΕΠΑΦΟ να έχουμε πιάσει τους στόχους που έχουμε για τα χαρακτηριστικά και τη λειτουργικότητα των συστημάτων που αναπτύσσουμε.
Για να είμαι ειλικρινής, για την Ελλάδα δεν έχω δει να δημιουργούνται κάπου ευκαιρίες. Δεν θεωρώ ευκαιρία το να προσπαθούμε να προσφέρουμε αντίστοιχα προϊόντα σε συμπιεσμένες τιμές για να προσελκύσουμε κοινό. Ούτε φυσικά θεωρώ προοπτική για τη χώρα μας το να πολλαπλασιάζουμε αθρόα τις εισαγωγές φτηνών προϊόντων από την Ανατολή. Να προσφέρω πχ παπούτσια με 20 ευρώ γιατί αυτά που υπάρχουν με τα 40 είναι πια πανάκριβα για το βαλάντιο του Έλληνα. Και μετά να έρθει ο επόμενος που θα προσφέρει με 10 € και μετά ο επόμενος με 3 € το ζευγάρι. Δεν το θεωρώ αυτό «ευκαιρία που δημιουργεί η κρίση». Η συμβουλή για τον νέο εισερχόμενο στην αγορά εργασίας είναι κοινότοπη. Και εγώ θα συστήσω ένθερμα να έχει το μάτι του στην ευρύτερη παγκόσμια κοινότητα.
